บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 11 หน้า 4
“คุณลุงมาคนเดียวเหรอครับ แล้วจะกลับยังไงให้ผมไปส่งมั้ยครับ”
“ไม่ต้อง”
สันติพยักหน้าเข้าใจหันไปมองส้มที่พื้น “เดี๋ยวผมเก็บผลไม้ให้ครับคุณลุง”
“ผลไม้พวกนั้นลุงจะเอามาเยี่ยมญาติแต่เค้าออกไปแล้ว ลุงยกให้พ่อหนุ่มแล้วกัน”
“ผมรับไม่ได้หรอกครับ ลุงต้องซื้อหามาเอากลับไปทานเองก็ได้นี่ครับ”
“ไม่ได้ซื้อหรอก ของที่สวนมีอีกเยอะแยะเอาไปเถอะ ตอบแทนที่พ่อหนุ่มเป็นคนดี จำไว้นะอย่าท้อที่จะเป็นคนดี คนดีทั้งพระทั้งผีย่อมคุ้มครอง”
“ครับ..” สันติเดินไปนั่งลงเก็บส้มที่กลิ้งออกมาใส่ชะลอม จนหมด ลุกขึ้นหันมา สันติชะงักเห็นเก้าอี้ที่หุ่นนั่งว่างเปล่า สันติมองหาแปลกใจ “ลุงไปไหนเร็วจัง ..” สันติยกชะลอมผลไม้ขึ้นมองดู สีหน้าคิดอะไรบางอย่างได้
สันติส่งชะลอมผลไม้ให้ชิ้น อารีย์ พรรณราย อัมราอยู่ด้วย
“โธ่อุตส่าห์เอาผลไม้มา ทีหลังแค่มาเยี่ยมก็พอจ้ะ”
“ส้มน่ากินมากเลยค่ะ คุณผู้หญิงจะรับเลยมั้ยคะอิฉันจะปอกให้”
“เดี๋ยวก็ได้จ้ะ”
พรรณรายทำเสียงเชอะในลำคอ แกล้งพูดลอยๆ “จะเอามาทั้งที่ก็น่าจะเป็นพวกแอ๊ปเปิ้ล สาลี่ไม่ใช่แค่ส้มเขียวหวาน”
อารีย์มองพรรณรายปรามๆ “ผลไม้ไทยๆเรานี่ล่ะลูกแม่ชอบ โดยเฉพาะส้มเนี่ยหวานชื่นใจดีออก ขอบใจมากนะอาร์ต”
“ไม่เป็นไรครับ หลวงตาท่านฝากเยี่ยมคุณอาด้วยครับ”
“ฝากกราบขอบพระคุณท่านด้วย อาหายคราวนี้จะไปให้ท่านรดน้ำมนต์ให้ซักหน่อย”
“ครับ”
พรรณรายไล่ “เสร็จธุระแล้วก็กลับไปได้แล้วสิ”
“เสียมารยาทจริงยัยพรรณ ขอโทษทีนะอาร์ต ยัยพรรณชอบพูดจาไม่คิดแบบนี้ล่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ แต่พอดีธุระของผมยังไม่เสร็จ” พรรณรายไม่พอใจ อัมราอดเหลือบมองสันติไม่ได้ เห็นสันติมองอยู่พอดี สันติรีบหันไปบอกอารีย์ “ผมขออนุญาตคุยกับน้องอัมได้มั้ยครับคุณอา”
“อ๋อ ได้สิจ้ะ”
พรรณรายขัดด้วยความหมั่นไส้ “แต่พรรณจะกลับแล้วค่ะคุณแม่ มีการบ้านต้องทำเยอะแยะ”
“งั้นพรรณกลับก่อนก็ได้จ้ะ ส่วนยัยอัมเดี๋ยวกลับพร้อมคุณพ่อก็ได้ ไปเถอะจ้ะ”
“งั้นผมลาคุณอาเลยนะครับ” สันติยกมือไหว้อารีย์รับไหว้ สันติมองอัมรา อัมราเดินออกไปโดยมีสันติตามไปด้วย
พรรณรายโมโหที่ขวางไม่สำเร็จ เดินกระฟัดกระเฟียดไปคว้ากระเป๋า ถุงข้าวของหลายอย่าง “งั้นพรรณรายกลับนะคะคุณแม่”