บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 22 หน้า 2
“ทำไมคะ”
“ผงอยากซื้อหุ่นพวกนั้น “
“ฉันคงไม่ขายหรอกค่ะ เพราะคุณพ่อเคยสั่งไว้แล้วว่าห้ามใครขายหุ่น”
“แหมแต่ผมอยากได้จิงๆครับ”
พรรณรายรำคาญกำลังจะตัดบทแต่เสียงพิไลแทรกเข้ามาก่อน “ถ้าเสี่ยอยากได้ก็ควรจะคุยกับฉันน่าจะดีกว่า”
พรรณรายกับเสี่ยหันไปมอง เสี่ยแปลกใจ “อาคุณพิไล”
“คุณแม่..”
เสี่ยงงหนักกว่าเดิมพึมพำ “คุงแม่เหรอ..”
พิไลมองพรรณราย พูดเชิงสั่ง “เรื่องนี้แม่จะเป็นคนจัดการเองจ้ะ”
“ค่ะคุณแม่” เสี่ยอึ้งมองพิไล พิไลยืนยิ้มวางท่าสง่าเหมือนเป็นเจ้าของบ้าน “เชิญเสี่ยข้างในดีกว่ามั้ยคะเพราะเราคงต้องคุยกันนาน”
“ลีคักลี..”
ที่โต๊ะสนามหน้าบ้าน สันติรู้สึกไม่ค่อยสบายใจที่เห็นพรรณรายเอาแต่นั่งจ้องตัวเอง กำลังจะถามแต่พรรณรายก็หัวเราะขึ้นก่อน
สันติยิ่งแปลกใจมาก “คุณพรรณขำอะไรครับ”
“ขำตัวเองนะสิคะ”
สันติยิ่งงงมากขึ้น พรรณรายรีบอธิบาย “พรรณระแวงอาร์ตได้ยังไงก็ไม่รู้”
“ระแวงผม”
“ค่ะ ก็คุณแม่พิไลนะสิคะ เตือนพรรณเรื่องอาร์ตกับยัยอัม พรรณเกือบจะเชื่อแล้วเชียว โชคดีนะที่พรรณบังเอิญไปได้ยินอาร์ตคุยกับยัยอัมเมื่อกี้”
“คุณพรรณตามผมไปเหรอครับ”
“ค่ะพรรณอยากรู้ว่าอาร์ตคิดยังไงกันแน่ แต่ตอนนี้พรรณเชื่อแล้วละคะว่าอาร์ตนะรักพรรณจริงๆ” พรรณรายเข้ามาคล้องแขนสันติซบหน้าอย่างประจบ “ขอโทษนะคะที่พรรณระแวงอาร์ต”
สันติยิ้มแอบถอนใจโล่งอก “ไม่เป็นไรครับ”
“ไม่ค่ะเป็นตายยังไงอัมก็ไม่ยอม”
สันติตกใจ พรรณรายหันไปมองทางเสียงในบ้าน อย่างรำคาญ “เฮ้อ ยัยอัมก่อเรื่องอะไรอีกล่ะ” พรรณรายทำหน้าเบื่อๆ