บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 12 หน้า 4
พยสมองพัดชาอย่างสงสาร อดไม่ได้เอื้อมมือกุมมือพัดชาอย่างปลอบใจ “ไม่ต้องกลัว ผมไม่ยอมให้มันทำอะไรคุณแน่”
พัดชาช้อนสายตามองพยสอย่างซึ้งใจ ในใจพยส อดไม่ได้ที่จะหวั่นไหวไปกับความสวยอันลึกล้ำของพัดชา ใจเขาเต้นไม่เป็นส่ำ
พัดชาเหลือบเห็นเทศราช “คุณเทศ”
พยสชักมือออกทันที หันไปมองด้านหลัง เห็นเทศราชเดินมา
“เจอกันอีกแล้วนะพัด มากันแค่สองคนเหรอ”
“เอ่อ ค่ะ”
“มิน่า นั่งกุมมือกันแน่นเชียว กลัวหลงกันหรือไง” เทศราชยิ้มเย้ยๆ แล้วเดินจากไป พัดชาหน้าถอดสี
ร้านกาแฟอีกมุม เทศราชเดินเลี่ยงออกมา แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำเป็นกดโทร แล้วแกล้งพูดเสียงดัง“ฮัลโหล ตรี...” พยสเดินตามมาดึงโทรศัพท์ออกจากมือเทศราชทันที เทศราชหัวเราะ พยสแปลกใจ พลิกโทรศัพท์ดู ถึงเห็นว่าโทรศัพท์ยังล็อกอยู่ “แกกลัวอะไรเหรอยส ถึงต้องตามมาห้ามฉัน”
“ก็แกมันชอบแส่เรื่องครอบครัวฉัน ทำให้ผัวเมียที่เขาอยู่กันดีๆ ต้องแตกแยก”
เทศราชหัวเราะเยาะ “ฉันจะมีปัญญาทำอะไรให้ครอบครัวแกแตกแยกได้ ถ้าแกวางตัวเป็นสามีที่ดีพอ แต่ถ้าแกดีไม่พอนี่สิ ทุกอย่างมันจะพังด้วยมือของแกเอง”
“ฉันไม่มีวันทำพัง !”
“แน่ใจเหรอ แต่ที่ภาพแบบเมื่อกี้ มันทำให้ขาเตียงผัวเมียคู่อื่นพังมาเยอะแล้วนะ เวลาที่สามีแอบมานั่งกุมมือกับผู้หญิงอื่น” พยสอึ้งไป เทศราชสีหน้าจริงจังขึ้น “แล้วสายตาของผู้หญิงคนนั้นก็ทำให้นายใจเต้นไม่เป็นส่ำ จนลืมตัวไปว่ายังมีผู้หญิงอีกคนที่เป็นเจ้าของนายโดยนิตินัยและพฤตินัยรออยู่ที่บ้าน”
พยสทนฟังไม่ไหว เพราะถูกจี้ใจดำ กระชากคอเสื้อเทศราชเข้ามา “หุบปาก” พยสจะชก แต่ได้สติ รีบปล่อยมือ “ตรีรู้ดีว่าฉันกับพัดชาไม่ได้มีอะไรกัน ถ้าแกคิดว่าตัวเองเป็นเพื่อนแท้ของเมียฉัน ก็อย่าเอาความคิดสกปรกไปทำให้ตรีไม่สบายใจ” พยสชี้หน้าข่มขู่เทศราชแล้วผละไป
เทศราชมองตาม สีหน้าเครียดกังวลลึกๆ “ฉันก็หวังว่าแกจะคิดได้อย่างที่ตัวเองพูดนะพยส”
คอนโดชินานาง พยสนั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่โซฟาในคอนโด
ชินานางถือเครื่องดื่มมาให้ แล้วทรุดลงนั่งเบียด“ตกลงว่าหนีอะไรมาคะ ถึงได้ต้องมาขอเหล้าบ้านนางกิน”
“เปล่า”
ชินานางเอียงคอมอง “ไม่เชื่อ วันนี้คุณไม่ได้ทำงาน น่าจะใช้เวลาอยู่กับภรรยา แต่ดันอยากมาอยู่กับผู้หญิงอื่น ต้องมีอะไรแน่ๆ เลย หรือว่าทะเลาะกับเมียมาอีกแล้ว”
“อย่าเดาเลยคุณนาง ผมก็แค่อยากหาที่สงบสติอารมณ์ ไม่อยากเจอหน้าใคร”