บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 6 หน้า 2
ไตรภพกำลังให้อาหารปลาในกระชังอยู่ ให้ไปก็คิดเรื่องภัทรลดาไปด้วย
สมชายกลัว “ไม่ไหวแล้วมั้งครับคุณภพ ผมว่ารีบปล่อยคุณผู้หญิงไปเถอะครับ ขืนชักช้า เดี๋ยวก็เข้าปิ้งกันหมดเกาะหรอกครับ”
“เฮ้ย ยังปล่อยตอนนี้ไม่ได้”
“ทำไมล่ะครับ งานแต่งงานก็ผ่านไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ แล้วคุณภพจะกักตัวคุณผู้หญิงไว้ทำไมล่ะครับ”
ไตรภพอึกๆอักๆ ตอบไม่ได้เหมือนกัน ว่าทำไมตนถึงไม่อยากปล่อยภัทรลดากลับไป ไตรภพเครียดหนัก คิดไม่ตก “ไม่เข้าใจเหมือนกันโว้ย”
ที่เมืองชายทะเล อาทร และพราว กำลังคุยกับเดชาอยู่ เดชาหงุดหงิด “ผมก็พาไปถึงที่แล้ว พวกคุณหาตัวไม่เจอเอง จะให้ผมทำไง”
“ช่วยอีกครั้งไม่ได้เหรอครับ พวกเรามีกันแค่สองคนเลยค้นไม่เจอ คุณช่วยหาคนให้เราซักสิบคนสิครับ ถ้าช่วยกันหาต้องเจอภัทรแน่”
เดชาโวยวาย “ไอ้สิบคนน่ะผมหามาได้ แต่ถ้าขืนแห่ขึ้นไปบนเกาะพร้อมกัน มีหวังโดนไอ้พวกบนเกาะมันส่องกลับมาเท่านั้นเอง ผมก็อยากช่วยพวกคุณนะ แต่ถ้าจะให้มีเรื่องมีราวกันแบบนี้ ยังไงผมก็ไม่เอา ถือซะว่าเพื่อนคุณมันดวงซวย แล้วไอ้พวกบนเกาะมันดวงแข็งก็แล้วกัน” เดชาเดินเลี่ยงไปด้วยความหงุดหงิด บ่นเบาๆกับตัวเอง “หวังจะยืมมือซะหน่อย ไม่ได้เรื่องเล๊ย”
พราวมองตามเดชาไปก่อนจะหันไปพูดกับอาทร “เอาไงดีพี่อาท”
อาทรถอนใจหนักๆ “เราทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะพราว คงต้องกลับกรุงเทพฯ แล้วเล่าเรื่องนี้ให้พ่อของภัทรฟัง ยังไงท่านก็เป็นอดีตทหาร คงทำอะไรได้มากกว่าเรา”
พราวคิดตามแล้วพยักหน้ารับ “ต้องอย่างงั้นแล้วล่ะ” ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของพราวก็ดังขึ้น พราวดูเบอร์แล้วบอก “แป๊บนึงนะพี่อาท ...ค่ะ บ.ก.”
อาทรกำลังยืนรอพราว ทันใดนั้นก็เหลือบเห็นใครบางคนเข้า สมชายกำลังเดินถือถุงใส่ของจำนวนมาก ออกมาจากร้านขายของชำ อาทรจำสมชายได้ เลยชักเอะใจจะเข้าไปแอบดู แต่พราวรีบเข้ามาหาอาทรด้วยความตื่นตกใจ
พราวตกใจ “พี่อาท แย่แล้วพี่อาท”
อาทรสนใจสมชายมากกว่า “เอาไว้ก่อนนะพราว...” จะตามสมชายไป
“ท่านอรรณพกับพี่พิมประสบอุบัติเหตุที่ฝรั่งเศส ตอนนี้อยู่ไอซียู บ.ก.เพิ่งโทรมาบอกเมื่อกี๊นี้เอง”
อาทรตกใจมาก หันมามองหน้าพราวอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
ที่บ้านนินันท์ ธนาธิปกำลังคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด โดยมีนินันท์ยืนหน้าเครียดอยู่ใกล้ๆ ในขณะที่ลูกเกดกำลังนั่งอ่านหนังสือในแท็บเล็ตอยู่ ส่วนวิสานั่งถักโครเชต์อยู่ห่างออกไป
“ครับๆ ไม่ทราบว่าตอนนี้อาการคุณพ่อกับคุณพิมลภาเป็นยังไงบ้างครับ” ฟังปลายสายแล้วเขาก็ถอนใจหนัก “ครับ ขอบคุณมากครับ” ธนาธิปวางสาย