บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 22 หน้า 4
ดำเกิงกับบุญเรือนต่างพากันตกใจเมื่อได้ยินที่อาทรเล่าให้ฟัง
บุญเรือนไม่พอใจ “แม่พิไลนี่จะมากเกินไปแล้วนะ”
ดำเกิงเห็นด้วย “นั่นสิ..รู้ทั้งรู้ว่าคุณเดชรักหุ่นพวกนั้นมากจะขายทำไม เดือดร้อนเงินทองหรือก็เปล่า”
“ผมคิดว่าคงตั้งใจจะแกล้งน้องอัม ตอนนี้น้องอัมก็ยืนยันเด็ดขาดว่าจะไม่ยอมให้ขายครับ”
“คิดจะหาเรื่องกันละสิ” บุญเรือนมองดำเกิง “เรื่องนี้เราจะทำเฉยไม่ได้นะคะคุณ ตอนนี้หนูอัมกับตาอ๊อดก็ไม่มีที่พึ่งที่ไหนอีกแล้ว”
“ผมรู้..แต่เราไปพูดก็คงไม่มีประโยชน์อะไร ครั้งก่อนพรรณรายยังไม่ฟังผมเลย”
อาทรร้อนใจ “เราไม่มีทางทำอะไรได้เลยเหรอครับ”
“ตอนนี้มันเป็นแค่เรื่องภายในครอบครัว ว่ากันตามจริงเราก็เป็นแค่คนอื่นจะไปก้าวก่ายมากก็ไม่ได้”ดำเกิงคิดหนัก “นอกจากพิไลกับพรรณรายจะทำอะไรที่เป็นการละเมิดสิทธิของอัมรา ถึงตอนนั้นพ่อคงจะใช้กฎหมายเข้าไปช่วยได้” อาทรเครียด ดำเกิงตบบ่าอาทรอย่างเข้าใจ “ใจเย็นๆ เชื่อพ่อสิว่าคนอย่างพิไลต้องคิดจะทำอะไรมากกว่านี้แน่”
อาทรพยักหน้าเข้าใจ แต่ยังมีท่าทางห่วงอัมรามาก บุญเรือนมองอย่างรู้ใจ
วิญญาณที่ซ้อนอยู่ในหุ่นแต่ละตัวมีปฏิกิริยาทันทีที่เห็นพิไลเข้ามาในห้องหุ่น โดยมีเทิดตามมาด้วย
หุ่นนางรำบ่น “เจ็บใจจริงๆ ที่ทำอะไรผู้หญิงคนนี้ไม่ได้”
หุ่นนางพยาบาลโมโหกรุ่น “นั่นสิ..พวกเราไม่น่าปล่อยพิไลไปเลย เหมือนปล่อยงูพิษชัดๆในที่สุดก็กลับมาแว้งกัดจนได้”
พิไลมองหุ่นแต่ล่ะตัวอย่างเยาะเย้ย พูดเสียงดัง “รู้แล้วใช่มั้ยว่าฉันกำลังจะขายพวกแกไป ยืนทื่ออยู่ทำไม ทำไมไม่ออกมาเล่นงานฉันอีกล่ะ” วิญญาณที่ซ้อนอยู่ในหุ่นทุกตัว ต่างมีท่าทางเจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้ พิไลหันไปสั่งเทิด “ถ้าพี่เวทย์กลับมาเมื่อไร พี่รีบไปบอกให้พี่เวทย์มาจัดการกับวิญญาณที่สิงอยู่ในหุ่นพวกนี้ซะก่อนที่ฉันจะขายหุ่นให้กับเสี่ย”
“ได้จ้ะ อีกสองสามวันพี่จะไปดูที่บ้าน”
พิไลเดินไปยืนต่อหน้าหุ่นเดช “วิญญาณพี่คงแค้นฉันมากละสิ” พิไลหันมองหุ่นอารีย์ “เธอก็ด้วยใช่มั้ยอารีย์ แต่ให้แค้นยังไงก็ไม่มีปัญญาจะทำอะไรฉันได้” พิไลหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ “ตั้งแต่พรุ่งนี้ฉันจะเล่นงานนังลูกสาวตัวดีของเธอให้เธอได้เห็น เธอคงจะเจ็บปวดทุรนทุรายที่ช่วยลูกไม่ได้ รู้ไว้เถอะว่ายิ่งเธอเจ็บปวดเท่าไรฉันยิ่งสะใจเท่านั้นฮ่ะๆๆๆๆ”
วิญญาณอารีย์ตะโกนโต้ตอบอย่างเจ็บปวด “ฉันไปทำอะไรให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจหนักหนา ทำไมต้องมาทำร้ายฉันมาทำร้ายลูกของฉันด้วยพิไล...ทำไม”