บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 12 หน้า 3

น้ำค้างออกรถพรวด พี่แดนแกล้งทำเป็น หน้าหงายเว่อร์ๆ พร้อมขำๆ “ว้ายยย เบาๆ ค่า..” น้ำค้างหน้าเหวี่ยงสุดๆ ที่ทำอะไรไม่ได้

น้ำค้างขับรถไป ส่วนพี่แดนเปิดกระจกรถถ่ายรูปวิวเป็นระยะ น้ำค้างหมั่นไส้กระชากรถเล่นๆ พี่แดนทำหัวสั่นหัวคลอนเว่อร์ๆ จนน้ำค้างหันมาเอ็ดเอา พี่แดนจึงหยุดหัวเราะ พี่แดนเห็นน้ำค้างหน้าคว่ำสุดๆ เลยเอากล้องมาถ่ายน้ำค้าง น้ำค้างทำหน้ายักษ์ หน้าลิง หน้าอ้วกแตกใส่ พี่แดนหัวเราะก่อนถ่ายไปเรื่อยๆ พี่แดนเอารูปให้น้ำค้างดู น้ำค้างดูตัวเองแล้วก็อดขำไม่ได้ 

หน้าร้านอาหารบรรยากาศน่ารักๆ น้ำค้างลงเดินตามพี่แดนมา มองไปรอบๆ อย่างชอบๆ พี่แดนหันมาเอ่ยชวนคุย

“อ่ะ นั่งก่อน เดี๋ยวพี่จัดการเรื่องของกินเอง แถวนี้พี่เซียน...” น้ำค้างนั่งลง มองไปรอบๆ อย่างติดใจบรรยากาศ สักพักอาหารต่างๆ ทยอยมาวาง พี่แดนเดินทักคนนั้น คนนี้ไปทั่วเอาของกินมาให้ เหมือนมาบ่อยคุ้นเคย พี่แดนตักอาหารให้น้ำค้าง แล้วชวนคุยต่อ “วันไหนไม่มีเรียนพี่จะขับรถมา ถ่ายรูปไปด้วยหาของกินไปด้วยสนุกดี” น้ำค้างเหลือบมองไปรอบๆ ยิ้มๆ “น้ำค้างอยากเป็นหมอเหรอ” 

“ทำไมอ่ะคะ” น้ำค้างย้อนถาม

“อือ เปล่า..” พี่แดนหรี่ตามองแบบวิเคราะห์ครู่หนึ่ง

น้ำค้างเค้น “พี่แดน พูดมาเดี๋ยวนี้” 

แดนเหล่ๆ “พี่ก็แค่...กลัวคนไข้จะตายจังค่ะ” 

“พี่แดน!!” น้ำค้างร้องเสียงหลง

พี่แดนหัวเราะ “ก็จริงนะ แบบน้องน้ำค้างช่างดุดัน เร่งด่วน รุนแรง กระแทกเท้า” 

น้ำค้างกลั้นยิ้ม เสียงอ่อนลง “พี่แดน ..” 

“อ่ะ แต่ไม่ต้องตกใจไป..พอแพทย์หญิงน้ำค้างทำคนไข้ตาย แพทย์หญิงคนสวยก็ต้องรีบยิ้ม..ยิ้มค่ะ ยิ้ม...” พี่แดนชี้นิ้วสั่ง

น้ำค้างทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “พี่ก็ตายก่อนดิ” 

แดนชะงักตาค้าง ทำเป็นกุมคอลงไปนอนดิ้นพราดๆ น้ำค้างหัวเราะขำก๊าก ช่างทำได้ “ว้ายยย พี่แดนหยุด อายเค้า” 

พี่แดนร้องอ๊ากกกกยาวววววเหยียด ก่อนจะล้มลงนอนตายอย่างสงบ น้ำค้างชะโงกหน้ามามองก่อน จะยิ้มกว้างขำๆ พี่แดนหรี่ตามองเห็นน้ำค้างยิ้มก็นอนมองยิ้มๆ ตาเป็นประกาย เขาทำให้น้ำค้างยิ้มได้แล้ว

พี่แดนพึมพำ "น่านนน พอยิ้มปุ๊บ คนไข้ฟื้นเลย" 

น้ำค้างเขินๆ ก่อนจะทำเป็นเฉยๆ ต่อ"พี่นี่ไร้สาระมากเลย..." 

พี่แดนยิ้มไม่สนใจชวนคุยต่อ...น้ำค้างหัวเราะเสียงใสคุยกับแดน กับมีเสียงเรียกพี่แดน แบบโกรธ บ้าง งอนบ้างสลับกันไปเป็นระยะๆ