บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 2 หน้า 5
พ่อเรียกแม่ที่อยู่ในครัว “นี่ คุณ..คุณ ลูกกลับแล้ว”
แม่ส่งเสียงถามมา “ทานข้าวมารึยัง...ทานแล้วทานอีกได้ไม่เป็นไร”
“พ่อทำกับข้าวเยอะแยะ”
“โธ่ พ่อเหนื่อยทำไมครับเนี่ย”
“เหนื่อย...จะบ้าเหรอแก ทำกับข้าวเหนื่อยไม่เคยได้ยิน”
“เอ้า ไม่เหนื่อยแล้วเป็นยังไงครับพ่อ”
“สนุก”
แม่ของบุรีเดินออกมา ในมือถือจานข้าว 3 ใบพร้อมกับช้อนส้อม “สนุก ไม่อยากจะพูด...อ้วนหยั่งเงี่ย...เบื่อ”
“งั้นเก็บ” ผู้เป็นสามีหยิบจานอาหาร
“อย่า” แม่ร้องเสียงหลง “เบื่อความอ้วนไม่ได้เบื่ออาหาร เอากลับมา”
หลังจากทานอาหารเสร็จ คนในครอบครัวพากันพักผ่อน ต่างคนต่างนั่งมุมของตัว เสียงดนตรีไทยดังเบาๆ
ผู้เป็นแม่หันมาถามบุรี “บี...คนเยอะมั๊ยลูกที่งานศพ”
“พอประมาณ ค่อนข้างน้อยครับ”
“ก็คุณหญิงศิริอายุตั้งเท่าไหร่นั่น เพื่อนพ้องน้องพี่ต่างก็ตายไปหมดแล้ว ที่ไปก็เพื่อนลูกทั้งนั้น คุณศกเขายังรับราชการอยู่”
“บี รู้จักท่านเหรอ ถึงไปเผาท่าน”
“พัชระเพื่อนรุ่นน้องที่มาหุ้นทำผับด้วยกันนะครับ เป็นคู่หมั้นกับหลานสาวคุณหญิงศิริ ผมรู้จักเธอก็เลยไป”
“หลานสาวคนไหน คุณหญิงศิริมีหลานสาว 2 คนนะมีใครรู้บ้างไหม”
“คู่หมั้นพัชระชื่อลูกศรครับแม่” พูดเสร็จบุรีนั่งหน้าขมวดมุ่น
“บี...เป็นอะไรลูก” แม่ถาม
“พ่อแม่เคยมั้ยครับ เห็นคนๆหนึ่ง หน้าเขาเราเคยรู้จักแน่นอน แต่นึกไม่ออกว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน”
แม่เอาใจช่วย “นึกไปนึกมาเดี๋ยวก็นึกออก”
พ่อเปรย “ไม่ต้องไปนึกหรอกเสียหัว ถ้าถึงขนาดต้องนึกว่าเป็นใครแสดงว่าไม่สำคัญ”
บุรีหัวเราะเบาๆ “กาแฟนะครับ แม่ดื่มมั้ยครับ” พร้อมกับวางกาแฟให้พ่อ
“ตกลงหลานคุณหญิงศิริคู่หมั้นของพัชระชื่อลูกศร แล้วหลานคุณหญิงศิริอีกคนที่ชื่อน้องทราย ศรุตาน่ะไปหรือเปล่า แม่ของเด็กคนนี้คุณหญิงศิริไปขอมาเลี้ยง กึ่งคนใช้กึ่งลูกยังไงไม่รู้ เขาพาลูกสาวที่ชื่อศรุตาหนี วันที่เขาหนีเขามาหาคุณยายที่บ้านนี่แหละ เขารักคุณยาย คุณยายก็รักเขา ลูกสาวเรียนโรงเรียนอนุบาลที่คุณยายเป็นครูใหญ่”
“วันนั้นผมอยู่ด้วย”