บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 19 หน้า 5
พรรณรายเอารูปวางไว้หัวนอนล้มตัวนอนตะแคงหันหลังให้อัมรา อัมรานั่งมองพรรณทางด้านหลัง สีหน้าเหนื่อยใจอ่อนใจอย่างที่สุด
กลางคืนดึกสงัด กุมารกับควายธนูปรากฏร่างขึ้นที่หน้าบ้านเดช กุมารมองที่บ้าน “ที่นี่นะเหรอหึดูท่าแล้วข้าว่าคงไม่เท่าไรหรือเจ้าว่าไง” กุมารหันไปทางควายธนู ควายธนูร้องเสียงน่ากลัวตอบ “เราเข้าไปกันเถอะ” กุมารเดินนำควายธนูตามอย่างมั่นใจ แต่ทั้งสองต้องชะงัก
“เข้าไม่ได้” เจ้าที่ปรากฏร่างขวางหน้าทั้งสอง
กุมารมองเจ้าที่หัวเราะเยาะเสียงดัง “เจ้าที่อย่างเจ้าเนี่ยรึที่คิดจะขวางข้า” กุมารยกมือขึ้น เห็นดาบจิ๋วในมือเรืองแสง กุมารยกขึ้นชี้ไปทางเจ้าที่มีลำแสงสีแดงพุ่งจากปลายดาบ ใส่เจ้าที่ เจ้าที่กระเด็นถอยไปไกลมาก เสียงเจ้าที่ร้องตกใจก่อนลับหายไป กุมารหัวเราะเสียงดังอย่างอหังการ “รู้จักลูกชายพ่อเวทย์น้อยไปฮ่ะๆๆๆๆๆ” กุมารเดินอาจหาญทะลุรั้วบ้านเข้าไปอย่างง่ายดาย ควายธนูเดินตามส่งเสียงร้องไปด้วยอย่างน่ากลัว
ในห้องหุ่น เดชหลับสนิทอยู่เก้าอี้พักผ่อน หุ่นทุกตัวยืนประจำที่ของตัว ต่างมีปฏิกิริยา
หุ่นพีทขยับจมูก “หนูได้กลิ่นเหม็นเน่าของซากศพอีกแล้ว คราวนี้เหม็นมากกว่าเดิมหลายเท่าเลยครับ”
หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์หันไปมองทางหน้าบ้าน “พวกมันถูกส่งมาอีกแล้ว”
หุ่นอารีย์ร้อนใจ “ทำไมหมอผีคนนั้นต้องเจาะจงมาเล่นงานที่นี่ด้วยคะ”
“มันทำตามความต้องการของแม่พิไล”
“พิไล..แต่พิไลรับปากแล้วนี่คะ”
หุ่นนางพยาบาลย้อน “ฉันบอกคุณแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางกลับตัวได้”
หุ่นทับ หุ่นชาวนาขยับตัว หุ่นชาวนาอาสา “ให้ผมกับพ่อทับออกไปจัดการกับพวกมันดีกว่า”
หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ขัด “ไม่ทันแล้ว ทุกคนระวังตัวให้ดี”
ขาดคำหุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ กุมารกับควายธนูปรากฏร่างขึ้น ท่าทางไม่กลัวใคร กุมารมองหุ่นทุกตัว หุ่นทั้งหมดขยับมองกุมารกับควายธนูอย่างไม่กลัวเหมือนกัน ต่างจ้องมองกันอย่างดุดันน่ากลัว
เวทย์นั่งสมาธิอยู่หน้าโต๊ะหมู่ฯ เวทย์ลืมตาขึ้นยิ้มกระหยิ่ม พิไลกับเทิดนั่งอยู่ข้างหลัง พิไลรีบถาม “เป็นไงบ้างจ้ะพี่เวทย์”
เวทย์ตอบโดยไม่ได้หันมา “เจ้ากุมารกับควายธนูเข้าไปในห้องหุ่นแล้ว”
“แล้วจัดการพวกมันได้มั้ยจ๊ะ พี่”
“เดี๋ยวก็รู้...” เวทย์สีหน้ามั่นใจมาก หลับตานั่งสมาธิต่อ
พิไลหันไปมองเทิดอย่างร้อนใจ เทิดพยักหน้าให้ใจเย็นๆ