บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 2 หน้า 3
ฌานเริ่มหงุดหงิด “ฌานฌาน เรียกผมฌาน ฌ.เฌอ สระอา น.หนู ฌาน นั่นคือชื่อไทยของผม เหมือนผมไม่เรียกคุณว่าแซนดี้ แต่เรียกทรายนั่นแหละ”
“คุณโกรธฉันเรื่องอะไรนี่ ทำไมเสียงดัง”
“มันน่าโกรธมั้ยละ ผมขอคุณแต่งงานกี่ร้อยครั้งแล้ว คุณจะให้ผมเป็นบ้า เหรอ ทราย...คุณเป็นอะไร คุณมีใคร ทำไมคุณถึงไม่ยอมแต่งกับ ผมเสียที...” ฌานเข้ามากอดแรงๆ “ไม่รักผมหรือทราย ถ้าไม่รักทำไมคุณถึง ยอมให้ผม…”
ทรายปิดปากฌานทันที “ฌานคุณเป็นเพื่อนที่รู้ใจฉันมากที่สุด ฉันไม่อยากได้สามี มาแทนที่เพื่อนคนนี้”
ฌานสวนคำทันที “แต่ผมก็... “
ทรายหันไปเถียงด้วยเสียงดังแรงและเร็วเหมือนกัน “หยุดเลยนะฌาน เพราะคุณ broke จากยายสิงคโปร์เรียนคนนั้นฉันสงสารคุณ ถ้าไม่งั้นคุณอาจจะ ฆ่าตัวตาย...ฉันไม่รู้คุณไปหลงรักยายลิซ่าคนนั้นได้ไง ไม่เห็นจะน่ารัก ตรงไหน ผู้หญิงสวยๆ มีเต็มอเมริกาแล้วเค้าก็ไปคบกับใครที่ไหน ก็กับญาติของคุณเอง”
“ทราย...ผมไม่เข้าใจคุณเลย”
ทรายยืนนิ่งสักครู่ ก้าวเข้าไปนั่งโซฟา ยกขาขึ้นนั่งพับเพียบซุกลงไป มือคลึงแก้วน้ำ สายตามองไปไกลๆ ฌานพิงพนักเก้าอี้ ส่งเสียงเสียใจดังๆ
“วันนั้นนะฌานฉันอยากปลอบคุณ คุณกำลังผิดหวังเสียใจฉันทำหน้าที่เพื่อน...เพื่อนที่รักเพื่อน”
“โอเค ขี้เกียจฟังแล้ว คำพวกนี้คุณพูดจนผมจำได้ทุกคำ ไปหาข้าวกิน ...หิว”
“ที่งานศพเขาไม่ได้เลี้ยงหรอกเหรอ”
“งานเผาไม่เลี้ยง เลี้ยงแต่งานสวด…เอ๊ะ รู้ได้ไงว่าผมไปงานศพ”
ที่ร้านอาหาร ทรายนั่งทานอาหารกับฌาน
“ผมลืมไปได้ยังไงว่าคุณกับคู่หมั้นของพัชระเป็นพี่น้องกัน มิน่า..ตอนที่ผมโทรบอกคุณว่าผมมาเมืองไทย คุณถึงพูดแปลกๆ เหมือนคุณจะมาเมืองไทย ที่แท้ก็จะมางานศพคุณย่าคุณ ผมเองก็ไปช้า คนกลับหมดแล้ว ไม่เจอเจ้าภาพสักคนนอกจากบุรี”
ฌานยื่นมือไปจับมือทรายเพื่อปลอบ “ผมเสียใจด้วยนะ”
“คุณปลอบใจน้องสาวฉันอย่างนี้รึเปล่าคะ”
ฌานยิ้มยียวน “หวงเหรอ”
ทรายยิ้มยียวนตอบ “เปล่า จะบอกว่าถ้าทำแล้วเขาติดใจ ก็เอาไปเลยอย่าส่งคืน”
“น้องสาวคุณน่ะ อย่าว่าแต่ปลอบเลย เจอหน้าสักครั้งก็ยังไม่เคย รู้แต่ว่าเป็นคู่หมั้นเพื่อนรุ่นน้องผม คนที่คุณเห็นรูปในห้องผมที่ LA นั่นแหละ”
ทรายได้ฟังมีอาการชะงักนิดนึง