บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 18 หน้า 2
ลูกศรจับสร้อยทับทิมไว้ไม่ให้เสาวนีย์ถอด ศกกับป้าอุทิศรีบห้ามเสาวนีย์ “แต่พี่ทรายให้ศรนะคะคุณแม่”
ทรายพูดหน้าซื่อ “มันเป็นสร้อยที่คุณย่าให้แม่ ทรายไม่ได้ใส่ ทรายเลยยกให้น้อง ไม่คิดว่าคุณอาจะรังเกียจขนาดนี้”
“ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกลูก” ศกมองสร้อยที่คอทราย “เอ๊ะ! พ่อว่าสร้อยนั่น..”
“ทรายเห็นคุณอาเสาว์เอาไปขาย ทรายเสียดาย เลยไปซื้อคืนมาน่ะค่ะ แม่เคยเล่าให้ทรายฟังว่าสร้อยสองเส้นนี่ คุณย่าท่านให้ความหมายมาก คุณอาก็รู้ความหมายมันใช่ไหมคะ”
เสาวนีย์นึกถึงคำพูดของคุณหญิงศิริ “ดวงตาเป็นแค่เศษทับทิม แต่หนูเสาว์เป็นเพชรน้ำหนึ่ง !”
เสาวนีย์มองลูกศรที่สวมสร้อยทับทิม ในขณะที่ทรายจงใจสวมสร้อยเพชร
“ทรายไม่อยากทิ้งเจตนารมณ์ของคุณย่า”
เสาวนีย์ยังคงคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเคืองแค้น
ตอนนั้น เสาวนีย์จ้องทรายอย่างเอาเรื่อง “แกคิดว่าสร้อยนี่ จะทำอะไรฉันกับลูกได้เหรอ”
“ก็ไม่รู้สินะ …เท่าที่เห็น ..ก็คิดว่าทำได้อยู่”
“ศรุตา!”
“ใช่ค่ะ ทรายชื่อศรุตา ที่แปลว่า..ผู้มีชื่อเสียง ! คนที่มีแม่เคยถูกเหยียบย่ำให้ต้อยต่ำ แต่มันจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว ต่อไป เศษทับทิมจะเป็นเพชร ส่วนเพชรน้ำหนึ่งจะเป็นแค่เศษทับทิม!”
ทรายมองจ้องเสาวนีย์ เสาวนีย์เองก็จ้องทรายอย่างไม่ยอมเหมือนกัน
เสาวนีย์จำได้เป็นฉากๆ
ตอนนั้น เสาวนีย์เดินออกจากบ้านแล้วโยนสร้อยข้อมือทับทิมที่ทรายให้ลูกศรใส่ทราย ทรายชะงัก
“เอาของของเธอคืนไป! แล้วอย่ามายุ่งกับลูกฉันอีก! คราวนี้ฉันพูดจริง!”
ทรายก้มลงเก็บสร้อยทับทิมขึ้นมาแล้วมองเสาวนีย์ยิ้มๆ ”กลัวเหรอคะอาเสาว์”
“กลัวอะไร?”
“กรรมไงคะ?!! ...เคยเหยียบหัวใจคนอื่นเพื่อแย่งของของเขามากลัวเวรกรรมจะตกถึงลูกเหรอคะ?! ..ถึงต้องเอาสร้อยนี่มาคืน!”
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เคยแย่งของของใคร! ฉันไม่จำเป็นต้องกลัวกรรม”
“ดีค่ะ อย่าเพิ่งกลัว ..เพราะคนใจอำมหิตอย่างอาเสาว์ ทรายจะไม่ทวงคืนแค่สร้อย” ทรายมองบ้านใหญ่ “แต่ทรายจะเอาทุกอย่างที่ มันควรเป็นของทรายคืน !”
เสาวนีย์นึกต่อไปถึงตอนที่ได้คุยกับศกพูดถึงตอนที่ซ่อมบ้านกัน
“อ๋อ ..แล้วทรายจะปรับเปลี่ยนอะไรในบ้านบ้างลูก ทรายอยากทำอะไรทำเลยนะลูก พ่อไม่ว่า”