บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 9 หน้า 5

คิงฉุนๆ “อ้าวไม่เรียกชื่อแล้วเขาจะรู้มั้ยว่าเราตามหาอ่ะ งั้นบอกดิ๊พ่อคนฉลาด ว่าต้องเอาไง ส่งกระแสจิตเรียกหรือไง” 

“ไม่ใช่แระ” เท็นเท็นพึมพำ 

“นายไม่ห่วงตะหลิว แต่ฉันห่วงนะเว้ย ถ้าจะมาเดินดูดาวเงียบๆ แล้วคิดว่าจะเจอตะหลิว แม่งก็ไม่ใช่ป่ะ ไม่มีใจก็กลับไปนอนอ่านหนังสือรอก็ได้นะ” 

ชาวบ้านมายืนขวางๆ “อย่าเถียงกันครับๆ ตอนนี้ต้องตามหาน้องเค้าก่อน แค่ตะโกนส่งเสียง อย่าเรียกชื่อนะครับ เดี๋ยวผีลักซ่อน” 

“ห๊ะ” คิง และเท็นเท็น ทำท่างงๆ เมื่อได้ยินความเชื่อของชาวบ้าน

ชาวบ้านไม่สนใจหน้างงๆ ของทั้งคู่ “สาดไฟเฉียงๆ แบบนี้นะครับ จะมองเห็นได้ดี ไปครับ ตามผมมานะ” ชาวบ้านตะโกน “วู้  น้องคร๊าบบ น้อง ..” 

ทั้งเท็นเท็น กับคิงหันมามองหน้ากันแบบเพลียๆ 

อีกด้านหนึ่ง ตะหลิวนั่งร้องไห้จนตั้งสติได้ สุดท้ายเริ่มหาทางรอบข้างมืดไปหมด ตะหลิวฉีกเสื้อตัวเอง หาทางทำเครื่องหมายให้คนตามหาตนเจอ“ยี่ เค้าจะไปตามคนมาช่วยนะ อย่าเป็นอะไรนะ” ตะหลิวพึมพำ ตะหลิวเดินออกมาจากยู่ยี่สักพักก็เอาเศษผ้าไปผูกไว้กับกิ่งไม้ ก่อนจะค่อยๆ เดินออกไป

ขณะเดียวกัน ชาวบ้านที่เดินนำเท็นเท็นมาได้สักพัก มองนาฬิกา ก่อนจะหันกลับมาทางเท็นเท็น “ไอ้หนุ่ม เราต้องกลับก่อน” 

“อ้าว ทำไมอ่ะครับ" คิงถาม

“นายไทนัดไว้ สองชั่วโมงแล้วจะได้เปลี่ยนเส้นทางหา" 

“ผมขอหาต่ออีกหน่อยได้มั้ย" เท็นเท็นเอ่ยขึ้นบ้าง

“นั่นดิพี่" คิงเห็นด้วย

“อย่าๆ เดี๋ยวหลง มืดแล้ว" ชาวบ้านเตือน

เท็นเท็นครุ่นคิดตอบตกลง“โอเค" 

เวลาเดียวกับกันที่ตะหลิวเดินคนเดียวท่ามกลางความมืด เสียงป่ากลางคืนน่ากลัวสำหรับตะหลิวมาก ตะหลิวเดินหันซ้ายหันขวา เอาเสื้อผูกไว้ตามที่ต่างๆ เป็นระยะๆ ตะหลิวกลัวมากตะโกน ขึ้นสุดเสียงอีกครั้ง “ช่ ว ย ด้ ว ย........”

เสียงตะหลิวแว่วๆ ก้องๆ มาเท็นเท็นชะงักไป เหมือนเขาจะได้ยินอยู่คนเดียว เขาหยุดเดิน เงี่ยหูฟัง ชาวบ้านเดินนำไปกับคิงหันมาเร่ง “ไอ้หนุ่มมาเร็ว”