บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 7 หน้า 5
บุรีหยิบมือถือมากดรับสาย “ว่ายังไงกี้? …” บุรีชะงัก “อะไรนะ?!!”
ในร้านของบุรีและเพื่อน กี้ ป๊อก จ้อย ติ่ง ชีวินยืนล้อมพัชระที่กำลังดื่มเหล้าจนเมา
กี้ดึงแก้วเหล้าจากมือพัชระร้องปราม “พอได้แล้วพัช!”
พัชระดึงแก้วเหล้าจากกี้ “ผมจะดื่ม!”
บุรีกับฌานเดินเข้ามาในร้าน ตรงเข้ามาหาพัชระและทุกคน พัชระมองฌานด้วยสายตาแบบไม่ชอบขี้หน้าขึ้นมาทันที แล้วกระดกแก้วดื่มต่อ
บุรีมองสภาพพัชระที่เมา “นี่มันอะไรกัน ?”
จ้อยส่ายหน้า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆไอ้พัชก็มาตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด แล้วก็นั่งดื่มคนเดียวจนเมาแบบนี้แหละครับพี่บุรี”
พัชระหงุดหงิด “เราเปิดร้านให้คนมานั่งดื่ม ผมก็อยากดื่มบ้าง ทำไมทุกคนต้องทำเป็นเรื่องใหญ่โตด้วย !”
ฌานดุ “เพราะแกไม่เคยดื่มหนักแบบนี้มาก่อนไง ไม่รู้รึไงว่าตัวเองคออ่อนขนาดไหน”
ติ่งเสริม “ถ้าคอแข็งอย่างพี่ฌานก็ว่าไปอย่าง”
กี้ผสมโรง “นั่นสิ ..ดูสิพูดจาเสียงดังรบกวนแขกไปหมด ยิ่งห้ามก็ยิ่งดื่มทำตัวเป็นเด็กไปได้!”
พัชระได้ยินกี้ว่าตัวเองทำตัวเป็นเด็ก ถึงกับสติขาดผึ๋งลุกขึ้นมาพูดเสียงดังใส่กี้ “ผมไม่ใช่เด็ก! ได้ยินไหมว่าผมไม่ใช่เด็ก !!!!!”
กี้ตกใจ คนทั้งร้านหันมามอง
ณานปราม “เฮ้ย ! เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องตวาดใส่กันเลยนี่หว่า”
พัชระที่ตอนนี้เกลียดขี้หน้าฌานเพราะอิจฉาที่ทรายเห็นฌานดีกว่าตัวเอง พอเห็นฌานปกป้องกี้ พัชระหันไปเอาเรื่องฌาน “แล้วพี่มาแส่อะไรด้วย”
ฌานฉุนเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อพัชระ “อ้าว! เฮ้ย! ฉันเตือนแกดีๆ มาพูดหมาๆ แบบนี้วะ?!”
บุรีรีบเข้าไปห้ามฌาน “ไม่เอาน่าฌาน”
“ไม่ต้องห้ามพี่บุรี” พัชระมองฌานอย่างเอาเรื่อง “เขาไม่มีอะไรที่ผมเทียบไม่ได้ ถ้าเขาจะเข้ามา ผมก็สู้ได้อยู่แล้ว!”
ฌานพูดอย่างโมโห “ปากดีอย่างนี้ ต้องโดนสักที”
ฌานจะเข้าไปต่อยพัชระ แต่บุรี กี้ จ้อย ป๊อก ติ่งรีบแยกฌานกับพัชระออกจากกัน โดยบุรีกับกี้ ชีวินเป็นคนดึงฌานออก ส่วนติ่งกับจ้อย ป๊อกดึงตัวพัชระออก
บุรีหันไปสั่งจ้อย “พาพัชกลับบ้านไป !”
จ้อย ป๊อก ติ่งลากตัวพัชระออกจากร้านไปส่งที่บ้าน