บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 7
พัชระพูดย้อนบุรี เหมือนที่บุรีจับผิดและคอยว่าพัชระ “ผมจำได้ว่าพี่บอกคุยงานกับลูกค้าที่สาทรไม่ใช่เหรอครับ ?”
“พี่คุยเสร็จแล้ว เลยแวะมาดูของแต่งบ้าน”
“สงสัยของที่นี่จะสวยมากนะครับ พี่บุรีถึงได้มาดูบ่อย แต่ก็เรื่องธรรมดาของสวยๆ ใครก็อดหลงไม่ได้ “
บุรีมองพัชระ แล้วคิดว่าพัชระคงเห็นตัวเองอยู่กับทรายแล้ว “ใช่ ..ของสวยๆ ไม่มีใครไม่หลง หลายครั้งที่ลูกค้าให้เราเลือกเฟอร์นิเจอร์เพราะความสวย แต่ถ้าไม่เหมาะสม เราก็มีเหตุผลพอที่จะห้าม”
“แต่พี่บุรีเคยสอนผม เรื่องของอารมณ์ มันไม่สามารถใช้หลักเกณฑ์หรือเหตุผลมาค้านได้ เพราะเรื่องของอารมณ์..บางครั้งมันอยู่เหตุผลทุกอย่าง..ตอนแรกผมไม่เข้าใจ ..แต่ตอนนี้ ..ผมเห็นแล้วครับว่ามันเป็นยังไง”
บุรีจะพูดอธิบายให้ฟังต่อ แต่พัชระรีบพูดแทรก “ผมไปก่อนนะครับ”
พัชระเดินผ่านบุรีไปก่อนที่จะชะงักหยุด หันมาพูดกับบุรีทิ้งท้าย “ผมได้ข่าวว่าพี่ฌานไม่สบาย พี่บุรีน่าจะเยี่ยมพี่ฌานนะครับ เผื่อพี่ฌานเหงา อยากได้เพื่อนคุย อย่างน้อยคงอยากรู้ว่า “วันนี้เพื่อนทำอะไรบ้าง””
พัชระพูดจบก็เดินออกไป บุรีมองตามไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
พัชระเดินหงุดหงิดไปที่รถ ลิซ่าเดินมาขวางพัชระ
“คุณ ...”
“ฉันว่าการที่ผู้ชายรุมรักนังทรายก็ดีเหมือนกันนะ”
“คุณหมายความว่ายังไง”
“ชาร์ลส์กับบุรีสนิทกันมาก ทำงานกันก็เหมือนแขนขาให้กัน ถ้าทำสองคนนี้แตกกันได้ ..งานเราก็ง่ายขึ้น !”
“คุณกำลังจะใช้ทรายเป็นเครื่องมือ”
“ชาร์ลส์มีปมกลัวการโดนหักหลังที่สุด เราก็แค่เปิดโอกาสให้นังทรายอยู่กับบุรีมากขึ้น แล้วก็ให้ชาร์ลส์มาเจอ ทีนี้ชาร์ลส์ก็จะเกลียดทั้งบุรี ทั้งนังทราย ..ถึงตอนนั้น ..ฉันก็เข้าหาชาร์ลส์”
“ผมว่า ..แผนคุณมันช่วยคุณได้พี่ชาร์ลส์มากกว่าได้งานนะ”
ลิซ่าชะงักที่พัชระรู้ทัน
“ผมมีวิธีที่ดีกว่านั้น โดยที่ไม่จำเป็นต้องให้ใครมายุ่งกับทรายของผม!” พัชระเดินออกไปทันที
ลิซ่ามองพัชระอย่างหงุดหงิดพร้อมบ่น “ไอ้พวกผู้ชายหน้าโง่!!!“ ลิซ่าตะโกนเรียกไล่หลังพัชระไป “นี่คุณ! คุณจะทำอะไรบอกฉันด้วยสิ!”
พัชระเข้ามาในรถตัวเอง แต่ยังไม่สตาร์ทรถ พัชระกดมือถือหาอลัน “ผมมีข่าวจะบอกคุณ ..”