บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 9 หน้า 4

ยู่ยี่ลุกขึ้นอย่างลำบาก ตะหลิวไม่ทันได้ดูเดินนำไปด้วยความร้อนใจว่าเพื่อนๆ คนอื่นจะหิวข้าว

เวลาผ่านไปสักพัก ทุกคนที่แยกย้ายวิ่งกลับมาที่บ้านครูแห้ง หน้าตากังวลๆ

“เป็นไง” ครูแห้งเอ่ยถาม

เท็นเท็นเสียงเครียดๆ “ผมว่าหลงนะ” 

คิงหน้าตาร้อนรน “เอาไงดีครู” 

“ใจเย็นๆ  เดี๋ยวติดต่อไทให้ได้ก่อน น่าจะต้องหากันให้เจอก่อนค่ำ ไม่งั้นจะลำบาก อาร์มเฝ้าที่นี่ไว้ เผื่อสองคนนั่นมา พวกเรากลับไปที่บ้านกันก่อน” 

ในป่า เวลาเริ่มเย็นแล้ว ตะหลิวกับยู่ยี่นั่งทานข้าวกันจ๋อยๆ ตอนนี้ทั้งคู่มั่นใจแล้วว่าหลงแน่นอน ตะหลิวครุ่นคิดหน้าตาตื่นๆ ยู่ยี่ทานข้าวเสร็จ นั่งพิงต้นไม้แล้วหลับไป 

ตะหลิวหันมาอีกที เห็นเพื่อนหลับ ก็เริ่มเอะใจจะไปปลุก “ยี่ ยี่” ตะหลิวเขย่าแขนเพื่อน “เฮ้ยย ทำไมตัวร้อนงี้อ่ะ” ตะหลิวจับตามตัวยู่ยี่ จนเห็นว่าต้นแขนที่ยู่ยี่บอกว่ามีตัวอะไรไม่รู้กัดน่ะ บวมเป่ง สีดำคล้ำดูน่ากลัว “ยี่  ยี่...ยี่... อย่าดิ อย่าเป็นอะไรนะ ...ยี่..." ตะหลิวเขย่าๆ ตัวเพื่อนอีกครั้ง เริ่มใจไม่ดี

เวลาเย็น ที่บ้านของไท มีกลุ่มชาวบ้านกลุ่มหนึ่งเข้ามาเพื่อออกตามหาสองสาวที่หายเข้าป่าไป ทุกคนยืนล้อมฟังคำสั่งไท มีไฟฉายอยู่ในมือ

“เอาล่ะครับ ไม่ต้องตกใจนะ ที่นี่ป่าปิด ไม่ใช่ป่าที่ลึก..หลงจนหายกันไปเลย แต่ก็น่าเป็นห่วงอยู่ดี เราจะแยกเป็นกลุ่มๆ นะ ห้ามตะโกนเรียกชื่อนะครับ ชาวบ้านเค้าถือ ให้ส่งเสียงดังๆ เรียกเท่านั้น แล้วก็อย่าแยกไปคนเดียวนะครับ ที่คิดว่าจะจำได้ มันจำไม่ได้หรอกนะ... อีกสองชั่วโมงเราจะมาเจอกัน ที่นี่ครับ ถ้าใครเจอตะหลิวก่อนให้จุดพลุนะ จะได้รู้กัน” 

ทุกคนแยกย้ายกันไป ไทไปกับครูแห้ง คิงไปกับเท็นเท็นและชาวบ้านอีกอย่างละคน 

ค่ำแล้ว ตะหลิวนั่งร้องไห้เบาๆ ข้างๆ ยู่ยี่ที่สลบไปแล้ว เธอจะทิ้งเพื่อนก็ทิ้งไม่ได้ จะไปตามคนมาช่วยก็ไม่รู้จะไปตามที่ไหน ตะหลิวตะโกนเรียกให้คนช่วย “ช่วยด้วย ช่วยด้วย”

อีกด้านหนึ่ง แสงไฟฉายวูบวาบ พร้อมเสียงตะโกนเป็นระยะๆ จากทั้งสามกลุ่มตัดสลับกัน

เท็นเท็นเดินเงียบๆ พยายามสังเกตุหาสัญญาณอะไรก็ได้ที่จะบอกว่าตะหลิวกับยู่ยี่มาทางนี้  ในขณะที่คิงตะโกนไปตลอดทาง “ตะหลิวๆๆ ยี่ อยู่ไหน  วู้ๆ ตะหลิว นี่คิงนะ ได้ยินม๊ายยยย ยี่ ....”

“ที่จริงพี่ไทก็บอกไว้นะ ว่าไม่ให้ตะโกนเรียกชื่อน่ะ” เท็นเท็นท้วง