บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 4 หน้า 4
อัมรากอดพรรณราย “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราเป็นพี่น้องกันต้องรักกันจำได้มั้ยคะที่คุณพ่อสอนบ่อยๆ”
พรรณรายพยักหน้า กอดตอบ อัมราแอบถอนใจโล่งอก
ในห้องนอนอารีย์ อารีย์ส่งแก้วยาหอมคืนให้ชิ้นที่มองอย่างเป็นห่วง
“คุณผู้หญิงเป็นยังไงบ้างคะ”
อารีย์หายใจลึกๆ “ดีขึ้นแล้วล่ะ”
“หมู่นี้อิฉันเห็นคุณผู้หญิงหน้ามืดบ่อยๆ ไปหาหมอตรวจซักหน่อยน่าจะดีกว่านะคะ”
“ฉันไม่เป็นอะไรหรอก เอ้อนี่ ชิ้นห้ามบอกใครเรื่องที่ฉันไม่สบายนะ” ชิ้นได้ฟังก็แปลกใจ อารีย์รีบกำชับ “ก็ฉันไม่เป็นอะไรมากไง ถึงไม่ให้บอกเดี๋ยวจะตกอกตกใจไปเปล่าๆเข้าใจมั้ย”
“ค่ะ”
“คุณผู้ชายอยู่ไหน”
“อยู่ในห้องหุ่นตั้งแต่เย็นแล้วล่ะคะ”
อารีย์ถอนใจก่อนจะถามต่อ “แล้วพรรณกับอัมล่ะ”
“อยู่ในห้องนอนค่ะ”
“ทั้งคู่เลยเหรอ”
“ค่ะ แต่ไม่ทราบว่าทำอะไรกันอยู่ เมื่อกี้อิฉันผ่านมาได้ยินเสียงหัวเราะกันนะคะ”
อารีย์แปลกใจ โบกมือให้ชิ้นออกไป
อารีย์เดินมาถึงหน้าห้อง อารีย์หยุดฟังได้ยินเสียงหัวเราะของสองคนดังออกมา อารีย์ค่อยๆเปิดประตูห้องแง้มดู แทนสายตาอารีย์เห็นพรรณรายกับอัมรานั่งอยู่บนเตียง
พรรณรายกำลังถักเปียให้อัมรา แต่ท่าทางเก้ๆกังๆ จนผมอัมราพันกันยุ่งเหยิง พรรณรายขำ“เอ้า เสร็จแล้ว”
อัมราวิ่งไปดูกระจก ตาเหลือก “โอ๊ย..นี่มันเปียหรืองูเกงกองกันคะพี่พรรณ”
“พี่ทำสุดฝีมือแล้วนะเนี่ย” พรรณรายหัวเราะ
อัมราหันมาเอาเรื่อง “พี่พรรณแกล้งอัมแน่ๆ ได้เลยงูจะกัดเจ้า..พรรณราย” อัมราโคลงเคลงหัวพุ่งเข้าหาพรรณราย
“อย่านะ..พี่ไม่ได้แกล้ง” อัมรากระโจนกอดพรรณรายแล้วจั๊กกะจี้เอว พรรณรายดิ้นไปหัวเราะไป “อย่าโอ๊ย..จั๊กกะจี้ โอ๊ย ยัยอัม”
“นี่แน่ะๆ อยากแกล้งอัม นี่จะถักใหม่ให้อัมดีๆมั้ย”
“จ๊ะๆๆจะทำให้ใหม่ โอ๊ย”
สองคนหัวเราะขำกันเสียงดังอยู่บนเตียงเหมือนเด็กๆ
อารีย์ปิดประตูยิ้มออกมาได้ ถอนใจโล่งอก “ดีกันแล้ว..เฮ้อโล่งอกไปที”