บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 9 หน้า 3

ยู่ยี่ลุกขึ้นมองๆ "นั่นน่ะ ไอ้ทางข้างหน้าที่มีพงหญ้าตรงนั้นน่ะ ฉันจำได้ ลัดออกตรงนั้นไปตามทางสักพัก ก็ถึงแล้วนะ" 

ตะหลิวลังเล “อือ...อ่ะ ถ้าแกจำได้ก็ไปกัน" สองสาวเดินไปกันช้าๆ ตะหลิวคอยหันมามองยู่ยี่ เป็นพักๆ

ช่วงสายๆ ฝั่งครูแห้งและเด็กกลุ่มหนึ่งที่ไปที่บ้านก่อนก็เริ่มเคลียร์งานไป 

อาร์มเริ่มหิวๆ มองๆ ไปตามทางที่ตะหลิวกับยู่ยี่ต้องมาบ่นๆ “ลูกพี่ หุงข้าวเยอะไปป่าว...ป่านนี้ข้าวยังไม่มาเลย" 

"เออ ที่จริงก็ควรจะมาได้แล้วนะ" คิงสงสัย

“มันอู้ป่ะ" แป่วเดา

“ยู่ยี่อ่ะอาจใช่ แต่ตะหลิวอาร์มว่าไม่นะ" อาร์มค้าน

แป่วเริ่มกังวลหน่อยๆ “เอาไง ถามครูแห้งดีกว่า" แป่วเดินไปหาครูแห้ง ที่กำลังช่วยทำงานกับเท็นเท็นอยู่ที่มุมหนึ่ง "ครูแห้งคะ ครูว่าป่านนี้ตะหลิวกับยู่ยี่น่าจะมาได้แล้วป่ะคะ" 

“เอ้ายังไม่มาอีกเหรอ นี่กี่โมงแล้วล่ะ” ครูแห้งหันมาถาม

“จะเที่ยงแล้วนะครู" แป่วชักไม่สบายใจ

คิงมองไปรอบๆ หน้าตากังวลนิดๆ“ทุกทีเราก็ใช้เวลาเดินราวๆ ครึ่งชั่วโมงเองอ่ะ" 

เท็นเท็นพูดลอยๆ “นั่นมันสำหรับคนทั่วไป" 

คิงมองเท็นเท็นตาขวาง หันมาบอกครูแห้ง “ผมว่าผมไปดูหน่อยดีกว่า" คิงเดินไปเลย ทุกคนมองตามคิงที่กึ่งวิ่ง

กึ่งเดินไปอย่างรีบเร่ง 

เท็นเท็นแอบกังวลแบบห่วงๆ ครูแห้งหันมาทางเท็นเท็นเอ่ยขึ้น “เท็นเท็นลองเดินหาสัญญาณโทรศัพท์นะ ถ้ามีลองโทรหาตะหลิวหรือยู่ยี่ดู"

"ฝั่งเรามีฝั่ง เค้าก็อาจไม่มีไงครับครู  เดินหาจะดีกว่า" 

“โอเค งั้นลองแยกๆ กันหา ดูก่อนนะ สักครึ่งชั่วโมงกลับมาเจอกัน" 

ทุกคนรับคำ แยกย้ายออกไปตามหา  

สองสาวเดินไปเรื่อยๆ ป่าที่ดูคุ้นๆ ก็เริ่มดูไม่ออกแล้วว่าใช่ไม่ใช่ ยู่ยี่ดูเพลียมาก ตะหลิวก็เริ่มเหนื่อย นั่งพักก่อนจะหันไปถามยู่ยี่  “เรามาผิดทางแล้วมั้ง"

ยู่ยี่มองไปรอบๆ “นั่นดิ มันต้องเดินน้อยกว่าทางหลักดิ นี่เราเหมือนเดินมาตั้งนานแล้วอ่ะ" 

“เราเดินย้อนกลับทางเดิมมั้ย เผื่อว่าจะกลับไปเส้นเดิมได้" 

ยู่ยี่ทรุดตัวลงนั่งใต้ต้นไม้ “ได้ๆ ขอนั่งพักหน่อยนะ..." 

“ยี่ หน้าซีดมากเลยอ่ะ จะเป็นลมหรือเปล่า ทานข้าวก่อนมั้ย" 

ยู่ยี่ส่ายหัว“ขอพักแป๊บเดียว เดี๋ยวพวกนั้นรอทานข้าว..." 

“จริง งั้นทนหน่อยนะ ปะ ไปกันต่อ"