บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 14 หน้า 15
“แถมยังดูเป็นคนดีกว่าเสี่ยธานีมากๆเลยนะ ดูสิ ขนาดซองเงินที่ได้ตอนกั้นประตูยังเอาไว้ซื้อข้าวได้เป็นเดือน !!”
“จริงด้วย ได้ผัวรวยขนาดนี้ ยังไงชีวิตก็ต้องดี๊ดีกว่า เป็นคนจนเหมือนเดิมแน่นอน”
“เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าอาตรึงจิต อาบัวอีไม่ได้เห็นเงินเป็นทุกอย่างในชีวิตอย่างลื้อนะ”
“ซินแสบอกว่า น้องตรึงเห็นแก่เงินน่ะจ๊ะ”
“รู้แล้วน่าไม่ต้องย้ำ” ตรึงจิตถามเจียงและซินแสหลอ “ถ้าเงินไม่สำคัญ ทำไมป๊ากับซินแสถึงต้องให้นังบัวมันแต่งงานล้างหนี้ด้วยละ ฮี่โธ่!! มันก็เพราะเงินเหมือนกันนั่นแหละ!!”
“น้องตรึง!!”
“ไปกันเถอะพี่นกขมิ้น ไปตามทางของคนเห็นแก่เงินอย่างเราดีกว่า” ตรึงจิตพูดจบก็คว้ามือนกขมิ้นเดินออกไปเลย เจียงอึ้งเพราะรู้สึกเหมือนโดนแทงใจดำ ซินแสหลอมองเจียงอย่างเห็นใจ
ห้องรับแขก โรงน้ำปลา ยิ่งจันทร์กระแทกตัวลงนั่งอย่างกระฟัดกระเฟียด “จันทร์ไม่ยอม!ยังไงจันทร์ก็ไม่ยอม!!”
“ฉันก็ไม่ยอม!!”
“ผมก็ไม่ยอม!!”
วลีพยายามอธิบายให้แสงเดือน ยิ่งจันทร์และล้วนเข้าใจ
“ใจเย็นๆนะคะ แล้วฟังให้ดี พวกเราก็ไม่ยอมเหมือนกันค่ะ!!”
“ถ้าคุณวลีกับคุณไชโยไม่ยอม แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้คืออะไรคะ?!!”
“พวกเราก็เซอร์ไพรซ์เหมือนกับพวกคุณนั่นแหละค่ะ”
“ตาติซ้อนแผนจนพวกเราตั้งรับไม่ทันเลยทีเดียว มันหลอกให้ผมกับคุณวลีตายใจ แล้วก็ตลบหลังอย่างเจ็บแสบ ไม่คิดเลยว่าลูกชายผมจะฉลาดขนาดนี้!!”
“ก่อนจะชมลูกชายตัวแสบของคุณ ช่วยบอกพวกเราทีได้มั้ยคะ ว่าคุณสองคนจะแก้ปัญหานี้ยังไง?”
วลีกับไชโยมองหน้ากัน “เราสองคนก็ยังไม่รู้ค่ะ ว่าจะแก้ยังไง แต่เราต้องแก้แน่ๆ”
“ใช่ค่ะ ขอให้พี่ยิ่งจันทร์กับคุณอาทั้งสองเชื่อใจป๊าม้าเถอะนะคะ”
“จริงครับ ขอให้อดทนรอสักนิดเถอะนะครับ”
“พูดอย่างนี้มันง่ายเกินไปนะครับไชโย ยิ่งจันทร์ลูกสาวผมเสียหาย ต้องเป็นหม้ายขันหมาก เสียความรู้สึกขนาดไหน แล้วพวกคุณก็ยังคิดหาทางแก้ปัญหาไม่ได้ แถมยังบอกให้เรารออีก มันจะไม่ไร้ความรับผิดชอบไปหน่อยเหรอ?!!”
“เอ่อ...ใจเย็นๆนะครับคุณล้วน รับผิดชอบครับเรารับผิดชอบแน่”