บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 17 หน้า 5
“อาเปิดโอกาส เอ๊ย! อาฝากลูกสาวด้วยนะ ให้สิทธิ์คุณติดูแลเต็มที่จ้ะ”
แสงเดือนกับล้วนรีบชักลากกันออกจากห้องไป เพื่อปล่อยให้ลูกสาวได้อยู่กับผู้ชายตามลำพัง ชยุติมองยิ่งจันทร์ที่ยังนอนนิ่งอย่างเหนื่อยหน่ายใจ...ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้น!
บ้านชยุติ บัวอาบน้ำเสร็จแล้วเปิดประตูจะเข้าห้องนอน แต่แล้วก็ต้องชะงัก เพราะเจอวลี วลัย กนกวิภา ยืนจังก้าอยู่ข้างใน “พวกคุณ...”
“โดนตบนิด ๆหน่อย ๆ ทำเป็นเรียกร้องความสนใจ วิ่งหนีกลับบ้าน ไอ้เราก็นึกว่าไปแล้วจะไปลับ ไม่กลับมาแล้วซะอีก ที่ไหนได้ ยังไม่ทันข้ามคืนเลย”
“เพราะศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ไงคะอาม้า ก็เลยต้องถ่อกลับมา ไหนๆพี่ติก็ตามไปง้อแล้ว เล่นตัวนักก็จะไม่ดี...”
บัวนิ่งสะกดความรู้สึกไว้ ไม่โต้ตอบ “พวกคุณหมดธุระหรือยังคะ ถ้าหมดแล้วบัวจะขออนุญาตพักผ่อน...”
“นี่แกกำลังไล่พวกเราให้ออกไปใช่มั้ย?”
“กล้าดียังไงมาไล่พวกเรา บ้านนี้แกเป็นผู้อาศัย แค่ต้องใช้อากาศหายใจร่วมกับแกมันก็แย่มากแล้วรู้ไว้ด้วย!”
วลีก้าวมาจ้องหน้าบัว “ผิดหวังมากซินะ คงคิดว่าหลังจากสร้างเรื่องล่อหลอกให้ตาติงอนง้อแล้ว คืนนี้จะได้นอนกกกอดตาติ ทำมารยาสาไถให้ตาติปลอบใจทั้งคืน...ขอโทษที่ดับฝันแก”
“ฉันไม่เคยมีความคิดพวกนี้อยู่ในหัวเลยสักนิดค่ะ เท่าที่ผ่านเป็นพวกคุณทั้งนั้นที่คิด...”
“อร๊าย!!! นังบัว แกด่าฉัน!!”
“อย่าปล่อยไว้นะคะม้า ไม่งั้นจะไม่เกรงกลัวกัน ยิ่งพี่ติให้ท้ายก็จะยิ่งข้ามหัว”
“บัวไม่เคยคิดจะทำอย่างนั้นนะคะ ป๊าสอนบัวเสมอ ให้บัวเคารพรัก เชื่อฟัง และปฏิบัติต่อพวกคุณที่เป็นครอบครัวของคุณติให้ดีที่สุด”
“แน่ใจเหรอว่าแกจะเชื่อฟังฉัน?”
“คุณเป็นอาม้าของคุณติ ฉันต้องเชื่อฟังคุณยิ่งกว่าอาม้าของตัวเอง...”
“ถ้าแกเชื่อฟังฉันจริงละก็แกต้องทำตามทุกอย่างที่ฉันต้องการ”
“ถ้าไม่ใช่เรื่องที่เหนือบ่ากว่าแรง บัวก็ทำให้คุณวลีได้ค่ะ”
“ดี...งั้นเริ่มพิสูจน์ตั้งแต่คืนนี้เลย!!” วลีมองบัวยิ้มมีแผน บัวนิ่งเตรียมตั้งรับทุกอย่างที่กำลังจะเผชิญ
จ๊าดโยนหมอนและผ้าห่มลงไปที่ระเบียง ขณะฝนกำลังตกหนัก...เสียงฟ้าผ่าเกลียวกราว วลีสั่ง
“คืนนี้แกต้องนอนที่นี่ !!!” บัวตกใจ “ที่ระเบียงนี่หรือคะ ???”
“ใช่ ไหนว่าแกจะเชื่อฟังฉันยิ่งกว่าแม่ของแกเองไง ฉันให้นอนตรงนี้แกมีปัญหาเหรอ?”