บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 3 หน้า 5
“ส่วนสังหาริมทรัพย์อันได้แก่เงินในบัญชีของข้าพเจ้าจำนวน 1 ล้านบาทและทองคำน้ำหนัก 20 บาท ที่อยู่ในตู้เซฟห้องนอนข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขอมอบให้ นางสาวศรวณี พรหมาตร์นารายณ์”
ลูกศรเหลือบมองทรายอย่างรู้สึกกังวลเพราะเป็นห่วงความรู้สึกกลัวว่าทรายจะน้อยใจ ที่ย่าไม่ให้อะไรเลยเอ่ยปากถามทนายความด้วยความเป็นห่วง “แล้วพี่ทรายกับป้าดวงล่ะคะ? คุณย่าให้อะไร? ..ถ้าคุณย่าไม่ให้อะไร พี่ทรายเอาของศรไปก็ได้ค่ะ ศรยกให้พี่ทราย”
เสาวนีย์หันมาดุ “ลูกศร !!! “
ทรายไม่พูดอะไรมีแต่แววตาที่ยิ้มเยาะมองลูกศรเป็นนัยๆว่า “เศษเงินแค่นั้น ฉันไม่เอาหรอก”
ทนายความรีบพูดต่อ “ใจเย็นๆนะหนูลูกศร ..ลุงยังอ่านไม่จบ ..ส่วนและเครื่องเพชร 1 ชุด มรกต 1 ชุด รวมทั้งบ้านและที่ดินริมคลองติดกับบ้านพรหมาตร์นารายณ์ ข้าพเจ้าขอบให้นางสาวศรุตา พรหมาตร์นารายณ์”
สาวณีย์ปรายตามองทรายอย่างยิ้มๆ รู้สึกว่าตนเองเหนือกว่าทราย
“ข้าพเจ้าขอรับรองว่า ในเวลาที่ทำพินัยกรรมฉบับนี้ ข้าพเจ้ามีสติสัมปชัญญะบริบูรณ์ทุกประการ ข้าพเจ้าได้อ่านและ เข้าใจข้อความนี้ดีตลอดแล้ว …คุณหญิงศิริ พรหมาตร์นารายณ์”
ทราย ศก เสาวนีย์และลูกศรเพิ่งส่งทนายขึ้นรถกลับไป ลูกศรเดินเข้าไปจับมือทรายอย่างดีใจ
“คุณย่ายกบ้านริมน้ำให้พี่ทรายแล้ว พี่ทรายจะกลับมาอยู่กับเราไหมคะ ?”
ทรายนิ่งแล้วเหลือบมองดูอาการของเสาวนีย์ “ต้องถามคุณอาเสาว์ว่าถ้าพี่กลับมา จะรบกวนคุณอารึเปล่า ?”
ศกและลูกศรมองไปทางเสาวนีย์ เสาวนีย์มองหน้าทรายอย่างรู้ทันว่ากำลังโดนเหน็บ
เสาวนีย์ปั้นหน้ายิ้ม “ไม่รบกวนอาหรอก แต่ทรายจะลำบากเปล่าๆ เพราะตอนนี้ที่บ้านริมน้ำ มันกลายเป็นที่ดินตาบอดไปแล้ว”
ศกหันมองเสาวนีย์อย่างไม่พอใจ “อะไรนะคุณเสาว์ นี่คุณขายที่ตรงนั้นไปแล้วเหรอ ?! ผมบอกแล้วไงว่าไม่ให้ขาย! บ้านริมน้ำก็ไม่มีทางสาธารณะเข้าออก แล้วทรายจะอยู่ยังไง”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ทรายหันไปยิ้มหวานให้เสาวนีย์ก่อนที่จะพูดประโยคถัดไป “เพราะที่ตรงนั้นทรายซื้อไว้เอง !”
เสาวนีย์ชะงักมองทรายอย่างคาดไม่ถึง ทรายหันมายิ้มหวานให้เสาวนีย์ “ทรายต้องขอบพระคุณคุณอาเสาว์นะคะที่ประกาศขายที่ดินนั่น ทรายถึงได้มีโอกาสคิดที่จะขยายบ้านเพิ่ม”
“ขยายบ้านเพิ่ม?”
“ตกลงพี่ทรายจะมาอยู่กับเราเหรอคะ? ศรดีใจจัง”
“ศร ! มีเรียนต่อไม่ใช่เหรอ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ ! เดี๋ยวพัชก็มารับแล้วไม่ใช่เหรอ”
ลูกศรจ๋อยยอมก้มหน้าพยักรับคำเสาวนีย์แล้วเดินเข้าบ้าน โดยมองทรายยิ้มๆ ด้วยความเสียดายที่ ไม่ได้คุยกับทรายต่อ
ทรายมองอาการของเสาวนีย์ออก เอ่ยปากขอตัว “ทรายขอไปดูบ้านของทรายก่อนนะคะ”