บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 7 หน้า 3
“หมายความว่าไง ลูกสาวฉันไม่ใช่ลูกสาวคุณเหรอ”
“ผมจะไปหมายความยังงั้นได้ไง คุณมีเหตุผลหน่อย”
“ฉันทำอะไรเหมือนคนไม่มีเหตุผลรึไง”
“ก็ที่คุณเพิ่งถามนั่นแหละ”
เสาวนีย์ยืนกัดฟันแน่นพยายามที่จะระงับอารมณ์ แต่ไม่สำเร็จ แรงอารมณ์ปะทุขึ้น “แค่อยากจะบอกว่าคุณตื่นเต้นกับลูกคนนี้มากเกินไปแล้ว เขามาชั่วประเดี๋ยวประด๋าว พอเขากลับคุณก็ต้องมาเป็นพ่อที่มีลูกสาวคนเดียว ...คนเดิม”
“คุณจะพูดอะไรมากกว่านี้รึเปล่า”
“คุณต่อเอง ฉันมีที่จะพูดแค่นั้นแหละ” เสาวนีย์ทำท่าจะเดินไป
“ผมจะให้ทรายซ่อมตึกนี้ให้เรา”
เสาวนีย์ขมวดคิ้ว แต่สายตาบอกว่าพอใจ “เรื่องอะไรใครเขาจะมายอมเสียเงินมากมาย”
“เขามีเงินมากที่จะให้พ่อแท้ๆ ของเขา แต่พ่อแท้ๆ ของเขาไม่เคยเอื้อเฟื้อเจือจานลูกคนนี้แม้แต่บาทเดียว”
เสาวนีย์ได้ฟังศกถึงกับนิ่ง
“ปัญหาคือผมไม่มีเงินสดมากพอที่จะทำเอง รักษาคุณแม่เงินของผมแทบจะหมดเกลี้ยง อสังหาที่คุณแม่ให้ไว้ก็ขายไม่ได้เสียที”
เสาวนีย์ยังคงนิ่ง
“ทรายมาเหมือนน้ำฝนที่ตกในที่ที่แล้งที่สุด คุณไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธเราถึงตาจนแล้ว” ศกถอนใจ “ตึกนี้ก็เก่าจน...จำเป็นต้องซ่อมแล้ว”
”คุณใช้เงินรักษาคุณแม่มากเกินไป หมอดีที่สุด ยาแพงที่สุด คุณแม่เจ็บ 6 ปี คุณหมดไปร่วม 20 ล้าน แค่ต่อความหวังเพื่อที่จะ...” เสาวนีย์หลุดปากพูด “จัดงานศพให้ท่านในวันหนึ่ง”
ศกฟังที่เสาวนีย์พูด ความเสียใจพลุ่งขึ้นมาสะท้อนนัยนฺตาแดงก่ำแต่ไม่มีน้ำตา เสาวนีย์ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเงียบๆ
ศกตัดสินใจเดินไปบ้านริมน้ำเพื่อไปคุยกับทรายเรื่องช่วยซ่อมบ้าน พอดีกับที่ป้าอุทิศเดินสวนมา
“อุทิศ..ทรายล่ะ?”
“เพิ่งเดินไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ คุณศกไม่เจอเหรอคะ ?”
ศกได้แต่ถอนใจที่ไม่ได้คุยกับทรายเรื่องซ่อมบ้าน
ทรายที่อยู่ในรถตอนนี้ในสายตาฉายแววรุ่งโรจน์ด้วยความสะใจกับสิ่งที่ได้ยินมา