บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 24 หน้า 5
“แต่ถ้าจองเวรกันไปมา ปัญหามันก็จะไม่จบสิ้นสักที”
“มาศหมายความว่ายังไง”
เกล้ามาศตัดสินใจบอกอินทนิล “ติณชาติเคยทำร้ายริ้วทองค่ะ ทำร้ายจนตาย ริ้วทองเขาถึงได้โกรธได้เกลียดพวกเรามาก เขาอยากให้เรา...โดยเฉพาะมาศ..ที่ริ้วทองคิดว่าเป็นท่านทวดรัมภากลับชาติมาเกิดชดใช้ให้เขา”
“งั้นก็ยิ่งต้องจัดการมัน”
“ไม่ค่ะคุณแม่ เราจะไม่จัดการกันด้วยวิธีรุนแรง เราจะต้องทำให้ริ้วทองยอมให้อภัยพวกเรา แล้วไปสู่สุคติ เวรกรรมจะได้จบสิ้นกันสักที ถ้าคุณแม่อยากให้ริ้วทองไป เราไปไหว้ขอขมาริ้วทองด้วยกันไหมคะ เผื่อว่าเขาจะให้อภัยเรา”
อินทนิลนิ่งคิดไป
มะลิใส่ชุดนอนนั่งอยู่ อาร์มกลับมาจากข้างนอกเดินผ่านมา หยุดดูอาการ ก่อนเดินเข้าไปหา“เป็นอะไรไป พี่กลับมาไม่ทักไม่ทาย แล้วนี่ยังไม่หลับไม่นอนอีกเหรอป่านนี้”
“มะลิรอพี่อาร์มนะค่ะ”
“รอพี่...จะรอทำไม เป็นเด็กเป็นเล็กต้องนอนแต่หัวค่ำ รู้มั้ย” อาร์มสังเกตเห็นว่ามะลิหงอยไป ไม่รื่นเริงอย่างที่เคยเป็น “มะลิ...มีอะไรหรือเปล่า หือ...”
มะลิมองอาร์มตาแดงๆ “มะลิจะกลับเมืองนอกพรุ่งนี้”
“อ้าว ทำไมปุบปับยังงี้ล่ะ”
“นั่นสิ มะลิยังเที่ยวเมืองไทยไม่อิ่มเลย พอดีทางโมเดลลิ่งทางโน้นเค้าตามตัวมะลิน่ะค่ะ เค้าบอกว่างานที่มะลิไปแคสไว้ก่อนที่จะมาเมืองไทยเค้าเลือกมะลิค่ะ”
“ก็ดีสิ ได้ทำงานที่ตัวเองชอบ มันเป็นอะไรที่สุดยอดมากเลยนะ เห็นไหม...มะลิเด็กกว่าพี่ด้วยซ้ำ แต่กำลังจะได้ทำงานตามที่ตัวเองฝันไว้ ส่วนพี่ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย สงสัยว่าพี่จะต้องเริ่มคิดให้มันจริงจังเสียแล้ว ไม่งั้นแพ้เด็กแน่ๆ” มะลิมีอาการผ่อนคลายขึ้น “เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปส่งนะ ไป...ขึ้นนอนได้แล้ว”
“งั้นกู๊ดไนท์ค่ะ”
“กู๊ดไนท์จ้ะ” อาร์มมองตามมะลิที่ว่าง่าย แล้วอมยิ้ม
พริมนั่งคอยอาร์มและคุยโทรศัพท์ไปด้วย
“เอาสิ วันนี้ชั้นว่าง เดี๋ยวชั้นไปหาพระปราบเป็นเพื่อนแกกับคุณน้าเอง” อาร์มเดินเข้ามานั่งตรงข้ามพริม ฟังที่พริมคุยโทรศัพท์กับเกล้ามาศอย่างสนใจ “แค่นี้ก่อนนะมาศ อาร์มกลับมาแล้ว” เธอวางสาย “ส่งน้องมะลิขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้วเหรอ”