บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 2 หน้า 2
ตะหลิวสูดลมหายใจ พยายามรวบรวมกำลังใจยิ้ม "ได้สิ เดี๋ยวจะให้พ่อทำอาหารสูตรพิเศษให้"
"สูตรอะไร" ยู่ยี่สงสัย
“สูตรเพื่อนรักเท่านั้นจะได้กิน" ตะหลิวยิ้ม
"ชื่อสูตรดราม่าว่ะ" แป่วหัวเราะ
"เอ๊า พ่อมันตั้งก็งี้แหละ" ยู่ยี่ขำ
คิงพูดลอยๆ “งั้นเราก็ไม่ได้กินอ่ะดี"
ตะหลิวงงๆ "ทำไมล่ะ" คิงทำหน้าลังเลจะปล่อยมุขต่อดีมั้ย แต่แล้วก็เงียบไป ตะหลิวหันมาทางยู่ยี่กะแป่ว "ทำไมล่ะ คิงเป็นเพื่อนรักนะ คิงก็กินได้นะ"
"คืองี้" อาร์มอ้าปากจะอธิบาย
"อาร์ม..." คิงปรามดุๆ
ยู่ยี่ตัดบท "ช่างมันเหอะ ปล่อยให้ธรรมชาติบอกมันเอง...ไปเหอะหิว จะเพื่อนรัก รักเพื่อน อะไร กูกินหมดแระ ตอนเนี๊ยะ" ยู่ยี่เหลือบมองคิง
คิงหันมาตาขวางใส่ยู่ยี่ ก่อนเปลี่ยนเรื่อง “ป่ะ ตะหลิวงั้นเรารีบไปบอกพ่อเตรียมของก่อน ถ้าจะกินสูตรพิเศษอ่ะ"
“เออ จริง ไม่งั้น รอจนสลบแน่ ป่ะๆ เดี๋ยวตามมานะ" ตะหลิวซ้อนท้ายจักรยานของคิง พลางโบกมือให้
ยู่ยี่กับแป่วและอาร์มมองตาม แป่วสงสัย “มันแกล้งโง่หรือโง่จริงวะเรื่องไอ้คิงเนี่ย"
“ไม่รู้ว่ะ" ยู่ยี่เพลียๆ
อาร์มเงียบไปสักพักแล้วเอ่ยขึ้น “ก็ไหนบอกให้เป็นภาระของธรรมชาติแล้วไง"
ยู่ยี่หัวเราะ“เออ ก็จริง"
"ตัวใครตัวมัน..." แป่วเสริม
“อาร์มว่าต้องรอตะหลิวต้องอายุ สัก 40 อ่ะ ถึงจะเข้าใจคิง" อาร์มออกความเห็น สองสาวหัวเราะ อาร์ม ก่อนจะเดินกันไปเรื่อยๆ
ที่ร้านผัดไทเตาห่าน กระทะบนเตาส่งควันโขมง ห่านยืนมองอย่างใจเย็น ขณะที่คิงปัดควันที่ตลบไปเต็มบ้านแล้วหันมาทางห่าน “ป๋าครับ อีกแป๊บรถดับเพลิงต้องมาแน่ครับ"
ห่านหัวเราะ “เคยๆ มีครั้งนึง ตอนอยู่ห้องแถวกะเพื่อน บ้านข้างๆ แม่งนึกว่าไฟไหม้"
คิงมองกระทะ “ยังไม่ได้เหรอป๋า"
ห่านยิ้มๆ “แป๊บ ..." ห่านรออีกแป๊บ จึงโยนเครื่องลงกระทะ ไฟลุกพรึ่บ กลิ่นฉุนของเครื่องแกง ลอยคลุ้ง น้ำหูน้ำตาไหล คิงจามแล้วจามอีก รวมถึงห่านด้วย
“หือ พริกแกงเจ้านี้ ฉุนสุดๆ" คิงจาม
“เออ เจ้านี้แม่งสุดยอด” ห่านฟุดฟิดๆ จะจาม “วันนี้ตะหลิวเป็นไรวะ ดูจ๋อยๆ"
“อ่อ ..." คิงอึกอัก