บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 3 หน้า 2
เมื่อถึงเวลาปิดผับ บุรีและทุกๆ คนยืนร่ำลากันหน้าผับ ทรายยังคงแอบมองบุรีและพยายามคิดว่าทำไมถึงรู้สึกคุ้นกับบุรีนัก พอดีกับที่บุรีหันหน้ามา ทรายยิ้มหวานให้บุรี และคิดในใจว่าบุรีคงยิ้มกลับอย่างหลงเสน่ห์ของทราย แต่ผิดคาดบุรีกลับพยักหน้าลานิ่งๆ แล้วหันไปคุยกับป๊อกต่อโดยไม่สนใจทราย กริยาของบุรีที่ไม่ได้สนใจนั้นทำให้ทรายรู้สึกเสียหน้านิดๆ ที่โดนบุรีเมิน
บุรีหันไปสั่งงานป๊อก “ป๊อก เข้าบ้านไปก่อน คุณป้าถามบอกเดี๋ยวฉันตามไป”
“ครับ”
“คุณทรายฮะ อย่าลืมเรื่องถ่ายนิตยสารกับเพื่อนผมนะครับ เมื่อกี้ผมส่งรูปคุณทรายให้มันดู มันแทบจะพุ่งมาหาคุณทรายที่ร้านเลย” จ้อยรีบบอกทรายถึงความต้องการก่อนที่จะแยกย้ายกัน
“ไม่ต้องห่วงเรื่องแอคติ้ง ต้อยติ่งเทรนด์ให้เอง”
ติ่งพูดพร้อมออกท่าทางแอคชั่นท่าต่างๆ เช่าเท้าเอวพูดคำนึง เอามือเท้าคางเชิดหน้าพูดอีกคำ เป็นแอคท่าอลังการเว่อร์
กี้เดินเข้ามาผลักหน้าติ่งด้วยความหมั่นไส้ “เขาต้องการนางแบบถ่าปกนิตยสาร ไม่ใช่ท่าโพสนกกระยางปวดตาปลาอย่างแก”
ทุกคนขำติ่ง ส่วนพัชระยืนนิ่งได้แต่มองทราย
“ไปเถอะทราย ไปนะทุกคน” ฌานตัดบท
“ไปนะคะ แล้วพบกันใหม่”
“ทรายจะมาอีกเมื่อไหร่ครับ” พัชระบอกลาทรายด้วยความหวังจะเจอกันอีก
“เร็วที่สุด ถ้ารู้ว่ามีคนอยากให้มา” ทรายแกล้งมองพัชระเหมือนมีความหมาย แล้วมองไปทางฌานให้ฌานเข้าใจว่าทรายหมายถึงฌาน เพื่อไม่ให้ฌานสงสัย
รถของฌานแล่นมาจอดริมสวนสาธารณะใต้สะพานข้ามแม่น้ำ ทรายมายืนพิงที่หน้ากระโปรงรถมองวิวแม่น้ำ ฌานเดินออกจากรถมายืนพิงหน้ากระโปรงรถข้างทราย เหลือบมองทราย แล้วมองไปที่สะพาน ข้ามแม่น้ำที่อยู่เหนือตัวคนทั้งสอง
“คุณรู้ไหม ..บางครั้งเวลาผมมองสะพานนั่น ผมก็รู้สึกกลัว”
ทรายหัวเราะ “อารมณ์ไหนเนี่ยฌาน”
“ผมพูดจริงๆ นะ เวลาที่เราอยู่ใกล้อะไรที่ใหญ่โตมากๆ จนต้องแหงนหน้ามอง เราจะรู้สึกว่ามันน่ากลัว เหมือนคุณไง บางครั้งผมก็รู้สึกว่าคุณอยู่แค่นี้ แต่เวลาจะแตะ ก็กลับรู้สึกว่าคุณช่างห่างจากผมเหลือเกิน”
ทรายมองฌานอย่างรู้ทัน “อยากรู้อะไร ?”
“ผมเห็นนะ ตอนในร้านนั่น ..บอกผมหน่อยสิทราย คุณพยายามจะทำอะไร ?”