บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 9
ภาพที่ฌานเอามือกอดอกเหมือนหนาว ลูกศรค่อยๆลุกไปหยิบผ้าห่มที่ฌานห่มอยู่แล้ว แต่ผ้าร่นไปที่ขาของฌาน ลูกศรจับผ้าห่มมาห่ม ให้ฌานฌานเอื้อมแขนไปกอดลูกศรเพราะคิดว่าทรายเป็นคนเอาผ้ามาห่มให้ ลูกศรตกใจ “ทราย ...”
“ศรเองค่ะพี่ฌาน”
ฌานได้ยินเสียงลูกศรแล้วชะงัก ลืมตาตื่นขึ้นมา ลูกศรกับฌานสบตากันอึ้งๆ
ภาพที่ฌานคุยมือถือกับลิซ่า “นี่ลิซ่า ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง ..ผมไว้ใจทราย”
ลูกศรฟังฌานพูด แล้วก้มหน้าเก็บความรู้สึกเจ็บที่รู้ว่าฌานมีใจให้ทราย
ภาพลูกศรเดินถือแก้วน้ำส้มมาให้ฌานแต่ถูกปฏิเสธ
“งั้นพี่ฌานดื่มน้ำส้มหน่อยนะคะ ศรคั้นไว้เมื่อกี้นี้เอง”
ฌานมองน้ำส้ม ฌานไม่อยากรับน้ำใจลูกศรได้ ฌานคิดว่าตัวเองต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม “พี่ไม่ชอบดื่มน้ำส้ม”
ลูกศรหน้าเหวอ
“ศรกลับบ้านไปเถอะ พี่อยู่รอทรายได้” ฌานเดินผ่านลูกศรที่ถือน้ำส้ม แล้วกดมือถือโทรหาทราย เข้าห้องนอนไป ลูกศรมองฌานเดินผ่านตัวเองไป ก้มมองน้ำส้มเหวอ รู้สึกเจ็บในใจ
อุทิศเดินมาจากด้านหลังบ้าน มาเห็นลูกศรนั่งหน้าเศร้าอยู่ “คุณลูกศร ..มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ? ..แล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้”
“ศรมารอพี่ทรายน่ะค่ะ พี่ทรายกลับมารึยังคะป้าทิศ”
“ยังค่ะ คุณลูกศรมีอะไรกับคุณทรายรึเปล่าคะ”
ลูกศรมองป้าอุทิศลังเลจะบอกป้าอุทิศดีไหม สุดท้ายตัดสินใจ “ไม่มีอะไรค่ะ”
“งั้นป้าไปดูข้าวก่อนนะคะ ป้าตั้งหม้อหุงข้าวไว้”
“ค่ะ ...” ลูกศรนั่งเหม่อถอนใจสับสน
ป้าอุทิศจะเดินออกไปแต่พอเห็นอาการของลูกศร ป้าอุทิศอดห่วงลูกศรไม่ได้ จึงกลับมานั่งข้างๆลูกศร “มีอะไร ..คุยกับป้าทิศได้นะคะ”
ลูกศรมองป้าอุทิศด้วยสายตาสับสน “ไม่รู้เป็นเพราะโชคชะตาชอบเล่นตลก ..หรือเพราะกิเลสในตัวมนุษย์ ที่มักทำให้อยากได้ในสิ่งที่ไม่มีทางได้นะคะป้าทิศ”
ป้าอุทิศมองลูกศรอย่างสงสัย ว่าลูกศรกำลังพูดถึงอะไร
ทรายมาหาฌานที่ห้อง ฌานออกจากห้องนอนเข้ามากอดทรายจากด้านหลังอย่างคนมีความสุข
“นี่คุณไล่น้องฉันกลับไปแล้วเหรอฌาน”