บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 6 หน้า 4
“เอ่อ นุ้ยจ๊ะ นุ้ยจะตามพ่อไปฝั่งอีกเมื่อไหร่จ๊ะ”
“พรุ่งนี้ก็ไปค่ะ”
“งั้นพี่ฝากซื้อยาถ่ายหน่อยสิคะ นุ้ยบอกที่ร้านขายยานะ ว่าเอาอย่างแรงที่สุดเลย” เธอหยิบเงินมาสองร้อยยื่นให้นุ้ย “แต่นุ้ยต้องจำไว้นะคะ ว่าเรื่องนี้ต้องเป็นความลับระหว่างเราสองคน ห้ามไม่ให้ใครรู้เด็ดขาด แม้แต่พ่อหรือว่าแม่ของนุ้ย”
นุ้ยรับเงินมา แปลกใจ “ทำไมล่ะคะ”
ภัทรลดาอึๆอักๆ “เอ่อ พี่ พี่อายน่ะจ้ะ พี่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าพี่ไม่ได้ถ่ายมาหลายวันแล้ว”
“อ๋อ หนูเข้าใจละ พี่ภัทรไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจะไม่บอกใครเด็ดขาดเลยค่ะ”
ภัทรลดาลูบหัวนุ้ยด้วยความเอ็นดู “ขอบใจมากจ้ะ” ภัทรลดาแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ วางแผนวางยาไตรภพแล้วหนีไปนั่นเอง
ไตรภพเดินคุยมากับสมชาย เพื่อจะไปช่วยกันซ่อมเรือ
“คุณภพครับ”
ไตรภพเหล่มองสมชายแบบรู้ทัน “มีอะไร บอกไว้ก่อนนะ ถ้าจะมาเกลี้ยกล่อมให้ฉันปล่อยแม่นั่น เลิกพูดไปได้เลย”
สมชายสุดเซ็ง “รู้ทันอย่างงี้ ผมก็ไม่มีเรื่องพูดน่ะสิครับ เอ่อ แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าคุณภพจะกักตัวคุณผู้หญิงไว้ทำไม นี่คุณแกก็เริ่มป่วยแล้วนะครับ เกิดเป็นหนักขึ้นมา จะทำไงล่ะครับ”
“กะอีแค่ปวดประจำเดือน มันไม่ทรุดหนักจนถึงตายหรอกน่ะ แกอย่าเว่อร์นักเลย แล้วถ้าฉันจะปล่อย ฉันก็ปล่อยเอง นึกว่าฉันอยากจะเก็บแม่นั่นไว้นักเหรอ” ไตรภพเดินนำไป
สมชายเกาหัวงงๆ “อ้าว ไม่อยากเก็บแต่ก็ไม่ยอมปล่อย อะไรวะ” เขาคิดตาม ก่อนจะฉุกคิดขึ้น “หรือว่า...” หัวเราะคิกๆชอบอกชอบใจ
ภัทรลดาตรวจเช็คของๆตน ทั้งเสื้อผ้าและข้าวของต่างๆว่าไม่มีอะไรขาดหาย ภัทรลดาหน้าขรึมลง เอาจริง “ทีนี้ก็เหลือแต่ยาถ่าย...”
อาทรรอพราวอยู่ที่รถยนต์ของตน ซึ่งจอดอยู่หน้ามินิมาร์ทในปั๊ม เขากระสับกระส่าย อยากถึงกรุงเทพฯเร็วๆ แต่พราวก็ไม่มาซะที
พราวออกมาจากมินิมาร์ท พร้อมน้ำ ขนมเต็มมือ เธอส่งน้ำ ขนมให้ “อ้ะ พี่อาท กินสิ”
อาทรหงุดหงิด “ไม่ได้มาปิกนิกนะพราว ชักช้าอย่างงี้ กว่าจะถึงกรุงเทพฯก็ค่ำกันพอดี”
พราวหน้าบึ้งตึง “แล้วพี่อาทจะรีบไปทำไม ญาติกันก็ไม่ใช่” หญิงสาวสลอยหน้าลอยตากวนๆ “อุ๊ย ลืมไป ว่าเป็นแฟนเก่า ถ้าห่วงมากนัก จะให้พราวจองตั๋วเครื่องบินไปฝรั่งเศสด้วยซะเลยมั้ยล่ะคะ”
อาทรไม่พอใจ “พราว”