บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 16 หน้า 5

ดอกไม้และห่อผ้าของหม่อมเจ้าดิเรกอยู่ในมือริ้วทอง ริ้วทองมองด้วยแววตาสุขใจ

นางรื่นเปิดประตูเข้ามา“เก็บของเสร็จหรือยัง” 

“เสร็จแล้วจ้ะ”  

นางรื่นชะโงกหน้าดูที่มือริ้วทอง “อะไร”

“ของที่ท่านชายเคยให้ชั้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพบกันจ้ะ  ชั้นเก็บไว้อย่างดี ชั้นจะเอาไปที่วังศุภมาศด้วย เก็บไว้ให้ลูกให้หลานของชั้นดู”  

“อีแค่เศษผ้าไม่มีค่ามีราคา ลูกหลานไม่อยากได้หรอก เอ็งต้องเก็บเพชรเก็บพลอย เก็บศักดิ์ศรีสะใภ้วังศุภมาศมาไว้กับตัวให้มากๆ ให้มันสมกับความสาวที่เอ็งเสียไปให้เขา เข้าใจไหมริ้ว”

“จ้ะแม่” ริ้วทองชะเง้อมองออกไปนอกห้อง “แล้วนี่ท่านชายไปไหนเสียล่ะจ๊ะ” 

“ขึ้นไปตึกใหญ่กับหญิงณี ท่าจะพากันไปหานังหญิงรัมภา” 

ริ้วทองชักสีหน้าไม่พอใจ

หม่อมเจ้าหญิงรัมภานั่งอยู่บนชุดโซฟา หน้าซีดเซียวเพราะป่วยจากอาการปวดท้องอย่างรุนแรง กำลังจิบน้ำกินยาแล้วส่งแก้วให้เจิม เจิมรับไปแล้วยกถาดเดินออกไปจากห้อง สวนกับหม่อมเจ้าหญิงภรณีที่เปิดประตูเข้ามา หม่อมเจ้าดิเรกตามหลังมา   

“น้องหญิงจ๊ะ เจ้าพี่มาเยี่ยม”  

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาชักสีหน้าบึ้งตึง...ข่มความเสียใจเจ็บปวดเอาไว้ภายใน   

“น้องหญิงเป็นอย่างไรบ้าง”

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาตอบโดยไม่มองหน้า น้ำเสียงราบเรียบ ไม่อยากคุย “ดีขึ้นแล้วค่ะ” 

“หมอว่าน้องหญิงเป็นอะไร ทำไมถึงปวดท้อง” 

“หาสาเหตุไม่ได้ค่ะ หญิงขอตัวก่อนนะคะ ลงมาตากลมนานแล้ว จะกลับขึ้นไปนอนพักผ่อนบนห้อง” หม่อมเจ้าหญิงรัมภาจะลุกขึ้น แต่เกิดหน้ามืด จะเป็นลม 

“น้องรัมภา!” หม่อมเจ้าดิเรกก้าวเข้าไปรวบตัวกอดหม่อมเจ้าหญิงรัมภา    

หม่อมเจ้าดิเรกกอดรัมภา...ใบหน้าของทั้งสองใกล้ชิดกัน หม่อมเจ้าดิเรกไม่ได้คิดอะไรนอกจากความห่วงใย  แต่หม่อมเจ้าหญิงรัมภานั้นใจสั่นไหวด้วยความเสียใจเพราะเขาคือคนที่เธอรัก 

“น้องหญิงยังไม่มีแรง  ให้พี่ขึ้นไปส่งข้างบนนะ”   

“ไม่เป็นไรค่ะ หญิงเดินเองได้” หม่อมเจ้าหญิงรัมภาดึงตัวออกจากดิเรก แล้วจะเดินไป แต่หญิงสาวก็จะเป็นลมอีก   

หม่อมเจ้าดิเรกรับร่างเอาไว้ เอ่ยเสียงเข้ม “อย่าดื้อสิน้องหญิง พี่เป็นห่วง”