บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 11 หน้า 3
ชิ้นยกของใส่ถาดมาตรงหน้าพรรณราย “เลือกเอาเลยค่ะคุณพรรณ ทั้งข้าวเกรียบปากหม้อ สาคูไส้หมู กุยช่ายทอด แล้วก็ข้าวตังหน้าตั้ง น่ากินทั้งนั้นเลยค่ะ”
พรรณรายมองแล้ว ผลักถาดอย่างแรง จนของหกกระจาย ทุกคนตกใจ “บ้ามีแต่ของทอดๆมันๆ ทั้งนั้น ใครจะกิน อยากให้ฉันเป็นหมูหรือไงน้าชิ้น”
ชิ้นรีบเก็บ อัมราเขยกเข้าช่วย ต่อว่าเกรงๆ “ไม่ทานก็ไม่ทานสิคะพี่พรรณ ทำไมต้องปัดด้วย ดูสิหกเลอะเทอะหมดเลย”
“หกก็เก็บสิ หน้าที่น้าชิ้นอยู่แล้วนี่ ถ้าเธออยากช่วยก็ไม่ต้องพูดมาก ฉันไปหาอะไรอร่อยๆกินดีกว่า” พรรณรายสะบัดไป
อารีย์มองอย่างอ่อนใจ “ขอโทษทีนะชิ้น อย่าไปถือแกเลยคงโมโหหิวนะ”
ชิ้นตอบอารีย์ยิ้มๆ “อิฉันไม่ถือหรอกค่ะ โดนมาจนชินแล้ว”
“ถ้ายัยพรรณยังโมโหร้ายแบบนี้ ต่อไปอยู่กับใครก็คงลำบาก ฉันละห่วงจริงๆ”
“นั่นสิคะ ถ้าเจอคนยอมก็แล้วไป แต่ถ้าเจอคนเอาจริงเข้าละก็ บ้านแตกแน่ๆ” ชิ้นลงมือเก็บต่อ มีอัมราช่วยด้วย
อารีย์นิ่งอึ้ง คิดตามที่ชิ้นพูด สีหน้าหนักใจ
พรรณรายเดินอารมณ์ดีกลับมา แถมหิ้วของกินมาหลายอย่าง พรรณรายชะงักเห็นสันติเดินมาจากอีกทาง จะไปทางห้องอารีย์ พรรณรายรีบวิ่งมาเรียก “เดี๋ยว..นี่..นาย..นายสันติ”
“อ้าวคุณพรรณ ไปไหนมาเหรอครับ”
“ฉันจะไปไหนมันกงการอะไรต้องมาถาม” สันติอึ้ง ทำท่าจะเดินต่อ พรรณรายวิ่งไปขวางหน้าไว้ “จะไปไหน”
“ผมมาเยี่ยมคุณอาอารีย์”
พรรณรายมองหัวจรดเท้า หัวเราะเยาะ “มาเยี่ยม”
สันติข่มใจ ตอบสุภาพ “ครับ”
“คิดจะมาเยี่ยมมันก็น่าจะมีอะไรติดไม้ติดมือมาบ้างไม่ใช่มามือเปล่าแบบนี้ ถ้าฉันจำไม่ผิดครั้งก่อนนายก็มามือเปล่า” สันติอึ้ง พรรณรายพูดต่อ “ฉันว่านายอย่าลำบากเลย เก็บค่ารถเมล์ไว้กินข้าวกลางวันก่อนดีกว่ามั้ย” พรรณรายหัวเราะเยาะก่อนเดินไป สันติยืนอึ้ง รู้สึกชาไปทั้งตัว ข่มใจเพื่อไม่ให้โกรธ
สันติเดินมาเรื่อยๆเหมือนคนไร้วิญญาณ เขาทรุดนั่งม้ายาวหน้าห้อง เงาหุ่นชาวนาเลื่อนครืดๆ ทาบทับมาตามกำแพงช้าๆ สันติหันไปมอง เห็นชาวนาเดินหลังค่อมๆ หิ้วชะลอมผลไม้มาแล้วล้มลงกับพื้นส้มกลิ้งออกมาจากชะลอมหลายลูก สันติตกใจรีบวิ่งเข้าไปหา “คุณลุงครับ คุณลุง” หุ่นชาวนาใส่หมวกงอบปิดหน้าลงมาไม่ให้สันติเห็นหน้า สันติประคองหุ่นชาวนาสันติชะงัก “โอ้โห ตัวคุณลุงเย็นมากเลย สงสัยจะเป็นลมใช่มั้ยครับมาครับผมจะประคองไปนั่งก่อน” สันติประคองหุ่นชาวนาไปนั่ง “ผมไปตามหมอให้มั้ยครับ”
“ไม่ต้อง..ลุงดีขึ้นแล้ว”