บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 21 หน้า 2
บ้านพักริมทะเล บัวทำกับข้าว ชยุติจัดโต๊ะ อาหารน้อยๆพื้นๆแต่ดูอบอุ่น ชยุติกับบัวกินข้าว ชยุติตักกับข้าวให้บัว แล้วอ้าปากรอให้บัวป้อน บัวเขินแต่ก็ยอมป้อนชยุติ บรรยากาศโรแมนติก
บ้านเช่าดำเกิง กนกวิภาทอดปลาไป กระโดดไปเพราะน้ำมันกระเด็ด ดำเกิงยืนทำหน้าดุ แต่จริงๆก็แอบขำ
ปลาไหม้เกรียมในจานถูกวางลงบนโต๊ะ ดำเกิงทำหน้าเซ็ง กนกวิภาลอยหน้าลอยตาทำไม่รู้ไม่ชี้
บ้านพักคนรา มาลัยนั่งอยู่ในมุมหนึ่งของบ้านพัก เหม่อมองออกไปไกล ใจรอว่าจะได้เห็นหน้าลูกหลาน
เห็นลูกหลานของตายายคนอื่นมาเยี่ยม กอดกันด้วยความคิดถึง มาลัยเศร้า ไร้วี่แววลูกหลานของตัวเองมาหา มาลัยน้ำตารื้น
กลางคืน บ้านพักริมทะเล บัวนอนอยู่บนเตียง ชยุตินอนอยู่ที่พื้นข้างๆบัว มือของชยุติกุมมือบัวไว้ สองคนหลับอย่างมีความสุข
บ้านเช่าดำเกิง กนกวิภานอนอยู่ที่พื้น มือก่ายเตียงอยู่เพราะดำเกิงพันผ้าที่มัดมือกนกวิภาไว้กับมือของเขา
กนกวิภาพลิกตัวไปอีกฝั่ง ทำให้เชือกดึงมือดำเกิงที่นอนอยู่บนเตียงอย่างแรง ดำเกิงตกเตียงลงมาทับกนกวิภา “โอ้ย!!” กนกวิภาตกใจลืมตาตื่น เจอหน้าดำเกิงในระยะประชิด ดำเกิงกับกนกวิภามองตากัน ทันใดนั้น ก็ต่างคนต่างรีบผละออก ดำเกิงตัดสินใจแก้เชือกจากมือตัวเอง แล้วมัดกนกวิภาไว้กับขาเตียงแทน ดำเกิงขึ้นไปนอนบนเตียง กนกวิภ้ามตัวลงนอนที่พื้น หันไปคนละทาง แต่ต่างคนต่างใจเต้น รู้สึกแปลกๆ
วันใหม่ โถงบ้านชยุติ หน้าวลีพูดกับไชโยอย่างไม่เชื่อ “หาไม่เจอเหรอคะ?”
“ใช่ ผมให้คนสืบหาจนทั่วทั้งขอนแก่น ไม่มีใครเห็นวี่แววไอ้ตี๋เลย”
“ไม่จริง! สายของผมยืนยันว่าตาติอยู่ขอนแก่นจริงๆ”
“แต่นี่มันสองอาทิตย์แล้วนะครับ ถ้าไอ้ตี๋อยู่ที่นั่นจริง ก็คงต้องมีคนเจอ มีคนเห็นกันบ้าง”
“จริงด้วยค่ะ”
ล้วน/แสงเดือนปรามพร้อมกัน “ยัยจันทร์!” ยิ่งจันทร์หน้าเจื่อน แสงเดือนรีบแก้สถานการณ์
“ตาติอาจจะไหวตัวทัน รู้ว่าเราสืบได้ เลยรีบพานังบัวหนีออกจากขอนแก่น”
ไชโยเชื่อไปหมด “ก็อาจจะเป็นไปได้ แล้วอย่างนี้เราจะทำยังไงกันดีละ?”
“เราก็จ้างนักสืบไปสืบทั่วทุกจังหวัดในประเทศเราเลยไงคะ ปูพรมไปเลยรับรองเจอแน่!!”
“ใช่ๆๆ เรามีเงินซะอย่าง จ้างได้”
“เราต้องทำถึงขนาดนั้นจริงๆเหรอคะเนี่ย?”