บทละครโทรทัศน์ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 12 หน้า 5
ตะหลิวพึมพำทวนๆ อย่างตั้งใจ งงๆ “เอ่อ คณะพยาบาลหรือคณะพอดีนะคะพี่”
พี่แดนหัวเราะ ก่อนจะพูดอย่างตั้งใจ “คือ หน้าคณะพยาบาลพอดีน่ะค่ะ”
“อ้อ ..ขอบคุณค่ะ พี่อธิบายเก่งดี เข้าใจง่าย งงทีเดียว ไปล่ะค่ะ” ตะหลิวทวนๆ ยิ้มๆ ยกมือไหว้
พี่แดนมองตามตะหลิวที่เดินด๊อกแด๊กๆอย่างมุ่งมั่นไปยิ้มๆ
พี่ว้ากมองตามไปงงๆ เอ่ยพึมพำ“แม่งเหมือนจะกวนตีนแต่ก็ไม่ใช่เนอะ”
“เออ ดูไม่ออก เหมือนพวกกวนตีนตาใสอ่ะ” พี่แดนหัวเราะ
พี่ว้ากมองตามมุ่งมั่น “สาวในฝันกูเลยแบบเนี๊ยะ ...” พี่แดนส่ายหัวยิ้มๆ ขณะที่พี่ว้ากมองตามเพ้อๆ
ที่คณะพยาบาล ตะหลิวกรอกใบสมัครสอบในคณะเรียบร้อย ทำธุระเสร็จแล้วเดินออกมา ตะหลิวเดินย้อนมาทางเดิมอย่างมุ่งมั่น พี่ว้ากตบมือฉาด สมใจน้องกลับมาทางเดิม ตะหลิวเดินตรงมา พี่ว้ากหันมาทางแดน “เชี่ยยย น้องเดินกลับมา คงนึกได้แล้วว่าใครคู่ควรเว้ยแดน ..” พี่แดนโผล่หน้ามาดู
ตะหลิวเดินตรงมา หลบแบบเกรงใจๆ มุดผ่านพี่ว้ากมาที่แดน “พี่คะ คณะแพทย์ศาสตร์ไปทางไหนคะ”
ทุกคนหันมองกันเลิ่กลั่ก พี่แดนยิ้มก่อนจะคิดๆ ทบทวนอย่างตั้งใจแล้วค่อยอธิบาย “ตรงไปทางนั้น ถึงวงเวียนเดินอ้อมวงเวียนจนเกือบครบหนึ่งรอบจะมีทางแยกซ้ายมือ ไปทางนั้น.. ตรงไปจนเจอสี่แยกเล็กๆ ข้ามสี่แยกไป”
ตะหลิวพึมพำตาม หน้ามึนๆ “อันนี้ยาก แต่พอไหวค่ะ ขอบคุณค่ะพี่” ตะหลิวยกมือไหว้ แล้วเดินไป
พี่ว้ากมองตามมึนๆ “หรือว่าน้องแม่งเพี้ยนๆ วะ”
พี่แดนหัวเราะ มองตามไป “เป็นไปได้ทั้งสองอย่าง แต่น่ารักดีนะ กูว่า”
พี่ว้ากยังคิดไม่เลิกว่า ตกลงเพี้ยน หรือกวนตีน
ตะหลิวเดินไปถึงหน้าคณะแพทย์ ก็หยุดชะงักอยู่ที่มุมหนึ่งแบบกล้าๆ กลัวๆ ใจอยากจะแค่เจอเท็นเท็น บอกว่ามาสมัครแล้ว กำลังอ่านหนังสืออยู่ อีกใจก็กลัวเท็นเท็นดุว่าวุ่นวาย จุ้นจ้าน เธอตัดสินใจยกโทรศัพท์ขึ้น กำลังจะกดโทรออก มีคนมายืนทางด้านหลัง
“มาหาเท็นเท็นเหรอ” น้ำค้างเอ่ยถาม
ตะหลิวหันมางงๆ เห็นน้ำค้าง “เธอ...เธอก็มาด้วยเหรอ"
น้ำค้างหัวเราะใส่ “เธอนี่ยังซื่อบื้อเหมือนเดิมเลย” หญิงสาวเอียงคอมอง “นี่เธอคงไม่รู้อ่ะดิ ว่าฉันเรียนที่นี่ เรียนที่เดียวกับเท็นเท็น อ๋อ...เออ ก็เธอไม่ได้เจอกับเค้าเลยนี่เนอะ...เลยคงไม่รู้เรื่องอะไร มีธุระอะไร จะฝากบอกมั้ย เดี๋ยวชั้นจะเข้าเรียนพร้อมกับเท็นเท็นแล้ว"
ตะหลิวอึกอัก “ก็บอกแค่ว่า ฉันมาสมัครเรียนที่นี่แล้ว"
น้ำค้างตาโต ทำท่าเซอร์ไพรส์สุดๆ "ที่นี่เนี่ยนะ...ถามจริง นี่ตะหลิว ที่นี่น่ะ ต้องเก่งนะถึงจะเข้าได้ คณะอะไรล่ะที่เธอฝันอยู่น่ะ" น้ำค้างดีดนิ้วใส่หน้าแบบตื่นๆ "อ่ะๆ เดี๋ยวบอกให้ ..." เธอทำท่าจะเดินไป แต่แล้วหันกลับมา "เออ ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันเลยน่ะนะ แต่ก็แค่อยากจะเตือนๆ เธอน่ะว่า ที่เธอกำลังทำอยู่เนี่ย สุดท้าย มันจะ...ไม่ได้อะไรเลยรึเปล่า สุดท้ายมันจะเสียเวลารึเปล่า เรื่องบางเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้ มันก็เป็นไป ไม่ได้นะตะหลิว..." น้ำค้างยิ้มเห็นอกเห็นใจก่อนเดินไป