บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 1 หน้า 12
ที่ห้องนอนภัทรลดา ศราภัทร ปิ่นมณี กำลังดูภาพเกาะไข่หงส์อยู่ในจอไอแพด โดยภัทรลดากำลังจัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางอยู่ใกล้ๆ
ปิ่นมณียิ้ม “ได้ยินยัยพิมพูดถึงเกาะไข่หงส์มาหลายทีแล้ว สวยเหมือนกันนะเนี่ย”
“ค่ะ ยิ่งถ้าเกาะไข่หงส์กลายเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษจริงอย่างที่พี่พิมได้ข่าวมา ราคาที่ดินจะเพิ่มขึ้นไปอีกเป็นร้อยเท่าเลยนะคะ”
ปิ่นมณียิ้มภูมิใจ “ยัยพิมนี่มันฉลาดจริงจิ๊ง”
ศราภัทรเอ่ยอย่างแปลกใจ “แต่เกาะนี้มันเป็นของคุณอรรณพเค้าอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องส่งภัทรไปดูลู่ทางด้วยล่ะลูก”
“ไม่ใช่ของคุณอรรณพหรอกค่ะ เป็นของภรรยาเก่า คุณอรรณพถึงไม่มาแตะต้องทั้งๆที่มีมูลค่ามหาศาล ภัทรว่าเค้าคงอยากเก็บไว้ให้ลูกเค้ามั้งคะ แต่พี่พิมอยากได้ ก็เลยให้ภัทรไปดูก่อนว่าคุ้มกับการที่จะเอาที่ดินตรงอื่นไปแลกรึเปล่า”
ศราภัทรไม่เห็นด้วย “อ้าว เค้าจะเก็บไว้ให้ลูกเค้า แล้วยัยพิมจะไปยุ่งทำไม”
ภัทรลดาหน้าเสีย ไม่สบายใจเรื่องนี้เหมือนกัน
ปิ่นมณีรีบออกรับแทน “ยุ่งเยิ่งอะไรล่ะคะ ถ้าลูกของคุณอรรณพเค้าจะพัฒนาเกาะ ก็คงทำไปแล้วล่ะค่ะ แต่นี่ทิ้งไว้เฉยๆมันน่าเสียดายจะตาย สู้เอามาให้ยัยพิมบริหารก็ไม่ได้ แล้วยัยพิมก็จะเอาที่ดินตรงอื่นไปแลกด้วย ไม่ได้ฮุบมาฟรีๆซะหน่อย” ศราภัทรไม่อยากเถียงกับภรรยา แต่มีสีหน้าท่าทาง ไม่เห็นด้วยเต็มที่ ปิ่นมณีหันไปพูดกับภัทรลดา “เราไปทำงานให้พี่เค้า ก็ต้องเงียบๆอย่ากระโตกกระตาก เรื่องเขตเศรษฐกิจพิเศษอะไรเนี่ย คนรู้ยิ่งน้อยก็ยิ่งดี เข้าใจมั้ย”
“ค่ะคุณแม่”
ปิ่นมณียิ้มรับ ลูบหัวภัทรลดา “ดีแล้ว ยัยพิมเป็นคนเก่ง เราทำตามพี่เค้าไม่มีพลาดแน่ ยังไงเค้าก็เป็นพี่ มีบุญคุณกับเรารองลงมาจากพ่อแม่ด้วยซ้ำ ไม่มีทางหวังร้ายกับเราหรอก รู้มั้ย”
ภัทรลดา สีหน้าขรึมลง คิดถึงเหตุการณ์ในวัยเด็กของตน
ย้อนกลับไป 15-16 ปีก่อน ภัทรลดาในวัยเด็ก กรีดร้องด้วยความกลัวสุดขีด ขณะที่ตกลงไปในทะเลสาบของหมู่บ้าน ตุ๊กตาบาร์บี้ของเธอตกอยู่ที่พื้น ภัทรลดากระเสือกกระสนอยู่ใต้น้ำ แต่ตนเองว่ายน้ำไม่เป็น สำลักน้ำเข้าไปเยอะ จนสติค่อยๆเลือนหายไป ร่างค่อยๆจมลงสู่ก้นทะเลสาบ
ภัทรลดาสะลึมสะลือลืมตาขึ้น สติยังครึ่งๆกลางๆ แต่รู้สีกว่าพี่กอดตนอยู่ พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อตนตลอดเวลา “ภัทรๆ อย่าเป็นอะไรนะภัทร ช่วยด้วยๆ ช่วยภัทรด้วยค่ะ”