บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 19
ชิ้นยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน เสียงรถมาจอดหน้าบ้าน ชิ้นหันไปมองพึมพำสงสัย “เอ๊ะ รถรับจ้างมาส่งใครกันนะ..” ชิ้นวิ่งไปปิดน้ำที่ก๊อกริมสนาม รีบเดินไปยังไม่ทันถึงประตูเห็นอัมราเปิดประตูเล็กเข้ามา ชิ้นทักแปลกใจ “อ้าว คุณอัม..ทำไมมารถรับจ้างละคะ แล้วคุณพรรณกับคุณอาร์ตไปไหนซะละคะ”
อัมราชะงักมองชิ้นตอบเรียบๆ “อัมไม่ค่อยสบายเลยกลับมาก่อนจ้ะ” อัมราตอบด้วยเสียงอารีย์ ตอบเสร็จอัมราเดินไป
ชิ้นพยักหน้าเข้าใจ “อ๋อ ค่ะ” ชิ้นเดินไปที่ก๊อกน้ำจะเปิดน้ำชิ้นชะงัก หันไปมองอัมรา ชิ้นแปลกใจ “เอ๊ะ..เมื่อกี้ทำไมเสียงคุณอัม..เหมือนเสียง..คุณผู้หญิงเลย” ชิ้นอึ้งๆ มองรอบๆอากาศเริ่มจะมืดอย่างหวาดๆ ชิ้นส่ายหน้าเร็วๆ “ไม่ใช่นะ..แม่ลูกเสียงก็อาจจะคล้ายๆกันได้ ไม่มีอะไรนะนังชิ้น” ชิ้นรดน้ำต่อ แต่ท่าทางหวาดๆเหลียวมองรอบๆ ตลอดเวลา
อัมรานอนอยู่บนเตียงหลับตา วิญญาณอารีย์ลุกออกจากร่างอัมรามานั่งข้างๆลูบผมอัมราอย่างอ่อนโยน “อัมรา..ถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้วนะจ๊ะ”
อัมราทำท่าเหมือนจะรู้สึกตัว พึมพำ “คุณแม่...คุณแม่ขา..”
เสียงเคาะประตูห้อง ตามด้วยเสียงเดชเรียก “อัม..อัมรา..”
หุ่นอารีย์หันไปมองที่ประตู “พี่เดช..” อารีย์หันกลับมา
อัมรารู้สึกตัวค่อยๆลืมตางงๆ เสียงเคาะประตูเสียงเดชยังเรียกอยู่ “อัม..ลูกอยู่ในห้องหรือเปล่า..อัมรา”
อัมราค่อยๆลุกขึ้นนั่ง มองรอบๆงงๆ รีบขานรับเดช “ค่ะ..คุณพ่อ” อัมราลุกขึ้นยังเซนิดๆ อัมราสะบัดหัว ค่อยๆเดินไปเปิดประตู
เดชยืนรออยู่ “หลับอยู่เหรอลูก”
“เอ้อ ค่ะ”
"ถ้าอย่างนั้นล้างหน้าตาล้างตาแล้วไปหาพ่อที่ห้องหุ่นหน่อยนะ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ค่ะ” เดชเดินออกไป อัมราเดินกลับมานั่งที่เตียง กุมหัวงงๆ “นี่เรากลับมาบ้านได้ยังไง” อัมราพยายามคิดแต่คิดไม่ออก ลุกเดินไปห้องน้ำ
หุ่นอารีย์มองตามแปลกใจ “พี่เดชมีอะไรจะคุยกับลูกอัมกันนะ”