บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 8
นอร์แมนยืนฟังอลันรายงานข่าวที่พัชระโทรมาบอกอลัน
“พัชระบอกว่าอีก 3 วัน ไอ้บุรีจะไปสัมมนาครับ ถ้าเราจะเข้าเอาโครงการมันเราน่าจะดึงไอ้ชาร์ลส์ไปที่อื่นพร้อมไอ้บุรี พอไม่มีทั้งไอ้บุรี..ไอ้ชาร์ลส์ โครงการมันก็เสร็จผม”
“ให้ลิซ่าล่อชาร์ลส์ไปสิ”
อลันมีสีหน้าหงุดหงิด “เปลี่ยนคนล่อได้ไหมครับคุณลุง”
นอร์แมนมองอลันอย่างระอา “ถ้าแกเด็ดขาดได้สักครึ่งนึงของชาร์ลส์ แกคงเจริญกว่านี้แล้ว”
“ที่ผมเสนอให้คนอื่นล่อ เพราะเมื่อคืนลิซ่าโทรบอกผมว่าแฟนไอ้ชาร์ลส์อยู่ด้วยตลอดเวลา ลิซ่าเข้าถึงไอ้ชาร์ลส์ยาก”
“ไหนอวดนักอวดหนาว่าเอาไอ้ชาร์ลส์อยู่ไง ดีแต่ปากทั้งผัวทั้งเมีย!”
อลันเซ็งที่โดนนอร์แมนด่าอีกดอก
นอร์แมนคิด “ความจริง ..ให้ลิซ่าหลอกชาร์ลส์ มันยังไม่ค่อยเจ็บเท่าไร ให้อีกคนทำดีกว่า” นอร์แมนคิดถึงแผนตัวเองแล้วยิ้มสะใจ อลันมองนอร์แมนด้วยความสงสัยว่าหมายถึงใคร
ฌานคุยมือถือกับแอนด้วยสีหน้าตื่นเต้น “แม่จะมาเมืองไทยเหรอครับ ?”
แอนยืนคุยมือถือด้วยสีหน้าไม่เต็มใจนัก พลางเหลือบมองนอร์แมนกับอลันที่นั่งมอง แอนอยู่ที่โซฟา “ชาร์ลส์ทำงานเหนื่อยก็เพื่อแม่ ..แม่อยากฉลองวันเกิดให้ชาร์ลส์ วันมะรืนนี้เราไปเจอกันที่ภูเก็ต ที่ที่ชาร์ลส์ชอบดีไหมลูก ?”
ฌานคุยมือถือกับแอนด้วยสีหน้าตื่นเต้น “ไปสิครับแม่ ..ดีเลย ..แม่จะได้เป็นพยานคนสำคัญให้ผม”
ฌานมองออกไปทางหน้าต่าง เหม่อมองไปไกล สายตามุ่งมั่นเหมือนว่าตัดสินใจดีแล้ว “ผมจะขอทรายแต่งงานอย่างจริงจังในวันเกิดผมครับ”
ที่บ้านริมน้ำ ลูกศรเดินเหม่อลอยมานั่งที่ขั้นบันไดหน้าบ้านทราย คิดถึงเรื่องราวของฌาน
ภาพที่ฌานอุ้มร่างลูกศรขึ้น แล้วพาไปนอนบนเตียง แล้วห่มผ้าให้ลูกศรเรียบร้อย
ภาพแทนสายตาฌานเห็นมือข้างซ้ายของลูกศรเป็นรอยช้ำม่วง
ฌานค่อยๆ เอื้อมมือไปไปประคองมือซ้ายเบาๆเพื่อไม่ให้ลูกศรตื่น ฌานดูรอยช้ำอย่างรู้สึกผิด ฌานหันไปมองหายา เห็นยาวางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง ฌานหยิบตลับยานวดมาทาให้ลูกศรเบาๆ ฌานเห็นแหวนหมั้นที่นิ้วลูกศร ฌานชะงัก มันมีความรู้สึกเจ็บแปลกๆ ฌานค่อยๆวางมือลูกศรลง อย่างเบามือ
ภาพที่ฌานนอนหลับที่โซฟา ฌานเพ้อเรียกทราย “ทราย ...”
ลูกศรมองฌานนึกว่าฌานตื่นแล้ว แต่เห็นฌานยังหลับ แต่ฌานยังคงเพ้อ “ทราย ...”
ลูกศรมองฌานที่เพ้อถึงทราย ด้วยความเจ็บ ดูออกว่าฌานคงรักทรายมาก