บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 7 หน้า 3

 
 “แม่แก้วครับ" เท็นเท็นถอนใจดุๆ

"ก็ได้ๆๆ ไม่ตามใจแม่เลยนะเดี๋ยวเนี๊ยะ .." แก้วเอ่ยอย่างงอนๆ

เท็นเท็นส่ายหัว "ไร้สาระน่าแม่ รีบเอากลับมาคืนผมเลยนะ ก่อนที่ยัยนั่นจะเอารูปนั้นมาบังคับให้ผมสอนพิเศษ

ใครต่อใครอีก ไม่งั้นจะหาว่าผมไม่เตือน" เท็นเท็นเดินออกจากห้องไป 

แก้วมองตามเท็นเท็นแล้วเบะๆ อย่างเสียใจ

ภายในร้านอาหารของห่าน ห่านและเด็กๆ นั่งล้อมโต๊ะ กินอะไรง่ายๆ กัน ห่านมองๆ ยิ้มๆ เห็น ทุกคนอยู่กันครบแต่คิงหลบอยู่ในครัว ห่านทำทีเป็นเปรยๆ “เออ เห็นพวกเอ็งมากันครบแล้วพ่อใจไม่ดีเลย" 

“เอ้า ไมอะพ่อ" ยู่ยี่ถาม

“กลัวร้านแม่งระเบิดอีกรอบ" ห่านหัวเราะ ทุกคนเลยหัวเราะไปด้วย ห่านวานลูกสาว "ตะหลิวเอ๊ย ไปดูในครัวที พ่อปิดแก๊สดีอ๊ะป่าว" 

“ค่ะ" ตะหลิวรับคำแล้วลุกไป ห่านมองตามยิ้มๆ แบบรู้ว่าเดี๋ยวเข้าไปก็จะเจอกับคิง

ตะหลิวเดินเข้าครัวไปก็เห็นคิงนั่งจ้องเตาถ่านอยู่ คิงหันมาเห็นตะหลิว ยิ้มๆ เก้อๆ ก่อนจะทัก “อ้าว ตะหลิว"

ตะหลิวยื่นกระดาษให้ “อ้ะ ตัวอย่างข้อสอบอะ เอามาให้ เท็นเท็นบอกถ้าทำอันนี้ได้ก็น่าจะสอบได้" 

"ขอบใจ" คิงรับมาเก้อๆ ตะหลิวเขินๆ นิดหน่อย นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสอง อยู่ด้วยกันตามลำพังหลังจากที่คิงบอกรักตะหลิว

“ทำไม...มาหลบอยู่ในนี้อ่ะ" 

“ก็..." คิงยิ้มแหะๆ

"แล้วทำไม ...คิงไม่ไปติวที่บ้านล่ะ" 

"ติวกับไอ้อาร์มเอาอ่ะ" คิงยิ้มๆ เจื่อนๆ

“อ่อ" ตะหลิวสังเกตเห็นคิงดูอึดอัด “คิงดูแปลกๆ ไปนะ..." 

“อื้อ ก็..."

“ดูไม่อยากเจอเรา..." 

“ไม่ใช่ๆๆ คือ ก็..เรื่องที่เราพูด น่ะ มันก็ยังเป็นอย่างที่เราพูดอยู่นะ เราก็กลัวว่าตะหลิวจะอึดอัด ก็เลยห่างๆออกมา...อึดอัดรึเปล่าล่ะ" 

“ก็นิดนึงอ่ะ ถ้าคิงจะแบบหลบๆ เราแบบนี้ ... ไม่ค่อยเห็นคิงมันก็แปลกๆ กับว่าพอเห็นหมาเห่าทีไร...เราก็คิดถึงคิงทุกทีว่า ถ้าคิงอยู่ก็จะต้องไล่หมาให้แล้ว อะไรแบบนี้อ่ะ" 

คิงอดขำไม่ได้แล้ว "จะดีใจดีมั้ยเนี่ยอ่ะ...โอเคงั้นจากนี้ไป เราจะไม่ทำอะไรให้อึดอัดอีก เราสัญญา เราจะเป็นเพื่อนกันอย่างที่เคยเป็น ไล่หมาอย่างที่เคยไล่...แต่เราก็ยืนยันเรื่องที่เราเคยพูดนะ เข้าใจใช่มั้ย.." ตะหลิวพยักหน้า ยิ้มๆ  “งั้นเราออกไปกันเถอะ..." คิงเอ่ยพลางยื่นมือให้จับ ตะหลิวยื่นมือมาจับมือคิง แล้วเดินออกไปด้วยกัน