บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 16 หน้า 5
“คุณต้องแอบอยู่ในห้องศรจนกว่าอาเสาว์กับพ่อจะเข้านอน ..ฉันก็อยากทำอะไรมากกว่านี้ แต่อาเสาว์คอยจับผิดฉันอยู่ ทำแบบนี้แหละ..ปลอดภัยที่สุดแล้ว ..ดึกป่านนี้ ..ไม่นานอาเสาว์กับพ่อก็เข้านอน ..รออยู่ในห้องกับลูกศรอีกสักพักนะฌาน..”
ทรายพูดเสียงกังวล แต่แววตายิ้ม
ฌานคุยมือถือกับทรายด้วยสีหน้าไม่เห็นด้วยกับแผนของทราย ลูกศรฟังฌานพูดกับทรายว่าให้ฌานอยู่ในห้องต่อ จนกว่าเสาวนีย์กับศกจะเข้านอน ลูกศรเครียด
“แต่ผมว่า.....ทราย..” ฌานถอนใจอย่างไม่พอใจ
ลูกศรมองฌานเข้าใจว่าฌานอึดอัดที่จะอยู่กับตัวเอง “เอาอย่างนี้ไหมคะ เดี๋ยวศรนำทางให้พี่ฌานออกไปเอง”
“อย่าเลย ..พี่ไม่อยากให้ศรเดือดร้อนเพราะพี่ไปมากกว่านี้ ..เดี๋ยวพี่หาทางออกไปเองดีกว่า” ฌานมองไปทางหน้าต่าง ฌานเดินไปเปิดหน้าต่างแล้วมองไปข้างล่าง เห็นว่าหน้าต่างชั้น 2 นั้นสูง
“พี่ฌานจะปีนลงเหรอคะ ..มันสูงนะคะ”
ฌานมองแล้วตัดสินใจว่ายังไงก็จะปีนลงไป “ไม่เป็นไร พี่น่าจะพี่ปีนลงไปได้” ฌานทำท่าจะปีนหน้าต่าง
ลูกศรมองฌานที่จะปีนอย่างเป็นห่วง ลูกศรตัดสินใจดึงแขนฌานไว้ “ศรว่าพี่ฌานนั่งรอคุณพ่อคุณแม่เข้านอนอย่างพี่ทรายบอกเถอะค่ะ”
ฌานมองลูกศร ลูกศรมองฌานด้วยสายตาเป็นห่วงจริงๆ “อย่าปีนเลยนะคะ มันอันตราย”
ฌานรู้สึกหวั่นไหวกับสายตาของลูกศรจนต้องหลบตาลง แล้วเห็นที่มือของลูกศรที่จับแขนตัวเองอยู่ สายตาฌานมองเห็นรอยช้ำม่วงที่หลังมือซ้ายของลูกศร ฌานชะงัก ถอยจากหน้าต่าง แล้วสนใจที่มือของลูกศร ลู
กศรเห็นฌานมองมือตัวที่เป็นรอยช้ำ จึงรีบเอามือออกจากการจับแขนฌาน แล้วเอามือไขว้ไว้ ด้านหลัง ไม่ให้ฌานมอง
ฌานมองลูกศรอย่างรู้สึกผิด “เจ็บมากไหมศร”
ลูกศรส่ายหน้าและยิ้มให้ฌาน เพื่อไม่ให้ฌานคิดมาก “ไม่ค่ะ ศรทายาแล้ว เดี๋ยวก็หาย”
“ขอพี่ดูหน่อยได้ไหม?”
ลูกศรยังไม่ยอมให้ฌานดูมือ “ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” ลูกศรไขว้มือไว้ด้านหลัง มือขวากำซ้อนมือซ้ายตรงที่ใส่แหวนหมั้น ลูกศรไม่ให้ฌานดูรอยช้ำ เพราะไม่อยากให้เห็นแหวนหมั้นด้วย
“พี่ขอโทษแทนลิซ่าด้วยนะ”
ลูกศรคิดถึงคำพูดลิซ่า “รู้แล้วว่าฉันเป็นใคร ก็ไสหัวแกออกไป !! ..แล้วไม่ต้องแล่มาเสนอตัวให้ผัวฉันที่นี่อีก !”
สีหน้าลูกศรสลดลงเมื่อนึกถึงคำพูดลิซ่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ..ศรเข้าใจ”
ฌานยังรู้สึกผิด