บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 6 หน้า 5
พราวยิ้มกวนๆ “ตกลงคอนเฟิร์มนะคะ” เธอหยิบมือถือออกมา
อาทรโมโห “อย่ามากวนประสาทพี่นะ ที่พี่รีบ เพราะพี่อยากเจอคุณพ่อของภัทรต่างหาก เกิดเรื่องกับพิมอย่างงี้ ไม่รู้พ่อแม่เค้าจะบินไปฝรั่งเศสรึยัง ถ้าไปแล้ว ก็ต้องเสียเวลาช่วยภัทรไปอีกหลายวัน”
“ถ้างั้นก็เสียใจด้วยนะคะ เพราะพราวโทรไปเช็คเรียบร้อยแล้ว ทั้งคุณพ่อคุณแม่ของภัทรเดินทางไปแล้วค่ะ”
อาทรโมโห “อ้าว แล้วทำไมไม่บอกพี่”
“บอกแล้วพี่อาทหยุดเครื่องบินได้มั้ยล่ะ”
“แต่มันก็ควรจะบอกใช่มั้ยล่ะ”
พราวยิ้มเยาะ “แหม โดนเค้าทิ้งจนเมาหัวราน้ำ แต่พอเค้าเจ็บขึ้นมาก็ลืมหมดเลยนะ คนเรามันลืมง่ายจิ๊ง”
อาทรปรี๊ดแตก เปิดประตูรถขึ้นไปนั่งทันที ไม่คุยด้วยอีก พราวยิ้มสะใจ ยืนกินน้ำกินขนมอย่างสบายใจ แต่ไม่ยอมขึ้นรถ อาทรเจ็บใจ เลยสตาร์ทเครื่อง เตรียมจะออกรถ
พราวตกใจ กลัวโดนอาทรทิ้ง “เฮ้ย เดี๋ยวๆๆ” พราวรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง ก่อนที่อาทรจะขับรถออกไป
ภัทรลดาตื่นขึ้นมากลางดึก เลยเปิดประตูเดินออกมาจากบ้าน เธอมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เห็นไตรภพแม้แต่น้อย “สมภพ สมภพ” ภัทรลดาแปลกใจ ที่ดึกป่านนี้แล้วไตรภพกลับไม่อยู่บ้าน
ไตรภพกำลังนั่งเป่าเม๊าท์ออแกน เพลง “ความในใจ”อยู่คนเดียวบนชายหาด เขาเป่าด้วยสำเนียงเศร้าๆ เหมือนตนเองมี “ความในใจ” ไม่ผิดกับชื่อเพลงเลย ภัทรลดาเดินตามเสียงมา จนเห็นไตรภพนั่งเป่าอยู่คนเดียว ภัทรลดามองไตรภพแล้วยิ้มบางๆ รู้สึกว่าไตรภพเวลาไม่กวน ไม่ใจร้ายกับตน ก็ดูดีไม่น้อย แถมตอนเป่าเม๊าท์ออแกนแบบนี้ ก็รู้สึกว่าไตรภพมีเสน่ห์ไปอีกแบบ ไตรภพเหลือบไปเห็นภัทรลดาเข้าเลยชะงัก หยุดเป่าทันที
“หยุดทำไมล่ะ กำลังเพราะเลย”
“ไม่ยักรู้ว่าคุณชอบ”
“เสียงเพลงเพราะๆ ไม่มีใครรังเกียจหรอกคุณ”
“ขอบใจ แล้วนี่หายแล้วเหรอถึงได้เดินมาถึงนี่ได้”
“หายแล้ว ฉันเลยออกมาเดินเล่น พอดีได้ยินเสียงเม๊าท์ออแกนของคุณก็เลยตามมา เออ แล้วทำไมต้องมาเป่าถึงนี่ด้วยล่ะ”
“ก็เพราะคุณหลับไง ผมไม่อยากกวน ก็เลยมาเป่าที่นี่” ภัทรลดายิ้มบางๆ รู้ถึงน้ำใจที่ไตรภพมีให้ ไตรภพเห็นรอยยิ้มภัทรลดาก็รู้ตัวว่าพลาดไป เลยรีบปั้นหน้าหงิกทันที “ผมเบื่อดูแลคุณเต็มทนแล้ว เกิดคุณนอนไม่หลับเพราะเพลงผมแล้วไม่หายป่วยซักที ผมก็ซวยสิ”
ภัทรลดาหน้าหงิกบึ้งตึงทันที “ฉันว่าคุณปล่อยฉันกลับไป ง่ายกว่ามั้ง”
“ปล่อยคุณกลับ เพื่อจะให้คุณกลับมาเล่นงานคนบนเกาะนี้ แล้วก็ฮุบเกาะไปน่ะเหรอ ง่ายไปมั้ง” ภัทรลดาหน้าบึ้งตึง แล้วเดินเข้ามาหาไตรภพ ก่อนจะจับมือไตรภพขึ้นมา ไตรภพแปลกใจ “ทำอะไรน่ะ”