บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 6 หน้า 7

“แต่ผมไม่” เท็นเท็นส่ายหน้า

แม่แก้วยิ้มเยือกเย็น “เท็นเท็นคะ....การได้ใช้ความสามารถของลูกมาช่วยเพื่อนบ้างน่ะ ดีจะตายไปนะคะ” แม่แก้ววหันไปทางเทอร์โบ “ลูกครับ จะไปไหนกันก็ตามแต่ แม่ไม่ว่า แต่ต้องให้พี่เขาติวพี่ๆ ทุกคนให้เสร็จก่อน โอเคมั้ยครับ” แม่แก้วพูดเอง เออเอง ทำเสียงเด็ก “โอเคครับแม่”

เทอร์โบทำหน้าละห้อย “โธ่ แม่ อ่า ...” 

“ป่ะ ไปตลาดซื้อกับข้าวอร่อยๆ กันเดี๋ยวแม่เลี้ยงลูกโป่ง” แก้วเอ่ยเอาใจ

เทอร์โบหน้าคว่ำ “แม่ อ่า ...ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ” แก้วลากเทอร์โบออกไป 

เท็นเท็นทำท่าฮึดฮัด จะไม่ยอม แต่เห็นตะหลิวจ้องเท็นเท็นนิ่งๆ “รูปเธออยู่ที่ฉัน รูปเธออยู่ที่ฉัน” เท็นเท็นเหมือนได้ยินเสียงตะหลิวแบบหลอนๆ สะกดจิต

เวลาต่อมา เท็นเท็นสอนหนังสือทุกคนอย่างเพลียๆ ทุกคนดูตั้งใจ บางครั้งยู่ยี่หันไปถามตะหลิว ตะหลิวช่วยอธิบายบ้าง แป่วยกมือถามงงๆ เท็นเท็นอธิบายใหม่อย่างอดกลั้น แป่วยังงง เท็นเท็นอธิบายใหม่ แป่วยังงงอีก เท็นเท็นทำท่าชกลมแบบเหลืออด

ตะหลิวรีบไปปลอบใจ พร้อมจ้องหน้าสะกดจิต “อย่าลืมนะว่ารูปเธออยู่ที่ฉัน รูปเธออยู่ที่ฉัน”

เวลาผ่านไป...เท็นเท็นทำท่าจะคลั่ง คำราม บ่อยมาก 

ช่วงกลางวัน แก้วหัวเราะร่าท่ามกลางเด็กๆ ที่มาช่วยทำกับข้าว เท็นเท็นกับเทอร์โบนั่งเบะอยู่ตรงบันไดมองภาพที่เกิดขึ้นอย่างขัดใจ 

ในที่สุดเวลาของการติวก็หมดไป เท็นเท็นนอนแผ่กลางห้องแบบหมดสภาพสุดๆ 

เทอร์โบมองอย่างสงสารพี่ชายจับใจ บ่นแบบเคียดแค้นสุดๆ“สภาพบ้านเราวันนี้มันเหมือนฟาร์มคนโง่ชะมัด”

“ช่ายยยยย” เท็นเท็นเอ่ยเสียงเหนื่อยๆ

“พี่ยอมได้ไงง่ะ ปิดเทอมทั้งที แทนที่จะได้ไปเล่นอะไรหนุกๆ กันน่ะ กลับต้องมาเข็นครกเพี้ยนๆ พวกนั้นขึ้นภูเขาที่สูงที่สุดในโลก ความเป็นไปได้มีต่ำมาก...” 

เท็นเท็นลุกขึ้นนั่ง กลุ้มใจเรื่องรูปแต่เล่าให้เทอร์โบฟังก็ไม่ได้ “เอาน่า พี่จะหาทางเอง” เท็นเท็นครุ่นคิด เขาต้องหาทางเอารูปพวกนั้นคืนมาให้ได้

เท็นเท็นรอจนดึก ค่อยๆ ย่องออกมาจากห้อง พร้อมไฟฉายอันเล็ก เท็นเท็นเดินย่องเข้าห้องของตะหลิว ตั้งใจจะไปหารูปเห็นตะหลิวหลับสนิท อดนั่งมองเพลินๆ ไม่ได้  ก่อนจะตัดสินใจไปหารูป

เท็นเท็นส่องไฟฉายไปมาในความมืด ตะหลิวยืนผมยุ่งอยู่ด้านหลังง่วงๆ เท็นเท็นหันไปสะดุ้งสุดตัว

“หาอะไรอ่ะ” ตะหลิวถาม