บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 12 หน้า 2
ศาลเจ้า ชยุติสีหน้าจริงจัง “ผมได้ยินมาว่าเสี่ยธานีจะเอาคุณไปเป็น...”
บัวแทรกขึ้น “ผู้หญิงขัดดอกน่ะเหรอ?”
“มันไม่จริงใช่มั้ยบัว?”
“แล้วถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะคะ?”
“ผมไม่ยอม”
บัวอึ้ง “มันไม่ใช่เรื่องของคุณสักหน่อย คุณไม่จำเป็นต้องมาเดือดร้อนอะไรด้วย”
“แต่ผมเดือดร้อนไปแล้ว! ผมทนเห็นคุณตกอยู่ในสภาพแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ อย่าเอาตัวเข้าไปเสี่ยงกับคนอย่างเสี่ยธานีเลย มันไม่คุ้มหรอก”
“มันคุ้มแน่ ถ้ามันจะทำให้ฉันรักษาบ้าน รักษาคณะงิ้วของป๊าไว้ได้”
“แต่ไม่สามารถรักษาลูกสาวของเขาไว้ได้ ป๊าคุณจะเสียใจแค่ไหนที่ปกป้องคุณไว้ไม่ได้ คณะงิ้วจะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีนางเอกงิ้ว”
“แต่...ถ้าฉันไม่ทำ ฉันก็อาจจะต้องอยู่อย่างเสียใจไปตลอดชีวิต”
ชยุติตัดสินใจ “งั้นเพื่อไม่ต้องมีใครเสียใจกับเรื่องนี้ ให้ผมช่วยคุณเถอะนะ บ้านคุณติดหนี้เสี่ยธานีอยู่เท่าไหร่ บอกผมมาเถอะ ผมจะใช้หนี้แทนให้เอง ถ้าคุณไม่สบายใจ ก็ให้ถือว่าผมช่วยเถ้าแก่เจียงแล้วกัน”
“ช่วยในฐานะคนที่ชอบงิ้วมากน่ะเหรอคะ” ชยุติอึ้ง “คุณช่วยเรามามากพอแล้ว อย่าให้เราต้องติดหนี้คุณไปมากกว่านี้เลย”
“แต่ติดหนี้ผมก็ยังดีกว่าติดหนี้เสี่ยธานีไม่ใช่เหรอ คิดดูให้ดีนะบัวผมพร้อมจะช่วยคุณเสมอนะ
“ฉันขอบคุณนะ แต่แค่ค่ารักษาพยาบาลป๊าฉันก็ใช้หนี้คุณยากแล้ว และฉันไม่อยากถูกใครเขาดูถูกว่าเป็นปลิงดูดเลือด ฉันจะหาทางออกที่ดีที่สุดให้ตัวเอง ส่วนคุณถ้าอยากให้ฉันสบายใจ กรุณาทำหนังสือสัญญากู้ยืมมาให้ฉันด้วย”
“บัว!”
“ในหนังสือสัญญากำหนดให้คุณเป็นเจ้าหนี้ และให้ฉันเป็นลูกหนี้นะคะ ฉันจะพยายามหาเงินมาคืนคุณให้เร็วที่สุด ฉันสัญญา!!” บัวรีบเดินหนีชยุติไป “บัว! เดี๋ยวสิบัว” สีหน้าชยุติหนักใจ