บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 3
ในร้านของบุรีและเพื่อน ทรายนั่งคุยกับกี้ จ้อย ชีวิน ติ่ง จ้อย ป๊อก ส่วนบุรีดูแลเรื่องเงินอยู่ที่เคาน์เตอร์ แม้จะยุ่งกับลูกค้าแต่ยังแอบมองทราย ทรายมองไปทางบุรีแต่พัชระถือแก้วเครื่องดื่มมาให้ทรายพอดี
“ขอบคุณค่ะ” ทรายยกแก้วขึ้นดื่ม “อร่อยจังค่ะ” ทรายยกแก้วในมือเสมอดวงตา หรี่ตามองผ่านแก้วเห็นบุรีอยู่ตรงหน้าก่อนที่จะบอกพัชระ “ขออีกแก้วนะคะ”
ฌานกับบุรีเดินเข้ามาจากหน้าร้าน ฌานเดินเข้ามายืนด้านหลังทรายแล้วหยิบแก้วเครื่องดื่มจากมือทราย “พอได้แล้วจ้ะ เดี๋ยวเมา”
“ฌาน...นี้มันน้ำมะนาวเราดีๆนี้เองนะ กินยังไงก็ไม่มีทางเสียสมดุลร่างกาย” พูดจบทรายก็ส่งแก้วเหล้าของตัวเองให้พัชระ “งั้นพัชระลองซิค่ะ”
“ทำไมต้องเป็นพัชระ” ฌานถาม
“แหม ก็เค้าหน้าเด็กอย่างเนี้ย แก้วนี้เด็กดื่มก็ไม่เมาหรอก”
บรรดาผู้คนรอบข้างหัวเราะเบาๆ แต่พัชระสีหน้าไม่ค่อยดี
ติ่งท้วง “ต๊ายยย คุณทรายพูดโดนปมพัชเป๊ะ น้องนางไม่ชอบให้ว่ามันหน้าเด็ก”
กี้พูดขัดอย่างไม่เห็นด้วย “แหม..หน้าเด็กก็หล่อดีนะ เดี๋ยวนี้เทรนด์ผู้ใหญ่อยากกินเด็กกำลังฮอต”
ด้านพัชระรู้สึกหัวใจตัวเองเต้นแรง กลัวว่าจะเก็บอาการตื่นเต้นของตัวเองไม่อยู่ “ผมขอตัวไปดูลูกค้าโต๊ะโน้นก่อนนะครับ” พัชระรีบเดินไป
ทรายหันไปมองพัชระแล้วหันไปหัวเราะกับกี้ จ้อย ติ่ง ป๊อก
ฌานเข้ามากระซิบถามทราย “คุณทำอะไรเนี่ย ?”
กี้รีบบอก “ไม่มีอะไรหรอกคุณฌาน เราแค่อยากแกล้งพัชเฉยๆ กี้เห็นมันหน้างอตั้งแต่เข้าร้านมาแหละ เลยให้คุณทรายแกล้งล้อว่าอยากกินเด็กซะเลย”
ทรายยักคิ้วให้ฌาน เหมือนเด็กกำลังสนุก ฌานขำกับความสนุกของทราย แล้วโอบเอวทรายมานั่งชิดตัวเองไว้อย่างห่วงใย กลัวทรายดื่มมากแล้วจะมึน
พัชระที่เดินดูแลแขกที่มุมนึงของร้านแอบเหลือบมองมองทราย ทรายหันมาสบตากับพัชระพอดี ทรายยกแก้วเหมือนชวนให้พัชระดื่ม แล้วค่อยๆ บรรจงแตะริมฝีปากกับแก้วดื่ม พัชระมองอย่างตกหลุมเสน่ห์ของทรายด้วยหัวใจเต้นรัว จนต้องหันหน้าหนีเพราะกลัวทรายดูอาการออก ทรายมองเห็นอาการของพัชระแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
บุรีมองเห็นทรายเหลือบสายตาไปสบกับพัชระ นิ่งๆแต่มีความหมาย อดทำให้บุรีคิดๆไม่ได้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น