บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 11

ก่อนหน้านั้นเทอร์โบโทรติดต่อกับน้ำค้างเรื่องที่อยู่ของเท็นเท็น "ฮัลโหลๆ พี่น้ำค้าง ผมเทอร์โบ”

"จ้า...ว่าไงเทอร์โบ"

"พี่ ผมไปบอกแม่ว่าพี่รู้ว่าพี่เท็นเท็นอยู่ไหน พี่พาผมไปหาพี่เท็นเท็นได้มั้ยอ่ะ แม่ฝากขนมกะของกินมาเต็มเลย" 

"โอ้ยยย ไม่ได้หรอก เท็นเท็นดุพี่แย่เลย เอาเป็นว่าฝากพี่ไปก่อนดีกว่านะ แล้วให้พี่ถามเท็นเท็นดูก่อนว่าอยากให้เธอไปหาป่าว" 

"โอเค งั้นก็ได้ครับ งั้นพี่มาหาผมพรุ่งนี้ที่แถวๆโรงเรียนนะ"

"โอเค ได้" 

บริเวณร้านอาหารแห่งหนึ่งเทอร์โบจอดจักรยานรอน้ำค้างที่จุดนัด

น้ำค้างถีบจักรยานหน้าระรื่นมารับของ เทอร์โบ ยกมือไหว้ขอบคุณ แล้วถีบจักรยานออกไป น้ำค้างชะเง้อมอง ตามให้ชัวร์ๆ ว่าเทอร์โบไปแล้ว จึงถีบจักรยานออกไปบ้าง แป่ว ยู่ยี่และตะหลิวรีบสะกดรอยตามไป

น้ำค้างถีบจักรยานไปตามทางถนนเล็กๆ ในซอย สามสาวตามไปห่างๆ ตะหลิวยกโทรศัพท์โทรบอกเทอร์โบ เทอร์โบถีบจักรยานมาสมทบ ทั้งหมดสะกดรอยไปถึงหน้าร้านกาแฟ แล้วจอดแอบที่มุมตึกเมื่อเห็นน้ำค้างจอดรถที่หน้าร้าน น้ำค้างหยิบของออกจากตะกร้า และเดินหายเข้าร้านกาแฟไป

"อ่อ นัดกันที่ร้านนี้นี่เอง" ยู่ยี่พึมพำ

"พี่เท็นเท็น เป็นคนไม่ชอบเดินทางไกลๆ มันเสียเวลา งั้นแปลว่าพี่เท็นเท็นอาจจะพักอยู่แถวนี้ด้วยก็ได้" เทอร์โบพึมพำ 

ตะหลิวมองร้านอย่างตื่นเต้นๆ

"เราเข้าไปด้วยมั้ย ทำเป็น แบบ โอ๊ะ บังเอิ๊ญ บังเอิญ" แป่วเอ่ยขึ้น ทุกคนหันขวับมามองหน้าตะหลิว

"เอ่อ... ฉันว่า เรารอก่อนดีมั้ย .." ตะหลิวเอ่ยอย่างลังเล ทุกคนทำท่าแบบเซ็งๆ แต่ก็ยอมแต่โดยดี  

เวลาผ่านไป เทอร์โบนั่งเล่นเกม...ยู่ยี่ กับแป่วนั่งกัดเล็บรอๆ มองตะหลิวที่รอนิ่งๆ ดูไม่เบื่อไม่ร้อนใจ สักพักสายตาทุกคนจับจ้องไปที่น้ำค้างที่เดินออกมาจากร้านคล้ายๆ อาการโดนผลักให้ออกมา 

แป่วสะกิดๆ เพื่อน "เฮ่ยยย ออกมาแระๆ" 

น้ำค้างออกอาการเหวอปนเสียเซล์ฟเล็กๆ แต่เมื่อเธอมองไปรอบๆ พบว่าไม่มีใครเห็นก็ตั้งท่าใหม่ ก่อนจะเดินไปสวยๆ