บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 1 หน้า 5
บ้านตะหลิวเป็นร้านขายผัดไท ชื่อ “ผัดไทเตาห่าน” เจ้าของร้านชื่อห่านแล้วใช้เตาถ่านผัด ชาวบ้านเลยเรียกรวบตึงไปว่าผัดไทเตาห่าน ห่านเป็นชายร่างเล็ก อารมณ์เยอะ เย็นวันนั้น ภายในร้าน ห่านกำลังยืนอ่านหนังสือพิมพ์รออย่างสบายใจ
ขาประจำร้านคนหนึ่งเดินงุ่นง่าน ชะโงกหน้ามองสิ่งที่ห่านอ่าน แล้วมองหน้าห่าน “เฮีย ผมหิวนะ”
ห่านหันมาพยักหน้า “เฮียเข้าใจ แต่มึงเสือกอยากกินหมูหมักไง หมูหมัก” ห่านชี้ปาก “ลุค แอท มายเม้าท์ หมูหมัก แม่งแปลว่านานไง ของแม่งต้องรอ ต้องให้มันเข้าที่ นุ่มนวล”
ขาประจำได้แต่ถอนใจ เอ่ยพึมพำ “ก็ ไม่ต้องนิ่มมากก็ด๊ายยย”
ห่านสวนทันที “ไม่เอานิ่ม ก็หมูกรอบไปเลยมั้ยล่ะ หมูกรอบกูก็มี”
ที่หน้าร้าน ป้าดาว ป้าสาวแก่ข้างบ้านจะยกของเข้าบ้าน ห่านหันไปเห็นรีบพับหนังสือพิมพ์ แล้ววิ่งไปหา “พี่ด๊าววว หยุ๊ดดดด ทำ ทำไม มาๆๆ ผมช่วย มาๆ แก่แล้วหลังเหลิงยอกอ่ะ ไม่สวยนา มีอะไรให้ผมช่วยบอกได้ พี่” ห่านกวักมือเรียกลูกค้าประจำมาๆ “มายกเร็ว ช่วยป้าเค้าหน่อย หมูได้ที่แระ กูจะไปผัดกะเพรา”
ขาประจำเดินมาบ่นๆ “อ้าว ได้ที่เลยเหรอ เมื่อกี้ยังต้องรออยู่เลยเฮีย ไงเนี่ย”
ห่านสวนยิ้มๆ “บ่นกูปั๊ดสาดพริกใส่สักครึ่งกระทะ” ห่านกำลังเดินไปจะผัดกะเพรา เห็นตะหลิวนั่งพับกระดาษอะไรสักอย่างอยู่อย่างขะมักเขม้น อดสงสัยไม่ได้ว่าลูกจะทำอะไร ห่านหยุดยืนมองอยู่พักหนึ่ง ตะหลิวพับอย่างมุ่งมั่นไม่สนใจพ่อ ห่านกระแอม
ตะหลิวหยุดพับเงยหน้าถาม “เจ็บคอเหรอคะ”
“ป่าว เรียกร้องความสนใจ” ห่านนั่งลง “พับอะไร”
“กระดาษค่ะ”
ห่านเพลีย “นั่น... อ่ะ เอาใหม่ พับกระดาษทำไม”
“หนูจะเขียนจดหมาย”
“ส่งครูล่ะสิ พับแบบเนี๊ยะ เนี่ย ตรงนี้วันที่ ตรงนี้ ที่อยู่ เอ ไอ้แบบนี้ สมัยพ่อ เค้าเรียนกันตอน ปอห้า ปอหกนา”
“ป่าวค่ะ ส่งให้ผู้ชาย”
“เหยด...” ห่านสบถก่อนรีบเอามือปิดปาก “อะไรนะ”
“พ่อไปทำกับข้าวเหอะ เดี๋ยวลูกค้าก็หิวจนเอามีดไล่สับอีกหรอก…มีอะไรคืบหน้าหนูเล่าให้ฟังเองแหละ นะ ไปนะ”
ห่านอิดออดก่อนลุกไป ตะหลิวมองตามพ่อไปอย่างเอ็นดูๆ ก่อน หยิบปากกา จรดวันที่ตามขีดของวันที่ และเริ่มเนื้อความจดหมาย
“ถึงเธอที่ฉันยังไม่รู้ว่าชื่ออะไร ... สวัสดีนะ ฉันชื่อตะหลิว... ชื่อน่ารักมั้ย ฉันได้ชื่อนี้มาเพราะวันที่ แม่คลอดฉัน พ่อตื่นเต้นมากจนเผลอหยิบตะหลิวติดมือไปโรงพยาบาลด้วย”
เวลาเดียวกัน ห่านกำลังยืนรอกระทะร้อนได้ที่ มีลูกค้าอีกสองสามคนมองลุ้นๆ ห่านยืนเพ่งอย่างมุ่งมั่น ก่อนเอานิ้วดีดน้ำลงไปทดสอบ ...กระทะยังไม่ได้ที่ ลูกค้าถอนใจอย่างผิดหวัง บางคนท้อแท้ถึงขั้น ไปนั่งรอที่โต๊ะแบบหิวๆ ห่านยืนรอต่อไม่สนใจ