บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 6 หน้า 2
“งั้นก็ไปนอนเถอะลูกดึกแล้ว”
“ค่ะฝันดีนะคะคุณพ่อ”
อัมราเข้ามาหอมแก้มเดช เดชลูบผมเบาๆ อัมราออกไปจากห้องหุ่น เดชมองหุ่นอย่างครุ่นคิด
เช้าวันต่อมา เดชกับอารีย์ยืนอยู่หน้าตัวบ้าน เห็นรถแล่นผ่านประตูรั้วตรงมาหน้าบ้าน
“พี่เดชนึกยังไงคะถึงนิมนต์หลวงตามารับสังฆทานที่บ้าน ทุกทีเราก็ไปทำบุญที่วัดนี่คะ”
“ไม่มีอะไรหรอก หลังจากขโมยขึ้นบ้าน พี่ก็แค่อยากให้ท่านมาประพรมน้ำมนต์ให้เป็นสิริมงคลกับบ้านเรา สิ่งชั่วร้ายต่างๆจะได้หมดไปจากบ้านเราไง”
รถมาจอดพอดี เดชรีบวิ่งไปเปิดประตูรถ หลวงตาลงจากรถ เดชไหว้แล้วชะงัก เห็นสันติถือย่ามให้หลวงตาตามลงมาด้วย อารีย์เดินตามารับหลวงตา ทั้งเดช อารีย์มองสันติอย่างแปลกใจ
เดชทัก “อ้าว..อาร์ต”
สันติไหว้เดชกับอารีย์ “สวัสดีครับคุณอา”
“ทำไมมากับหลวงตาล่ะ”
“ผมอยู่กับหลวงตาครับ ผมเป็นเด็กวัด”
เดช อารีย์อึ้ง แล้วเดชก็ยิ้มกว้าง “มิน่าเธอถึงเป็นคนดีเพราะอยู่กับหลวงตานี่เอง”
สันติมองเดชอย่างขอบคุณ เดชนำหลวงตาจะเดินไป หลวงตามองอารีย์ ชะงักนิดหนึ่งก่อนถามเรียบๆ “สบายดีมั้ยโยม”
“ค่ะหลวงตา ดิฉันสบายดี”
“ยังไงก็ระวังรักษาสุขภาพบ้างนะ”
อารีย์มองตามหลวงตา เดินตามเดชเข้าตัวบ้านไปแล้ว อารีย์พึมพำงงๆ “หลวงตาพูดเหมือนรู้ว่าเราไม่สบาย”
สันติถามแปลกใจ “มีอะไรหรือเปล่าครับคุณอา”
“อ๋อ ไม่มีอะไรจ้ะ ไปเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”
อารีย์พยักหน้ากับสันติ สองคนเดินตามไป
ในห้องหุ่น หลวงตาสวดมนต์ หุ่นทุกตัวสงบนิ่งอยู่ในอิริยาบถของตัวเอง จู่ๆบังเกิดประกายแสงสีทองค่อยๆสว่างเป็นลำแสงบางเบาแผ่ลงมาในห้องหุ่น เดช อารีย์ อัมราหลับตา พนมมือสงบนิ่ง หุ่นทุกตัวสีหน้าอิ่มเอิบ หลวงตาสวดจบ เสียงหุ่นพูดพร้อมกัน “สาธุ...”
หลวงตาชะงัก ลืมตามอง หุ่นปกติ หลวงตามองหุ่นทุกตัวพิจารณา เดชมองเห็นพอดี เดชอึ้งๆมองตามสายตาหลวงตาไปที่หุ่น แต่หุ่นปกติ เดชแปลกใจ