บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 3 หน้า 3
ตะหลิวยิ้มน้ำตาคลอ อ้อมกอดของคนที่เรียกเธอว่าลูกสาว... ตะหลิวโหยหาความรู้สึกนี้มาโดยตลอด ตะหลิวมองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะล้มตัวลงนอน...กลิ้งไปกลิ้งมาแล้วก็นึกได้ ลุกขึ้นแบบ ว๊าย..ตะหลิวตาเป็นประกายหน้า เขินสุดๆ “นี่เรากำลังนอนบนที่นอนของเท็นเท็นนี่ ที่ที่เค้านอน แล้วเราก็นอนลงไป" ตะหลิวล้มตัวนอนอย่างตั้งใจ ขยับตัวไปมาหน้าเขินสุดๆ "อ๊ายยยย นี่เรานอนบนตัวเขาหรือเรานอนข้างๆ เค้านะ เค้าหันหน้าไปทางไหนนะ โอ๊ยย ถ้าหันไปทางนี้ หน้าเราก็ชนกันสิ ว๊ายนอนยังไงดี"
ตะหลิวนอนพลิกไปพลิกมา โดยมโนไปว่าเท็นเท็นนอนอยู่ข้างๆ หน้าตาเท็นเท็นในมโน เบื่อๆ ขำๆแบบเอาเข้าไป คิดเวิ่นเว้อเข้าไป ตะหลิวนอนยิ้มหวาน ชิดขอบเตียงด้านหนึ่ง คล้ายจะเว้นที่ให้เท็นเท็น ...
เช้าวันใหม่ ตะหลิวตื่นเช้าเดินลงมาเขินๆ งงๆ ยังไม่ค่อยคุ้นกับบ้านของเท็นเท็น ได้ยินเสียงเทอร์โบดังมาจากด้านล่าง “แม่ฮะ ทำไมแม่เอาคนอื่นมาอยู่ในบ้านของเราโดยไม่ปรึกษากับผมก่อนเลยสักนิด พี่เท็นเท็นต้องลำบากมานอนเบียดกับผม เค้าจะรู้มั้ยว่าเค้าทำให้พวกเราลำบากอ่ะ"
ที่โต๊ะอาหาร เทอร์โบเด็กชายวัย 10 ขวบหน้าตาน่ารัก นั่งอ่านหนังสืออยู่ ตะหลิวหันซ้ายหันขวา ไม่เห็นใคร เลยทักขึ้นเบาๆ “หวัดดีจ้ะ"
เทอร์โบเงยหน้ามองตอบสั้นๆ แวบหนึ่ง “ครับ"
“เออ พี่ชื่อตะหลิว" ตะหลิวเอ่ยแนะนำตัว
เทอร์โบอ่านหนังสือต่อไม่เงยหน้า พยักหน้ารับ“ครับ"
"นั่งด้วยนะ" ตะหลิวนั่งลงอย่างเกรงๆ
เทอร์โบปิดหนังสือรำคาญๆ กินนมรวดเดียวหมดแก้ว แล้วตะโกนบอกแม่ “แม่ ผมไปแล้วนะ" เทอร์โบลุกออกไปเลย
แก้วเดินมา “อ้าว ไปเลยเหรอลูก” แก้วตะโกนเรียก “เทอร์โบๆ เออ มันเทอร์โบจริงๆ” แก้วหันมาทางตะหลิวยิ้มๆ “แบบนี้แหละ คนนี้กำลังเก๊ก ไม่พูดไม่หือ ไม่อือ ไม่อ๊ะ ไม่เอ๊ะกะใครทั้งนั้น...วันๆ อ่านแต่หนังสือๆๆๆ กินแทนข้าวได้คงกินไปแล้ว" ตะหลิวยิ้มจ๋อยๆ “มากินข้าวลูกจะได้มีแรงเรียนหนังสือนะ...แม่แก้วต้มข้าวต้มไว้แล้วเดี๋ยวยกมาให้"
"หนูช่วยค่ะ"
ระหว่างที่สองสาวเดินเข้าครัวไป เท็นเท็นเดินลงมาจากชั้นบน เทนมดื่มรวดเดียว ก่อนคว้าขนมปัง ใส่ปาก แล้วตะโกนขึ้น “แม่ผมไปแล้วนะ” เท็นเท็นทำท่าจะเดินไป แก้วกับตะหลิวยกชามข้าวต้มมายืนค้าง
“เดี๋ยวๆๆ กินข้าวต้มก่อน” แก้วเรียก
เท็นเท็นปากคาบขนมปังเอ่ยตอบ “ไม่ทันแล้วฮ่ะ”
“เอ้า..แล้วน้องจะไปโรงเรียนยังไง” แก้วถามขึ้น
เท็นเท็นตอบหน้าตาย “เทอร์โบไปแล้วนะแม่”
“ไม่ใช่ ตะหลิว ล่ะ ตะหลิว ..บ้านเรามีตะหลิวแล้วนะ”