บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 15
ที่บ้านพักของพินิจ พินิจเพ้อหาหทัยรัตน์ “หทัยรัตน์ ... หทัยรัตน์ .....” พินิจเพ้อจนหมดสติ..นิ่งไป
พรรณีมองด้วยความตกใจ “พี่นิจ..” พินิจนิ่งไม่ตอบ พรรณีตกใจ...ตะโกนเรียกคนรถ “ลุงชม..ลุงชมโทร.หาหมอเร็ว...”
ที่ห้องรับแขก ชมยกโทรศัพท์ขึ้นและหันมาทางพรรณี “โทรศัพท์โทร.ออกไม่ได้ครับ สงสัยจะฝนตกหนัก สายเลยขาด”
“แล้วโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหน?”
“อยู่ในตลาด ..ผมรู้จักครับ คุณหนูจะให้ผมพาคุณพินิจไปเลยมั้ยครับ”
“จ้ะ..แต่..เดี๋ยวจะมีคนมาที่นี่น่ะสิ..ทำไงดี..เอาอย่างนี้เดี๋ยวลุงพาพี่นิจไปหาหมอนะ แล้วฉันจะอยู่รอเพื่อนพี่นิจที่นี่ พอเจอกันแล้วฉันจะรีบพาเค้าไปหาพี่นิจที่โรงพยาบาล” พรรณีออกคำสั่งอย่างเฉียบคม
หน้าบ้านพัก รถของพินิจขับฝ่าฝนออกไป พินิจนั่งเบาะหลังหลับตานิ่งอาการหนัก พรรณีมองตามด้วยความเป็นห่วง..
ถนนเฉอะแฉะฝนซาแล้ว กำนันใส่ยางอะไหล่ให้หนึ่งเรียบร้อย กำลังขันประแจให้แน่น “โชคดีที่มียางอะไหล่อยู่ แต่มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ คงจะใช้วิ่งได้ไม่ไกล”
“ไม่เป็นไรครับ..อีกสักพักก็คงจะถึงบ้านเพื่อนผมแล้ว ค่อยเปลี่ยนยางอีกที เชิญกำนันขึ้นรถครับ ผมจะขับไปส่งที่บ้าน”
อนวัชเชิญกำนันขึ้นบ้านอย่างนอบน้อม ทั้งสองคนขึ้นรถ อนวัชขับรถออกไป
ที่บ้านกำนัน หทัยรัตน์เปลี่ยนใส่ชุดเดิมเรียบร้อยแล้ว
“หนูใส่เสื้อผ้าป้าไปก่อนก็ได้นะ..ชุดหนูมันยังไม่แห้งไม่ใช่เหรอ ? “
“ค่ะ..แต่มันก็พอใส่ได้ค่ะ..ส่วนชามข้าวต้ม ปุ้มล้างคว่ำไว้ในครัวนะคะ ขอบคุณคุณป้ามากค่ะ” หทัยรัตน์ยกมือไหว้
“ไม่เป็นไรหรอก.. ต้องไปขอบคุณผัวหนู” หือ? ปุ้มสะอึก “เค้าเป็นคนทำข้าวต้ม ไม่ใช่ป้าหรอก” ป้าขมิ้นเห็นไฟหน้ารถ “เออ ผัวหนูตายยากจริง พูดถึงก็มาพอดี”
หทัยรัตน์สะดุ้ง ได้โอกาสชี้แจง “เอ่อ..เค้าไม่ใช่สามีหนูค่ะป้า”
ป้าขมิ้นตกใจ “อ้าว..ไม่ใช่ผัวแล้วทำไมมาด้วยกันดึกดื่นๆแบบนี้หล่ะ..นี่แล้วเป็นพี่น้องกันหรือเปล่า ??”
หทัยรัตน์อาย “เอ่อ..เปล่าค่ะ”