บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 22
พรรณรายยืนแอบฟังอยู่หน้าห้องครัวได้ยินเสียงอัมรา “อัมอยากขอบคุณพี่อาร์ตมากๆ ค่ะ สำหรับเรื่องวันนี้” พรรณรายค่อยๆ ยื่นหน้าไปแอบดูเห็นสันติยืนอยู่ตรงหน้าอัมรา “ถ้าไม่ได้พี่อาร์ตมาช่วยอัมคงแย่แน่ๆ”
สันติก้าวเข้าไปหาอัมรา พรรณรายจ้องตาไม่กระพริบ สีหน้าระแวงมาก สันติหยุดชะงักแค่ตรงหน้าอัมรา “ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ ใครเป็นพี่เจอเหตุการณ์แบบนี้ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว ยิ่งเป็นน้องอัมพี่ยิ่งต้องช่วยต่อให้แลกด้วยชีวิตพี่ก็ต้องทำ”
“พี่อาร์ต”
พรรณรายเม้มปาก กำมือแน่น ไม่พอใจ ทำท่าจะก้าวเข้าไป สันติพูดต่อ พรรณรายชะงัก “เพราะน้องอัมเป็นน้องสาวของคนที่พี่รักที่สุด” พรรณรายชะงักสีหน้าดีขึ้น ถอยกลับยืนที่เดิมยิ้มพอใจ
อัมราอึ้งมองสันติอย่างผิดหวัง น้อยใจ “พี่อาร์ต..”
สันติมองอัมราอย่างเข้าใจ “พี่รู้ว่าแต่ก่อนพี่ทำเหมือนชอบน้องอัม แต่พี่เพิ่งรู้ตัวว่าพี่ชอบน้องอัมแบบน้องสาว พี่ต้องขอโทษจริงๆ”
อัมราน้ำตาจะไหลรีบหันข้างให้ น้ำเสียงสั่นๆ “ช่างเถอะค่ะ..ไม่จำเป็นต้องขอโทษ ถ้าพี่อาร์ตรักพี่พรรณจริงๆอัมก็ดีใจด้วย”
“แต่พี่สัญญานะว่าพี่จะดูแลน้องอัมให้เหมือนน้องสาวคนหนึ่งเลยทีเดียว”
อัมราข่มใจแล้วหันมาเผชิญหน้า พูดเด็ดเดี่ยว “ไม่ต้องรบกวนขนาดนั้นหรอกค่ะ อัมดูแลตัวเองได้” อัมรารีบเดินเลี่ยงออกจากห้องครัว
พรรณรายรีบหลบเข้าหลังประตูยิ้มถอนใจโล่งอก
สันติหลับตาข่มใจไม่ให้ตามอัมราออกไปพูดพึมพำ “น้องอัมครับพี่ขอโทษ”
พรรณรายเดินออกมาหน้าบ้านเห็นรถเสี่ยกวงเข้ามาจอด เสี่ยกวงลงจากรถเข้ามาหาอย่างร้อนใจ “สวัสดีคัก ผงเพิ่งกลับจากฮ่องกงรู้ข่าวว่าอาคุณเดชตายแล้ว ผงตกใจมากๆเลยรีบมาแสดงความเสียจาย”
“เสี่ยไม่น่าต้องลำบากมาก็ได้ค่ะ นี่ก็สวดเสร็จแล้ว ขอบคุณนะคะที่มา”
พรรณรายทำท่าจะเลี่ยงเข้าบ้านแต่เสี่ยรีบขวางไว้ “อา คือผงมีอีกเลื่องอยากจะคุยกับคุณพรรณราย”
พรรณรายมองแปลกใจ “เรื่องอะไร”
“คือก่อนอาคุณเดชตายผมเคยมาคุยเรื่อง เอ้อ เรื่องหุ่นในห้องหุ่น”