บทละครโทรทัศน์ ทางผ่านกามเทพ ตอนที่ 1 หน้า 14
พวกชาวบ้านได้ยินเสียงไฟไหม้ ก็เริ่มเปิดประตู เปิดหน้าต่างบ้านของตนออกมาดูด้วยความตกใจ
คำรณกับลูกน้องตกใจทำอะไรไม่ถูก เพราะชาวบ้านเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ คำรณหันไปเห็นภัทรลดาก็จำได้ว่าเป็นน้องสาวพิมลภา ก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม ภัทรลดาหยิบมือถือออกมา ทำท่าเหมือนจะถ่ายรูปคำรณ คำรณรีบใช้มือบังไม่ให้เห็นหน้า แล้วตะโกนสั่งลูกน้อง “หนีสิวะ จะอยู่ทำบื้ออะไร” คำรณกับพวกลูกน้อง รีบวิ่งหนีไปทันที
ภัทรลดา พราว รีบเข้าไปดูอาการอาทรทันที ภัทรลดาเป็นห่วง “พี่อาท เป็นยังไงบ้างคะ”
อาทรโดนชกจนปากแตก หน้าตาฟกช้ำ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก
พราวกำลังทายาให้อาทรอยู่ อาทรเจ็บแผลเพราะพราวมือหนัก “โอ๊ย เบาๆหน่อยสิพราว” พราวหมั่นไส้เลยทาแรงกว่าเดิม อาทรร้องลั่น “โอ๊ยๆๆ”
พราวยิ้มเยาะ “สมน้ำหน้า ไปทำอะไรใครเค้าไว้ล่ะ เค้าถึงได้ส่งคนมาซ้อมเอา”
อาทรโมโห “ฉันไม่เคยมีปัญหากับใคร ถ้าจะมี ก็ว่าที่สามีรุ่นพ่อของพิมเค้าเท่านั้นแหละ”
ภัทรลดาเดินออกมาจากข้างในบ้าน “คงไม่ใช่คุณอรรณพหรอกค่ะ เพราะเค้ายังไม่รู้เรื่องพี่อาทกับพี่พิมด้วยซ้ำ”
“ไม่ทันไร ก็ปกป้องว่าที่พี่เขยแล้วเหรอภัทร” อาทรสวน
พราวไม่พอใจ “พาลอย่างงี้ไม่น่าช่วยเลย”
อาทรหน้าบึ้งตึง “ฉันก็ไม่ได้ขอให้เธอมาช่วยนี่”
“ฉันก็แค่ผ่านมาเหมือนกัน จริงๆถ้ายัยภัทรไม่ขอให้ฉันมาเป็นเพื่อน ฉันก็ไม่ได้อยากมาอยู่แล้ว”
อาทรตั้งท่าจะสวนต่อ ภัทรลดาเลยรีบห้ามทัพ “พอเลยทั้งคู่ เดี๋ยวฉันต้องรีบไปขึ้นเครื่องนะ มัวแต่เป็นกรรมการ ไปไม่ทันกันพอดี”
อาทรพยายามระงับอารมณ์ “ภัทรจะมาพูดกับพี่เรื่องพิมอีกใช่มั้ย ทำไม พิมเค้ากลัวว่าพี่จะไปล้มงานแต่งงานเค้ามากนักเหรอ”
ภัทรลดาถอนใจ “มันไม่ใช่แค่นั้นหรอกค่ะ แต่เพื่อตัวของพี่อาทเองด้วย ยังไงเราก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ภัทรไม่อยากเห็นพี่อาททำลายตัวเอง เพื่อสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้”
อาทรโมโหมาก “ใช่ซี้ ก็พี่มันแค่ข้าราชการจนๆ ไม่ใช่อภิมหาเศรษฐีอย่างนายอรรณพนี่ พิมเค้าถึงไม่เลือกพี่”
“จะเพราะอะไร พี่พิมเค้าก็ได้เลือกแล้วยอมรับความจริงเถอะนะคะ ยิ่งพี่อาทฝืนคนที่จะเจ็บที่สุดก็คือตัวพี่อาทเอง หรือต่อให้พี่พิมเลิกกับคุณอรรณพ พี่พิมก็ไม่มีทางกลับมาหาพี่อาทหรอกค่ะ”
อาทรแค้นใจสุดๆ “ถ้าอย่างงั้นที่แล้วมา สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพี่กับพิมมันคืออะไร ทั้งความรัก ความสุขที่เราอยู่ด้วยกัน แม้กระทั่งคำสัญญา มันคือเรื่องโกหกหมดเลยเหรอ” ชายหนุ่มน้ำตาคลอ ทั้งแค้นทั้งเสียใจสุดๆ “พี่ พี่ไม่รู้แล้วว่าอะไรจริง อะไรเท็จ ไม่รู้อะไรแล้วจริงๆ”
ภัทรลดาอึ้งไป ไม่รู้จะพูดยังไง
พราวช่วยพูด “ไม่มีอะไรจริงอะไรเท็จทั้งนั้นแหละ มันเป็นความจริงทั้งหมด เพียงแค่ตอนนี้ พี่พิมเค้าหมดรักพี่แล้วเท่านั้นเอง คนเราหมดแล้วก็คือหมด จะให้ทำยังไง ก็กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้หรอก”