บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 2 หน้า 2
“เธอก็เป็นแบบนี้ทุกที คอยตามใจคอยให้ท้ายจนยัยพรรณจะเสียคนอยู่แล้ว”
“พี่เดชก็รู้ว่าที่ฉันตามใจยัยพรรณเพราะอะไร” เดชอึ้ง อารีย์ลูบแขนพูดอ่อนโยน “ยัยพรรณนะเป็นเด็กน่าสงสาร แกโดดเดี่ยวตั้งแต่เด็กๆ พี่เดชก็มัวแต่ปั้นหุ่น ที่แกดื้อแบบนี้ก็เพราะไม่มีใครสนใจแก เราต้องค่อยๆตะล่อม เด็กแบบยัยพรรณใช้ไม้แข็งไม่ได้หรอกค่ะ”
“พี่ก็เห็นเธอใช้ไม้อ่อนมาตั้งหลายปีแล้วก็ยังไม่เห็นนิสัยจะดีขึ้นเลย พูดตรงๆนะนับวันนิสัยจะยิ่งเหมือน..”
“พี่เดช..” เดชชะงัก “พรรณรายเป็นลูกฉัน เราเคยคุยกันแล้วนะคะว่าจะไม่พูดถึงอีก” อารีย์ออกไปจากห้องหุ่นอย่างไม่พอใจ
เดชนั่งนิ่งถอนใจกลุ้มๆ
ที่บ้านเช่าโทรมๆ แห่งหนึ่ง พิไลเข้ามาในบ้านอย่างเหนื่อยล้า พิไลชะงักเมื่อเห็นเทิดกินเหล้าอยู่กลางห้อง พิไลโกรธถลาเข้าไปคว้าแก้วเหล้าวิ่งไปเททิ้งที่หน้าต่าง “นี่..ทิ้งซะให้หมด กินอยู่ได้ทั้งวัน”
เทิดเมามากแล้วโวยวาย “นังพิไลแกทำอะไรวะ”
พิไลมาคว้าขวดอีก “ก็ทิ้งไอ้น้ำเวรนี่ไง วันๆเอาแต่กินเหล้าไม่ช่วยฉันทำมาหากินบ้างเลย”
พิไลถือขวดเหล้าไป เทิดลุกตามคว้ามือไว้ได้ “นังบ้านี่ ของดีๆแกจะเอาไปทิ้งทำไม เอามา”
“ฉันไม่ให้”
สองคนแย่งกัน เทิดฉุนตบพิไลล้ม ขวดเหล้ากระเด็นแตก เทิดยิ่งโมโห “อีบ้าเอ๊ย..” เทิดตรงเข้าไปกระชากผมพิไล “แกทำบ้าอะไรเหล้ากูหกหมดแล้วเห็นมั้ย”
“โอ๊ย..ก็ดีแล้วนี่แกจะได้เลิกกิน มาช่วยฉันทำมาหากินบ้างฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”
เทิดตบพิไลคว่ำไปอีก เงินหลุดกระจายออกมาจากตัวพิไล เทิดตาลุกกระโดดเข้าคว้าเงิน “เงิน..ฮ่ะๆๆไม่เป็นไรกูไปซื้อใหม่ก็ได้”
เทิดลุกจะไป พิไลรีบกระโดดเข้ายื้อแย่ง “อย่านะ..นั่นมันต้นทุนขายของของฉัน”
“ปล่อยกู”
พิไลร้องไห้อ้อนวอน “พี่..ฉันขอร้องล่ะถ้าพี่เอาไปซื้อเหล้าฉันจะเอาที่ไหนไปต่อทุนขายของล่ะ ฉันไหว้ละนะ”
พิไลยกมือไหว้จริงๆ เทิดไม่สน “เรื่องของแก..”
เทิดจะไป พิไลกางแขนขวางไว้ “ไม่ฉันไม่ให้ไป เอาเงินฉันคืนมาก่อน โธ่ทำไมพี่ทำกับฉันอย่างนี้ ฉันอุตส่าห์หนีตามพี่มา”
“ถุย..มาทวงบุญคุณเหรอ แกมันนังกากี ทิ้งผัวทิ้งลูกมากับกูเอง” เทิดผลักพิไลกระเด็น จะออกไปหันมาพูด “ผัวเก่าแกนั่งไง ไปขอมันสิ เดี๋ยวนี้มันรวยไม่ใช่เหรอ ขอมาเยอะๆนะเผื่อกูด้วย ฮ่ะๆๆๆ”
เทิดออกไปแล้ว พิไลนั่งร้องไห้หมดอาลัยแล้วนึกอะไรได้ สีหน้าตัดสินใจเด็ดขาด