บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 12 หน้า 4
ผมไม่เคยรักเขา และจะไม่มีใครบังคับผมได้!!”
มาลัยยิ้มกริ่มเชียร์หลานชายสุดใจ พึมพำเบาๆกับตัวเอง “มันต้องอย่างนี้ซิวะไอ้ตี๋!!!”
จี๊ด ชูดวง ยิ้มมีความสุข
“คุณตี๋โคตรเท่ห์เลย”
“กรี๊ดดดด...อยากเป็นยัยบัวเลย...อิๆ” จ๊าดมองหมั่นไส้
“พี่ติต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ” ไชโยก้าวลงมาอย่างสุดทน
“แกแน่ใจเหรอ ว่าป๊ากับม้าจะบังคับแกไม่ได้”
ไชโยก้าวเข้ามาจ้องหน้าชยุติตาวาว ชยุติไม่อยากต่อคำกับพ่อจะเดินกลับขึ้นไป แต่แล้วไชโยก็เอ่ยขึ้นเสียงลั่น
“ถ้าแกไม่แต่งกับหนูยิ่งจันทร์ แกจะไม่ได้อะไรเลย ฉันจะตัดแกออกจากกองมรดก อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าแกไม่มีอะไร ผู้หญิงหน้าไหนจะสนใจแก!!” ชยุติชะงัก หันมองพ่อแม่ด้วยสายตาระอา
“หลานติยอมแล้ว หลานติยอมแล้วใช่มั้ยจ๊ะ กราบขอโทษคุณอาป๊ากับอาม้าเร็วสิจ๊ะ”
ชยุติยกมือไหว้พ่อแม่ วลี ไชโย วลัยพอใจ
“ผมขอบคุณคุณป๊ากับม้ามากนะครับที่เลี้ยงดูผมมาอย่างดี ผมรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณจริงๆ ผมเลยตั้งใจจะตอบแทนพระคุณด้วยการสานงานต่อที่โรงงานให้ดีที่สุด ส่วนเรื่องมรดกยกให้ยัยหนกไปทั้งหมดเลยก็ได้ครับ เพราะผมไม่เคยต้องการอะไรอยู่แล้ว แม้แต่บ้านหลังนี้ ผมไม่อยู่ก็ได้ครับ!!”
ไชโย/วลี “ไอ้ตี๋!!!!”
“พี่ติ พี่ติทำเกินไปแล้วนะคะ!!”
“พี่ทำตามความต้องการของป๊าต่างหาก ยังไงฝากหนกบอกยิ่งจันทร์เรื่องที่พี่ถูกตัดออกจากกองมรดกด้วยนะ เผื่อว่ายิ่งจันทร์ เขายังจะสนใจกัดก้อนเกลือกินกับพี่”
“พี่ติ!”
ชยุติพูดจบก็หันกลับไปทางประตูบ้าน สบตามาลัยที่ส่งมาให้กำลังใจแว่บหนึ่ง แล้วเดินออกไปเลย วลีกรี๊ดดดด
“ตาติ! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ มาพูดกันให้รู้เรื่อง !!!!!” วลีเซจะทรุดเป็นลมหน้ามืด วลัย ไชโย กนกวิภา รีบเข้ามาประคอง ตะโกนของยาลม ยาดมอย่างหม่องจากจี๊ดกับจ๊าดให้วุ่นวาย มาลัยมองลูกสาวหน้าเซ็งๆ
“เอะอะก็เป็นลมๆตั้งแต่สาวยันแก่... โรคสำออยแหงๆ” มาลัยมองตามชยุติไปอย่างเป็นห่วง
หน้าบ้านเจียง ประตูปิดสนิท เพราะไม่มีใครอยู่ บัว ดำเกิง ซินแสหลออยู่โรงพยาบาล ชยุติก้าวเข้ามายืนมองบ้านเจียง คิดถึงบัว “บัวคงเฝ้าอาแปะเจียงอยู่ที่โรงพยาบาล...”