บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 14 หน้า 2

บ้านพักริมทะเล เทศราชกับตรีประดับเปลี่ยนชุดแล้ว นั่งอยู่ที่เก้าอี้สนามหน้าบ้าน

ตรีประดับเดินถือถ้วยชาออกมาส่งให้ “ถือว่าเป็นคำขอโทษจากตรีแล้วกัน”

เทศราชรับถ้วยชามา แต่ยังเขินๆ “เราสิต้องขอโทษที่ตื่นตูมอีกแล้ว”

ตรีประดับอมยิ้ม นั่งลงข้างๆ “ทำไมเทศถึงคิดว่าตรีเป็นคนที่จะฆ่าตัวตายง่ายๆ ท่าทางตรีเหมือนคนคิดสั้นมากนักเหรอ”

เทศราชเสียงอ่อย “เราคงเป็นห่วงตรีมากเกินไป ก็ตั้งแต่มาที่นี่ ตรีร้องไห้จนน้ำตาแทบจะท่วมทะเล แถมไม่ยอมบอกเราว่ามีปัญหาอะไรกันแน่ เราก็เลยยิ่งคิดไปไกล”

ตรีประดับมองหน้าเทศอย่างซึ้งใจ แล้วเอื้อมมือไปจับมือเทศราชมากุม “ตรีไม่อยากเทศเป็นทุกข์ไปด้วยหรอก ขอบใจมากนะที่เป็นห่วงตรีถึงขนาดนี้ กำลังใจจากเทศมันยิ่งทำให้ตรีเข้มแข็งขึ้น”

ทั้งสองสบตากัน เทศราชรู้สึกหัวใจพองโต และโล่งอกที่ตรีประดับดีขึ้น ใจอยากจะดึงตรีประดับมากอด แต่ก็กลัวจะเป็นการฉวยโอกาส เลยรีบลุกขึ้นตัดบท “เดี๋ยวเราไปจัดที่นอนให้ตรีนะ ได้เวลาพักผ่อนแล้ว”

ตรีประดับมองตามเทศราชไป แล้วจู่ๆ ก็ครุ่นคิดถึงคำพูดของภูมิก่อนแต่งงาน

ตรีประดับนั่งซบไหล่ภูมิ คุยกัน

ภูมิลูบหัวตรีประดับ “พ่อดูออกว่าตรีใช้หัวใจเลือกพยส ก็เพราะทีแรกพ่อคิดว่าจะได้นายมันเทศเป็นลูกเขยซะอีก”

“ทำไมล่ะคะ”

“ก็พ่อเห็นว่าตรีดูมีความสุขเวลาอยู่กับนายมันเทศ แล้วเขาก็เป็นคนสม่ำเสมอ ไม่ได้เข้าหาพ่อเพราะต้องการเอาใจตรี แต่เขาทำตัวให้พ่อรู้สึกว่าพ่อมีลูกชายอีกคนจริงๆ”

“แต่ตรีก็ไม่เลือกนายเทศ” ตรีประดับย้อนถามพ่อ “แล้วพ่อเสียดายมั้ยคะที่หนูเลือกยส”

“ไม่เลย พยสเขาก็ดีกับตรีนี่ลูก ไม่ว่าตรีจะเลือกใคร พ่อก็ยินดีด้วยทั้งนั้น เพราะรู้ว่าชีวิตของลูกจะมีความสุขที่สุดก็เมื่อลูกได้เลือกทางเดินของตัวเอง”

ตรีประดับยิ้ม “ตรีแน่ใจค่ะว่ายสจะไม่ทำตรีเสียใจ ตรีเลือกคนไม่ผิดแน่นอนค่ะพ่อ”

ตรีลูบหัวตรีประดับยิ้ม ตรีประดับซบพ่อ

ตรีประดับนึกถึงเรื่องที่คุยกับพ่อยิ่งเสียใจขึ้นมา แล้วเอามือจับแหวนหมุนไปมาอย่างใจลอย นึกถึงตอนที่เห็นพัดชากับพยสอยู่ในห้องนอน

“ตรี!”