บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 14 หน้า 12
“อั้วแค่อยากได้ลูกสะใภ้ดีๆให้หลานชายคนเดียวของอั้วะมันผิดตรงไหน?”
“คิดว่ารวมหัวกัน แล้วหนูจะต้องยอมเหรอคะอาม้า คิดผิดแล้วค่ะหนูไม่ยอม ยังไงก็ไม่ยอม”
วลีเด็ดขาดกับชยุติ “ฉันไม่ยอมรับนังสะใภ้ชั้นต่ำคนนี้เด็ดขาด”
ดำเกิงสุดทน “คำก็ต่ำ สองค่ำก็ต่ำ อยากลองวัดดูจริงๆว่าผู้ดีอย่างคุณนายมันสูงสักแค่ไหน?!!”
“เฮ้ย! ไอ้กุ๊ย หุบปากนะ”
“ทำไมฉันต้องเชื่อแกด้วยวะ?!!”
“ไอ้หมาบ้าโรงงิ้ว อย่ามาหยาบคายกับป๊าม้าฉันนะ!!”
“แต่หยาบคายกับลูกสาวได้ใช่มั้ย?!!”
“กรี๊ดดดด!! ไอ้บ้า!”
“พอได้แล้วยัยหนก”
ชยุติขอวลี ไชโย “อาป๊าอาม้าครับ ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะครับ” ชยุติมองหน้าวลีกับไชโยด้วยแววตาจริงจัง
ห้องนอนไชโย วลีก้าวเข้ามาด้วยความรู้สึกที่พุ่งพล่านเต็มที่
“เรายังมีอะไรต้องคุยกันอีกเหรอตาติ?!! ถ้าแกยังไม่ไล่มันไป ฉันจะทำให้บ้านมันล่มจม ทำให้ป๊ามันไม่มีที่ซุกหัวนอน อย่าลืมสิตาติ ว่าม้าถือสัญญาหนี้ของมันไว้”
“ผมไม่ลืมหรอกครับ แต่อาม้าแน่ใจหรือครับว่าจะเอาสัญญาที่อาม้าได้มาอย่างไม่ถูกต้องมาข่มขู่เพื่อให้เราเลิกกันได้”
“อย่าคิดว่าฉันพูดเล่น ฉันทำแน่!!”
“งั้นม้าก็ต้องเตรียมตอบคำถามนักข่าวเรื่องเช็คค่าจ้างที่อาม้ากับอาป๊าโกงคณะงิ้วคราวก่อนด้วยนะครับ เพราะผมเองก็มีหลักฐานเหมือนกัน ลายเซ็นต์บนเช็ค กับลายเซ็นต์ในสัญญาเงินกู้ คือของอาม้าชัดๆ ผมคงไม่ต้องพูดอะไรมากกับตำรวจเลยด้วยซ้ำ...”
“ตาติ!!! นี่ม้าเป็นแม่แกนะ!!!”
“ไม่ทันไรก็เห็นผู้หญิงดีกว่าแม่ตัวเองซะแล้วเหรอ”
“ผมไม่เคยเห็นใครดีกว่าใครนะครับ ผมเห็นแต่ความถูกต้อง”
“ความถูกต้องของแก ก็คือนังบัวซินะ...แกถึงยอมทำทุกอย่างให้กับมันโดยไม่คิดไม่สนว่า ป๊าม้าจะรู้สึกยังไง?!!”
“แล้วป๊าม้าเคยคิดถึงความรู้สึกของผมบ้างหรือเปล่าครับ คิดบ้างหรือเปล่าว่าผมจะทุกข์แค่ไหน ถ้าต้องแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักอย่างยิ่งจันทร์...” วลีกับไชโยอึ้งไป พูดไม่ออก