บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 12 หน้า 4
ขากลับพี่แดนเป็นคนขับรถให้ พร้อมส่งกล้องให้น้ำค้าง “มาขากลับพี่ขับเอง อ่ะ ไว้ถ่ายเผื่อเบื่อๆ”
น้ำค้างยกกล้องดูๆ ก่อนจะยกถ่ายพี่แดน “ถ่ายไม่เป็นอ่ะ”
“ถ่ายๆ ไปเถอะง่ายกว่าเรื่องที่ทำอยู่ตั้งเยอะ” พี่แดนยืนตั้งท่ายิงฟันยิ้มกว้าง
“ห๊ะ” น้ำค้างทำท่าเหวอ
“ถ่ายสิคะ” พี่แดนชูสองนิ้วยิ้ม น้ำค้างท่าทางเงอะงะหาปุ่มนั่นนี่กดถ่าย “ไหนมาดูสิคะ” รูปในกล้องเบลอสุดๆ เหมือนพวกภาพถ่ายติดวิญญาณ “โห ชัดลึกลงไปถึงจิตวิญญาณพี่เลยนะคะ” พี่แดนเอ่ยแซว
น้ำค้างเหลือบมองเคืองๆ เสียงเหี้ยม“พี่แดน...”
พี่แดนหัวเราะเดินขึ้นรถไป น้ำค้างมองตามไป เธอรู้สึกสบายใจที่จะเป็นตัวเองในแบบหนึ่ง น้ำค้างถ่ายรูปท้องฟ้าหนึ่งทีก่อนเข้ารถไป
ระหว่างทาง น้ำค้างถ่ายภาพไปเรื่อย เปิดกระจก ยิ้มๆ เริ่มผ่อนคลาย พี่แดนเหลือบมองยิ้มๆ ที่ทำลายกำแพงในใจของน้ำค้างไปได้อีกหนึ่งชั้น
ตะหลิวเดินเงอะๆ งะๆ มาที่มหาวิทยาลัย วันนี้เธอจะมาสมัครสอบ ตะหลิวมองไปรอบๆ อย่างตื่นเต้น และลุ้นๆ ว่าจะได้เจอเท็นเท็นไหม ทางที่ตะหลิวเดินๆ มา อีกมุมหนึ่งเท็นเท็นก็กำลังเดินมาเหมือนกัน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดทั้งคู่ควร จะได้เจอกัน ตะหลิวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรหาเท็นเท็นอย่างลุ้นๆ สัญญาณดัง ตะหลิวตกใจรีบกดวาง จังหวะ นั้นเลยสะดุดบางอย่างล้มลง ของตกเต็มพื้น โทรศัพท์ตก แบตหลุดกระจายออกมา ตะหลิวก้มเก็บ
เท็นเท็นเดินเลี้ยวมาพอดี ควักโทรศัพท์ที่เหมือนมีสายเข้าเมื่อกี้มาดู เห็นเบอร์ตะหลิว เท็นเท็นชะงัก ทั้งสองยืนอยู่ใกล้กันเพียงแต่มีพุ่มไม้บังอยู่ และตะหลิวก็มัวแต่ก้มเก็บของ เท็นเท็นกดโทรหาตะหลิว ปลายสายเป็นไม่มีสัญญาณตอบรับ อีกฝั่งของพุ่มไม้ ตะหลิวมัวแต่เอาแบตใส่เครื่องอยู่ เท็นเท็นกดใหม่อีกครั้ง รอสักพักยังโทรหาไม่ได้ เลยเดินไป ตะหลิวเก็บของเสร็จพอดีโผล่ขึ้นมา และเดินไปอีกทาง
ตะหลิวเดินวนๆ หาทางไปคณะพยาบาลไม่เจอ ที่มุมหนึ่ง แก๊งของพี่แดนนั่งอยู่
พี่ว้ากหันมาเห็นตะหลิวก็ชี้ๆ“เฮ้ยย น่าร๊อคอ่ะ ไม่เคยเห็นหน้า”
พี่แดนเงยหน้ามองเห็นตะหลิวก็ยิ้มก่อนจะทำอย่างอื่นไป
ตะหลิวหันซ้ายขวา เห็นแก๊งนี้พอดีก็เลยเดินมาถาม“คณะพยาบาล ไปทางไหนคะ”
พี่ว้ากเสนอหน้าพรวด“โอ๊...พยาบาลซะด้วย... พี่พาไปได้จ๊ะ ว่างอยู่พอดี”
ตะหลิวโบกมือด้วยความเกรงใจ “ไม่เป็นไรค่ะ หนูถามว่าไปทางไหน ไม่ได้ถามว่าพี่ว่างมั้ย”
พี่แดนหัวเราะเบาๆ พี่ว้ากแป่ววว หน้าเสีย พี่แดนลุกขึ้น ยืนชี้ๆ “เห็นถังขยะตรงนั้นมั้ยคะ เลี้ยวขวาแล้วไปตามทางเดินเล็กๆ ผ่านสวนไปเรื่อยๆ สุดทางเดินก็หน้าคณะพอดี”